Część 1 - PRZEPISY SŁUŻBOWE. - Stosunek służbowy, uposażenie i zaopatrzenie emerytalne pracowników "Polskiego Monopolu Tytoniowego", "Państwowego Monopolu Spirytusowego" i "Polskiego Monopolu Solnego".
Dz.U.1933.4.28
Akt utracił mocCZĘŚĆ I.
PRZEPISY SŁUŻBOWE.
PRZEPISY SŁUŻBOWE.
Stosunek służbowy pracowników, podlegających niniejszemu rozporządzeniu, ma charakter publiczno - prawny.
W imieniu Dyrekcji decyzje do niej należące wydaje Dyrektor monopolu lub w jego zastępstwie upoważnieni do tego przez Dyrektora pracownicy Dyrekcji.
Odwołanie nie ma mocy odraczającej, jeżeli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi.
Nie mogą być przyjęte do służby w monopolach osoby, przeciw którym toczy się postępowanie karno-sądowe lub upadłościowe, albo też o pozbawienie ich własnowolności oraz postępowanie dyscyplinarne, a to tak długo, dopóki trwa odnośne postępowanie.
Przyjęcie do służby osób, mających ponad lat 40, wymaga zgody Ministra Skarbu.
W piśmie nominacyjnem należy wymienić kategorję, do której pracownik zostaje zaliczony (§ 9), wskazując, przytem grupę uposażenia, przyznaną pracownikowi, przydział służbowy pracownika oraz termin zgłoszenia się do służby.
Z okresów, wymienionych w punkcie 1 i 2 wyłącza się przy zaliczeniu do czasu służby:
Służbę kontraktową, o której mowa w ust. 1 p. 2 lit. a) niniejszego paragrafu, zalicza się do czasu służby jedynie pod warunkiem, iż pracownik, o ile nie opłacał za czas tej służby wkładek emerytalnych, podlegających na mocy obowiązujących przepisów prawnych przekazaniu na rzecz monopolu, opłaci za czas, podlegający zaliczeniu do czasu służby, opłaty w wysokości po 8% od kwot, stanowiących w myśl § 106 podstawę wymiaru emerytury dla pracowników tej grupy uposażenia, którą pracownik otrzymał z chwilą zawiązania z nim stosunku służbowego, opartego na przepisach niniejszego rozporządzenia.
O ile pomiędzy służbą, wymienioną w ust. 1 p. 1, a służbą, wymienioną w ust. 1 p. 2 niniejszego paragrafu, lub poszczególnemi okresami tych służb istniały przerwy, zaliczenie do czasu służby okresów służby przerywanej wymaga zgody Ministra Skarbu.
Dyrekcje monopolów mogą za zgodą Ministra Skarbu zaliczać do czasu służby na tych samych zasadach jak służbę kontraktową w monopolach, również służbę kontraktową w urzędach, instytucjach lub przedsiębiorstwach państwowych.
1 - do I kategorji należą: szefowie działów i kierownicy biur w Dyrekcjach monopolów oraz kierownicy zakładów monopolowych, pracownicy administracyjni, biurowi, gospodarczy, handlowi, techniczni, z wyjątkiem sztygarów, majstrów, podmajstrzych i laborantów oraz inni pracownicy, pełniący funkcje analogiczne;
2 - do II kategorji należą: sztygarzy, majstrowie, podmajstrzy i laboranci;
3 - do III kategorji należą: szoferzy i woźni.
O wyznaczaniu pracownikom przydziałów służbowych w obrębie stanowisk tej kategorji, do której pracownik został zaliczony w myśl pisma nominacyjnego, decyduje Dyrekcja monopolu samodzielnie, z wyjątkiem wyznaczania przydziałów na stanowiska szefów działów i kierowników biur w Dyrekcjach monopolów oraz kierowników zakładów monopolowych; obsadzanie tych stanowisk wymaga zgody Ministra Skarbu.
Pracownicy powołani na periodyczne ćwiczenia wojskowe, otrzymują na czas odbywania tych ćwiczeń urlop płatny.
Na wypadek powołania do służby wojskowej Ba skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej, będą pracownicy monopolów taktowani pod względem uposażania i trwania stosunku służbowego narówni ze stałymi funkcjonariuszami państwowymi.
Czas sprawowania mandatu do ciała ustawodawczego zalicza się do czasu służby.
Pracownikowi przysługuje prawo przeglądania jago wykazu służbowego.
Minister Skarbu ustala wzór wykazu służbowego oraz sposób jego wypełniania i prowadzenia.
Pracownik obowiązany jest przestrzegać ściśle ustanowionych przez Dyrekcję monopolu godzin pracy; o ile ważne względy służbowe tego wymagają, pracownicy mogą być powoływani do pracy również poza normalnemi godzinami pracy.
Pracownik obowiązany jest wskazać władzy przełożonej miejsce swego zamieszkania i donosić o każdej jego zmianie.
Obowiązek zachowania tajemnicy ma zastosowanie wobec każdego, z kim pracownik nie jest obowiązany porozumiewać się służbowo w danych sprawach.
Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej trwa zarówno w czasie pełnienia służby, jak i po rozwiązaniu stosunku służbowego.
Bez zezwolenia Dyrekcji monopolu nie wolno pracownikowi występować w charakterze biegłego w sprawach, pozostających w bezpośrednim związku z jego zadaniami służbowemi, wyjąwszy przypadek, gdy opinji jego, jako biegłego, zażąda sąd.
Bez zezwolenia władzy przełożonej, pracownikowi nie wolno wytaczać w prasie, ani rozgłaszać przez wystąpienia publiczne spraw, dotyczących instytucji.
Tylko w przypadkach, gdy chodzi o zażalenie na przełożonego, może pracownik wnieść zażalenie do wyższych przełożonych.
Pracownikom III kategorji nie wolno żądać za spełnianie czynności służbowych jakichkolwiek korzyści lub darów, jak również przez wyzyskiwanie swego stanowiska przysparzać lub starać się o przysporzenie sobie lub rodzinie jakichkolwiek korzyści.
Władza może zażądać od pracownika udowodnienia przeszkody w pełnieniu obowiązków służbowych, a w przypadku choroby zażądać udowodnienia niezdolności do pracy, stwierdzonej przez instytucję ubezpieczenia na wypadek choroby.
W razie gdy nieobecność pracownika w służbie z powodu choroby lub macierzyństwa trwa dłużej niż 3 miesiące, pracownik otrzymywać będzie uposażenie zmniejszone o kwoty, jakie otrzymał tytułem zasiłku z instytucji ubezpieczenia na wypadek choroby; postanowienie to nie dotyczy zasiłków wypłacanych na podstawie art. 105 p. 3 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznem (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 396) matkom karmiącym.
W razie, gdy pracownikowi lub pozostałej po nim wdowie lub sierotom przysługiwać będzie prawo do otrzymywania niezależnie od zaopatrzenia emerytalnego lub pensji wdowiej lub sierocej, opartych na niniejszem rozporządzeniu, także prawo do renty z tytułu ubezpieczania od wypadków i chorób zawodowych lub z tytułu ubezpieczenia emerytalnego, przyznawanych w myśl przepisów ogólnych o ubezpieczeniu społecznem, zaopatrzenia emerytalne bądź pensje wdowie i sieroce, przewidziane w niniejszem rozporządzeniu, będą zmniejszane o kwoty rent i dodatków do rent, wypłacanych na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznem.
Prawo do urlopu wypoczynkowego pracownik nabywa po rocznym okresie służby.
Urlopy wypoczynkowe mogą być z ważnych względów służbowych w każdym czasie przerwane lub przeniesione na inny czas w obrębie tego samego roku kalendarzowego.
Pracownikowi, którego odwołano z urlopu, należy zwrócić koszty podróży w obie strony, -spowodowane przerwaniem urlopu według norm, ustalonych dla podróży służbowych.
Pracownik - kobieta, pozostająca w ciąży ma prawo do otrzymania urlopu z chwila, gdy według świadectwa lekarskiego rozwiązanie jest spodziewane nie później, niż za 6 tygodni; po porodzie przysługuje jej prawo do dalszego 6-tygodniowego urlopu.
Gdy urlop dla poratowania zdrowia łącznie z okresem, nieobecności z powodu choroby lub sama nieobecność z powodu choroby trwa dłużej niż 12 miesięcy, za dalszą część urlopu bądź też nieobecności nic wypłaca się uposażenia i czasu tego urlopu lub nieobecności nie zalicza się do. czasu służby. Przy obliczaniu 1-2 miesięcznego czasu trwania urlopu lub choroby, liczy się jako - przerwy tylko i te okresy służby czynnej, które wynoszą przynajmniej połowę poprzedniej nieobecności z powodu urlopu lub choroby.
Przeniesienia w obrębie stanowisk jednego i tego samego monopolu zarządza Dyrekcja tego monopolu, przeniesienia do innego monopolu zarządza Minister Skarbu.
Przeniesienia z urzędu nie mogą pozbawić pracownika posiadanej grupy uposażenia i nie mogą powodować przesunięcia pracownika do niższej kategorji pracowników (§ 9).
Pracownicy przeniesieni do służby w innym monopolu, zachowują ciągłość służby wraz z wszystkiemi prawami, nabyłemi w czasie służby w poprzednim monopolu.
Wypowiedzenie stosunku służbowego nie może nastąpić w czasie urlopu lub choroby pracownika. wykluczenia go od zajęć przez władzę sanitarną oraz podczas odbywania służby wojskowej. Wyjątek stanowi przypadek, gdy nieobecność pracownika z powodu choroby trwa 12 miesięcy; rozwiązanie stosunku służbowego może wówczas nastąpić nawet bez wypowiedzenia.
Jeżeli pracownik zachorował po wypowiedzeniu stosunku służbowego, stosunek ten rozwiązuje się z upływem okresu wypowiedzenia.
Terminy miesięczne wypowiedzenia winny odpowiadać miesiącom kalendarzowym.
W razie rozwiązania stosunku służbowego z pracownikiem na podstawie postanowień niniejszego paragrafu, Dyrekcja monopolu może niezwłocznie zwolnić pracownika ze służby za zapłatą przypadającego mu za okres wypowiedzenia uposażenia. Pracownik zwolniony otrzymuje, niezależnie od ewentualnej zapłaty za okres wypowiedzenia, odprawę bądź zaopatrzenie emerytalne według zasad, ustalonych w części IV niniejszego rozporządzenia.
Terminy miesięczne wypowiedzenia powinny odpowiadać miesiącom kalendarzowym.
Dyrekcja monopolu może na prośbę pracownika, o ile względy służbowe na to pozwalają, zwolnić go od obowiązku dotrzymania powyższych terminów.
Przez dobrowolne wystąpienie ze służby pracownik i jego rodzina tracą wszelkie prawa, wynikające ze stosunku służbowego, z wyjątkiem praw, nabytych ewentualnie w myśl postanowień § 93 p. b.
Dopiero po zupełnem uregulowaniu tych spraw, może pracownik otrzymać odprawę bądź zaopatrzenie, emerytalne.
Przeniesienie do służby państwowej, o którem mowa w ustępie poprzednim, o ile następuje bez zgody pracownika, może być zarządzone tylko pod warunkiem, iż pracownik otrzyma przy powołaniu go do służby państwowej grupę uposażenia nie niższą niż:
W razie rozwiązania stosunku służbowego z pracownikiem w sposób, przewidziany w niniejszym paragrafie, pracownik nie ma prawa ani do zapłaty za czas wypowiedzenia, ani do odprawy bądź zaopatrzenia emerytalnego przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu.
Wydalenie powoduje utratę wszelkich, praw zarówno dla pracownika, jak i jego rodziny,