Syria-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1981.04.10.
Dz.U.1986.14.82
Akt obowiązującyKONWENCJA KONSULARNA
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Syryjskiej Republiki Arabskiej,
podpisana w Warszawie dnia 10 kwietnia 1981 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 10 kwietnia 1981 r. została podpisana w Warszawie Konwencja konsularna między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Syryjskiej Republiki Arabskiej w następującym brzmieniu:
KONWENCJA KONSULARNA
między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Syryjskiej Republiki Arabskiej.
Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Syryjskiej Republiki Arabskiej,
pragnąc dalej rozwijać i pogłębiać stosunki przyjacielskie między obydwoma Państwami zgodnie z powszechnie uznanymi zasadami prawa międzynarodowego, w szczególności zasadami równości suwerennych państw i ich terytorialnej integralności oraz nieingerencji w ich sprawy wewnętrzne,
postanowiły zawrzeć konwencję konsularną i w tym celu wyznaczyły pełnomocników: (pominięto),
którzy po wymianie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:
DEFINICJE.
DEFINICJE.
W rozumieniu niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH.
USTANAWIANIE URZĘDÓW KONSULARNYCH ORAZ MIANOWANIE URZĘDNIKÓW I PRACOWNIKÓW KONSULARNYCH.
Z chwilą gdy kierownik urzędu konsularnego zostanie dopuszczony, choćby tymczasowo, do wykonywania swych funkcji, Państwo przyjmujące niezwłocznie zawiadomi o tym właściwe organy okręgu konsularnego i zapewni zastosowanie odpowiednich środków, aby umożliwić mu wykonywanie funkcji urzędowych oraz korzystanie z postanowień niniejszej konwencji.
Ministerstwo spraw zagranicznych Państwa przyjmującego będzie pisemnie powiadamiane:
Funkcje członka urzędu konsularnego ulegają zakończeniu w szczególności przez:
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.
Państwo przyjmujące udzieli wszelkich ułatwień w wykonywaniu funkcji urzędu konsularnego i urzędników konsularnych oraz podejmie odpowiednie środki w tym celu, aby mogli oni wykonywać swą działalność urzędową i korzystać z praw, przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od tego, gdzie się znajdują.
Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym szacunkiem i zastosuje wszelkie odpowiednie środki dla zapewnienia im ochrony osobistej, wolności i godności.
Państwo przyjmujące powinno zwalniać członków urzędu konsularnego i członków ich rodzin od wszelkich świadczeń osobistych, od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek rodzaju oraz od obciążeń wojskowych, takich jak związane z rekwizycją, daninami i zakwaterowaniem.
Z zastrzeżeniem swych ustaw i innych przepisów dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo Państwa jest zabroniony lub ograniczony, Państwo przyjmujące zapewni wszystkim członkom urzędu konsularnego i członkom ich rodzin swobodę poruszania się i podróżowania na swym terytorium.
Środki transportu będące własnością Państwa wysyłającego i przeznaczone do celów urzędu konsularnego lub będące własnością członków urzędu konsularnego podlegają w Państwie przyjmującym obowiązkowemu ubezpieczeniu.
FUNKCJE KONSULARNE.
FUNKCJE KONSULARNE.
Urzędnik konsularny jest uprawniony do:
Urzędnik konsularny ma prawo:
Urzędnik konsularny ma prawo, na wniosek właściwych organów Państwa wysyłającego, przyjmować od obywateli Państwa wysyłającego dobrowolne zeznania oraz doręczać im pisma sądowe i pozasądowe. Przy wykonywaniu tych czynności nie można stosować ani grozić stosowaniem środków przymusu.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i przekażą temu urzędnikowi bezpłatnie odpis aktu zgonu.
Właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią niezwłocznie urzędnika konsularnego o wypadkach, w których wyniku obywatele Państwa wysyłającego ponieśli śmierć lub doznali ciężkich uszkodzeń ciała.
Urzędnik konsularny ma prawo dokonywać wszelkich czynności przewidzianych przez prawo Państwa wysyłającego w sprawach żeglugi, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z ustawami i innymi przepisami Państwa przyjmującego, a w szczególności:
Postanowienia artykułów 45, 46 i 48 nie mogą być stosowane w sposób niezgodny z obowiązującymi ustawami i przepisami Państwa przyjmującego w sprawach celnych, kwarantanny i innych środków kontroli zdrowia publicznego, zanieczyszczeń morza, władz portowych, ochrony towarów i wjazdu cudzoziemców.
Urzędnik konsularny ma prawo odwiedzania każdego statku udającego się do portów Państwa wysyłającego w celu uzyskania informacji umożliwiających mu wystawienie lub podpisanie dokumentów wymaganych przez ustawy i inne przepisy Państwa wysyłającego dla wejścia statku do portów tego państwa, a także w celu przekazania właściwym organom Państwa wysyłającego informacji, o które te organy zwracają się.
Jeżeli kapitan lub inny członek załogi statku Państwa wysyłającego zmarł lub zaginął w Państwie przyjmującym na statku bądź na lądzie, kapitan lub jego zastępca oraz urzędnik konsularny Państwa wysyłającego są wyłącznie właściwi do sporządzenia spisu inwentarza przedmiotów, walorów i innego mienia, pozostawionych przez zmarłego lub zaginionego, i do dokonania innych czynności koniecznych dla zabezpieczenia mienia i jego przekazania w celu likwidacji spadku. Jeżeli jednak zmarły lub zaginiony jest obywatelem Państwa przyjmującego, kapitan lub jego zastępca sporządza spis inwentarza w momencie stwierdzenia zgonu lub zaginięcia. Jedna kopia tego spisu jest doręczana organom Państwa przyjmującego, które są właściwe do dokonywania wszelkich czynności koniecznych do zabezpieczenia mienia i, w razie potrzeby, do likwidacji spadku. Organy te poinformują o swych czynnościach urząd konsularny Państwa wysyłającego.
Postanowienia artykułów 45-52 niniejszej konwencji stosuje się także do statków powietrznych Państwa wysyłającego w stopniu, w jakim możliwe jest takie zastosowanie.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE.
Urzędnik konsularny może wykonywać wszelkie inne funkcje powierzone mu przez Państwo wysyłające, których nie zakazują ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego lub którym Państwo to nie sprzeciwia się albo które są przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących między obydwoma Państwami.
Postanowienia niniejszej konwencji dotyczące obywateli Państwa wysyłającego mają odpowiednie zastosowanie do osób prawnych.
Państwo wysyłające może powierzyć swojemu urzędowi konsularnemu ustanowionemu w innym państwie wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim po notyfikacji o tym zainteresowanym państwom i przy braku wyraźnego sprzeciwu któregokolwiek z nich.
Sporządzono w Warszawie dnia 10 kwietnia 1981 r., w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, arabskim i francuskim, przy czym trzy teksty mają jednakową moc. W razie rozbieżności tekst francuski będzie rozstrzygający.
Na dowód czego Pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie dnia 17 września 1981 r.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »