Funkcjonariuszom Straży Leśnej, uprawnionym do noszenia broni, służy prawo jej użycia w następujących przypadkach:
1)
dla odparcia bezpośredniego bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność funkcjonariusza, uprawnionego do noszenia broni, lub też osób, pozostających pod jego opieką - po jednorazowym uprzednim wezwaniu do zaniechania zamachu - chyba że wszelka zwłoka grozi niebezpieczeństwem dla życia,
2)
dla odparcia bezpośredniego bezprawnego zamachu na mienie publiczne lub prywatne na terenie państwowego gospodarstwa leśnego - po trzykrotnym uprzednim wezwaniu do zaniechania zamachu,
3)
dla udaremnienia ucieczki niebezpiecznego przestępcy, schwytanego na gorącym uczynku, lub osoby, podejrzanej o popełnienie ciężkiego przestępstwa, w szczególności jednego z przestępstw, wymienionych w art. 215, 258, 259 kodeksu karnego - po jednorazowym uprzednim wezwaniu do zaniechania ucieczki, zagrożeniu użycia broni i po oddaniu jednego strzału w powietrze,
4)
dla zapewnienia posłuchu prawnemu wezwaniu, wydanemu przez funkcjonariusza w czasie pełnienia służby asystencyjnej, wartowniczej i konwojowej.
2.
Użycie broni może nastąpić jedynie w przypadkach oczywistej konieczności, jeżeli nie da się zamierzonego celu osiągnąć innymi środkami.
3 Art. 4a dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 marca 1949 r. (Dz.U.49.18.110) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1949 r.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .