Rozdział 13 - Przepisy przejściowe i końcowe - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2011.122.695

Akt utracił moc
Wersja od: 24 listopada 2013 r.

Rozdział  13

Przepisy przejściowe i końcowe

1.
Z dniem wejścia w życie ustawy:
1)
uprawnienia do emisji przyznane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, stają się uprawnieniami do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy;
2)
Krajowy Rejestr Uprawnień do Emisji utworzony na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 96, staje się Krajowym rejestrem jednostek Kioto i uprawnień do emisji w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 82.
2.
Zezwolenia wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, zachowują moc na czas, na jaki zostały wydane.
3.
Krajowy plan rozdziału uprawnień do emisji przyjęty na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, staje się krajowym planem rozdziału uprawnień do emisji w rozumieniu niniejszej ustawy.
4.
W przypadku ujęcia w krajowym planie rozdziału uprawnień do emisji instalacji, której uprawnienia zostały przyznane w zezwoleniu wydanym na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 96, zezwolenie to wygasa w części dotyczącej liczby uprawnień do emisji określonej w tym zezwoleniu.
5.
Audytorzy, którzy uzyskali uprawnienia do weryfikacji rocznych raportów na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, zachowują uprawnienia do weryfikacji raportów w rozumieniu niniejszej ustawy jako jednostki uprawnione.

W terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy prowadzący instalację jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia i zatwierdzenie planu monitorowania wielkości emisji, chyba że określone w zezwoleniu wymagania w zakresie monitorowania wielkości emisji odpowiadają wymaganiom, jakie powinien spełniać plan monitorowania wielkości emisji, o którym mowa w art. 56 ust. 1.

1.
Grupy instalacji utworzone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, mogą działać do dnia 31 grudnia 2012 r., z tym że obowiązek rozliczenia wielkości emisji za rok 2012 realizuje się do dnia 30 kwietnia 2013 r.
2.
W przypadku gdy zarządca grupy instalacji nie rozliczy wielkości emisji, za rozliczenie wielkości emisji z instalacji objętych grupą odpowiadają prowadzący instalacje.
1.
Operator statku powietrznego na okres rozliczeniowy rozpoczynający się od dnia 1 stycznia 2012 r. i na okres rozliczeniowy rozpoczynający się od dnia 1 stycznia 2013 r. składa do ministra właściwego do spraw środowiska, niezwłocznie po dniu wejścia w życie ustawy, wniosek o przyznanie uprawnień do emisji.
2.
Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości stanowiącej równowartość 100 euro, w przeliczeniu na złote polskie według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień dokonania wpłaty. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska i stanowi dochód budżetu państwa.
3.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie jego miejsca zamieszkania i adresu albo siedziby i adresu;
2)
oznaczenie okresu rozliczeniowego, którego dotyczy wniosek;
3)
zweryfikowane dane dotyczące liczby tonokilometrów odnoszącej się do operacji lotniczych objętych systemem wykonanych w 2010 r.
4.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dowód uiszczenia opłaty rejestracyjnej.
5.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, przepis art. 22 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
6.
Weryfikacji danych, o których mowa w ust. 3 pkt 3, może dokonywać podmiot, który uzyskał uprawnienie do weryfikacji tych danych w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
7.
Krajowy ośrodek prowadzi listę podmiotów uprawnionych do weryfikacji danych, o których mowa w ust. 3 pkt 3, na podstawie wniosków tych podmiotów. Do wniosku dołącza się oświadczenie podmiotu o posiadaniu uprawnienia określające organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wydał uprawnienie, wraz z numerem tego uprawnienia.
8.
Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje wnioski, o których mowa w ust. 1, do Komisji Europejskiej do dnia 30 czerwca 2011 r.
1.
Operator statku powietrznego, który wykonywał operacje lotnicze w 2010 r., przedkłada Krajowemu ośrodkowi dane o wielkości emisji za rok 2010 w formie pisemnej i w postaci elektronicznej, zweryfikowane przez podmiot, o którym mowa w art. 86 ust. 6, niezwłocznie po dniu wejścia w życie ustawy.
2.
Operator statku powietrznego nie dokonuje rozliczenia wielkości emisji za lata 2010 i 2011.
1.
Operator statku powietrznego jest obowiązany złożyć wnioski o zatwierdzenie planów monitorowania, o których mowa w art. 51 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.
2.
Wnioski o zatwierdzenie planów monitorowania wielkości emisji i planów monitorowania liczby tonokilometrów pochodzących z wykonanych operacji lotniczych złożone przez operatorów statków powietrznych przed dniem wejścia w życie ustawy stają się wnioskami, o których mowa w art. 52 ust. 1, w rozumieniu niniejszej ustawy.
1.
Prowadzący instalację, który posiada instalację, która nie jest objęta systemem w okresie rozliczeniowym 2008-2012, a zostanie objęta systemem w okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się od dnia 1 stycznia 2013 r., jest obowiązany do uzyskania zezwolenia w terminie do dnia 30 czerwca 2011 r.
2.
W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się uprawnień do emisji i nie określa się wysokości opłaty, o której mowa w art. 27 ust. 1.
3.
Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, nie monitoruje wielkości emisji i nie dokonuje rozliczenia wielkości emisji w latach 2011 i 2012.
4.
Jeżeli prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, przekazał Krajowemu ośrodkowi informacje, o których mowa w art. 20 ust. 1, przed dniem wejścia w życie ustawy, uznaje się, że obowiązek określony w tym przepisie został spełniony.
1.
Prowadzący instalację, posiadający przed dniem wejścia w życie ustawy rachunek w Krajowym Rejestrze Uprawnień do Emisji, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 96, jest obowiązany do przekazania do Krajowego ośrodka dowodu wniesienia opłaty, o której mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 96, za pierwszy wpis dokonany w okresie rozliczeniowym 2008-2012, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, chyba że dowód został już dostarczony.
2.
W przypadku nieprzekazania dowodu wniesienia opłaty Krajowy ośrodek blokuje rachunek instalacji. Odblokowanie rachunku instalacji następuje niezwłocznie po przekazaniu dowodu wniesienia tej opłaty.

Przychody, o których mowa w art. 401 ust. 7 pkt 7 ustawy, o której mowa w art. 80, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy, są uwzględniane przy ustalaniu wysokości zobowiązania określonego w art. 401c ust. 8 ustawy, o której mowa w art. 80, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Do opłat, o których mowa w art. 25 ustawy, o której mowa w art. 96, należnych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

1.
Do postępowań wszczętych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 96, i niezakończonych decyzją ostateczną przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, z zastrzeżeniem ust. 2.
2.
Decyzje wydane na podstawie art. 47 ustawy, o której mowa w art. 96, przed dniem wejścia w życie ustawy wygasają, a wszczęte postępowania umarza się.
1.
Do dnia 31 grudnia 2011 r.:
1)
prowadzący instalację, który posiada instalację objętą systemem, jest obowiązany do posiadania w Krajowym rejestrze rachunku posiadania operatora, o którym mowa w art. 11 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 386 z 29.12.2004, str. 1, z późn. zm.);
2)
czynności rozporządzające uprawnieniami do emisji mogą być dokonywane między osobami fizycznymi, osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi niebędącymi osobami prawnymi, które posiadają rachunek w Krajowym rejestrze lub rejestrze innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej prowadzonym na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w pkt 1.
2.
Z dniem 1 stycznia 2012 r. rachunki, o których mowa w ust. 1, stają się rachunkami, o których mowa w art. 8 ust. 2.
3.
Do dnia 31 grudnia 2011 r. Krajowy rejestr jednostek Kioto i uprawnień do emisji, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, działa na zasadach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
4.
Z dniem 1 stycznia 2012 r. krajowy rachunek posiadania, o którym mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, staje się krajowym rachunkiem posiadania, o którym mowa w art. 12 ust. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 270 z 14.10.2010, str. 1).
1.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 96, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15 ust. 4 niniejszej ustawy i mogą być zmieniane na podstawie art. 15 ust. 4 niniejszej ustawy, jeżeli jest to uzasadnione względami gospodarczymi oraz bezpieczeństwem energetycznym państwa. Do zmiany stosuje się odpowiednio przepisy art. 13-16 niniejszej ustawy.
2.
Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 41 ustawy, o której mowa w art. 96, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 58 ust. 2 niniejszej ustawy.

Traci moc ustawa z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784, z 2008 r. Nr 199, poz. 1227 oraz z 2009 r. Nr 215, poz. 1664).

Ustawa wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.