Część 5 - POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE - Stosunek służbowy, uposażenie i zaopatrzenie emerytalne pracowników "Polskiego Monopolu Tytoniowego", "Państwowego Monopolu Spirytusowego" i "Polskiego Monopolu Solnego".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.4.28

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1934 r.

CZĘŚĆ  V.

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

§ 131. Pracowników, mianowanych na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego, Monopolu Spirytusowego (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 353), którzy w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia pozostawali na służbie w Państwowym Monopolu Spirytusowym, należy uważać za pracowników w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.

Pracownicy ci otrzymywać będą z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia uposażenie przewidziane w § 76 niniejszego rozporządzenia z dodatkiem, o ile chodzi o pracowników zatrudnionych w m. st. Warszawie, wynikającym z postanowień § 77, odpowiednio do posiadanych grup uposażenia.

§ 132. 22 Pracownicy, pozostający na służbie w monopolu w dniu 1 lutego 1933 r., którzy uzyskają na podstawie § 7 zaliczenie do czasu służby okresów służby kontraktowej, o której mowa w ust. 1 p. 2 lit. a) tego paragrafu, obowiązani będą do wniesienia opłat, o których mowa w ustępie 3 § 7 tylko za zaliczoną do czasu służby służbę kontraktową, pełnioną przed dniem 1 stycznia 1928 r.; zaliczenie służby kontraktowej pełnionej od dnia 1 stycznia 1928 r. nie wymaga wnoszenia tych opłat.

Postanowienia wstępu poprzedniego mają analogicznie zastosowanie i co do zaliczania pracownikom Państwowego Monopolu Spirytusowego do czasu służby i wysługi emerytalnej czasu służby kontraktowej pełnionym w Państwowym Monopolu Spirytusowym bezpośrednio przed zawiązaniem z nimi stosunku służbowego, opartego na przepisach rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 363).

Warunek uiszczenia opłaty, przewidzianej w ust. 1 niniejszego paragrafu, nie dotyczy tych pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego, którzy uiścili we właściwym czasie opłaty przewidziane w ust. 4 § 158 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego.

§ 133. 23 Pracownikom, mianowanym na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1920 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 353), którzy w dniu wejścia w życia niniejszego rozporządzenia rozporządzenia pozostawali na służbie w Państwowym Monopolu Spirytusowym, zalicza się do czasy służby lata służby pełnionej w Państwowym Monopolu Spirytusowym wraz z czadem służby lub pracy zawodowej, zaliczonej do wysługi emerytalnej na podstawie powołanego rozporządzenia z dnia 17 maja 1930 r.

Pracownikom Państwowego Monopolu Spirytusowego którzy pozostawali na służbie w b. rosyjskim zarządzie głównym dochodów niestałych i skarbowej sprzedaży trunków w charakterze pracowników kontraktowych, może Dyrekcja Państwowego Monopolu Spirytusowego za zgodą Ministra Skarbu zaliczyć cały czas służby, spędzonej w powyższym zarządzie, do wysługi emerytalnej.

Pracownikom, którzy w byłych państwach zaborczych pełnili służbę kontraktową w zakładach monopolu tytoniowego lub solnego i na mocy zawartych umów mieli zapewnioną policzalność okresów tej służby do emerytury, dyrekcje monopolów mogą za zgodą Ministra Skarbu zaliczyć te okresy do wysługi emerytalnej.

§ 134. Emeryci oraz wdowy j sieroty, którym zaopatrzenie emerytalne (pensje wdowie i sieroce) zostało przyznanie na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1933 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego, otrzymywać będą nadal to zaopatrzenie bądź pensje wdowie lub sieroce w wymiarze, ustalonym na podstawie dotychczasowych przepisów.

§ 135. Pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia pozostawali na służbie w Państwowym Monopolu Spirytusowym i posiadali co najmniej 10 lat służby zaliczanych do wysługi emerytalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 r. o stosunku. służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego, a z którymi rozwiązany zastanie stosunek służbowy przed osiągnięciem przez nich wysługi emerytalnej wymaganej na zasadzie § 93 niniejszego rozporządzenia, uzyskują prawo do zaopatrzenia emerytalnego według zasad, przewidzianych w § 106 niniejszego rozporządzenia od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu ukończenia przez byłego pracownika Państwowego Monopolu Spirytusowego 60 roku życia w przypadkach, gdy były pracownik Państwowego Monopolu Spirytusowego nie uzyskał z tytułu swej późniejszej służby lub pracy, pełnionej po rozwiązaniu z nim stosunku służbowego, jakiegokolwiek innego zaopatrzenia oraz, gdy za tego byłego pracownica nie przekazano z Państwowego Monopolu Spirytusowego wkładek ubezpieczeniowych.

W przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, pracownikom, którzy w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia pozostawali na służbie w Państwowym Monopolu Spirytusowym i posiadali co najmniej 10 lat służby zaliczalnej do wysługi emerytalnej na podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 r. o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego, w razie rozwiązania z nimi stosunku służbowego przed osiągnięciem wysługi emerytalnej, wymaganej na zasadzie § 93 niniejszego rozporządzenia, może być przyznane zaopatrzenie emerytalne przez Dyrekcję Państwowego Monopolu Spirytusowego za zgodą Ministra Skarbu.

Pracownikom, o których mowa w ust. 2, zaopatrzenie emerytalne zostanie wymierzona według zasad, przewidzianych w § 106 niniejszego rozporządzenia.

Wdowy i sieroty po pracownikach wymienionych w ust. 2, mają prawo do pensyj wdowich i sierocych w wysokości, określonej §§ 113 bądź 114 według zasad, przewidzianych w § 106 niniejszego rozporządzenia.

§ 136. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 lutego 1933 roku.

Równocześnie z wejściem w życie niniejszego rozporządzenia tracą moc obowiązującą, z zastrzeżeniem, wynikającem z postanowień § 134, rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 roku o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 363) oraz z dnia 29 kwietnia 1931 roku (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 364), z dnia 3 lipca 1931 roku (Dz. U. R. P. Nr. 64, poz. 530), z dnia 24 września 1931 roku (Dz. U. R. P. Nr. 96, poz. 736) i z dnia 23 maja 1932 roku (Dz. U. R. P. Nr. 48 poz. 442) w sprawie częściowej zmiany rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 17 maja 1930 roku o stosunku służbowym pracowników Państwowego Monopolu Spirytusowego, jako też rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 7 maja 1932 r. o zaszeregowaniu stanowisk służbowych w Państwowym Monopolu Spirytusowym do grup uposażenia (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 441).

²² § 132 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 27 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.9.77) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

²³ § 133 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 27 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.9.77) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.