Część 6 - Rozwiązanie stosunku służbowego. - Stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
Dz.U.1932.86.736 t.j.
Akt utracił mocCZĘŚĆ VI.
Rozwiązanie stosunku służbowego.
Rozwiązanie stosunku służbowego.
Ponadto rozwiązanie stosunku służbowego ma że nastąpić wskutek samowolnej nieobecności pracownika ma służbie (§ 30 ust. 3).
Pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek służbowy, wydaje władza przełożona, na jego żądanie, zaświadczenie, stwierdzające czas i rodzaj odbytej służby oraz na życzenie ocenę zachowania się w służbie i z wyjątkiem zwolnienia na podstawie § 133 przyczynę rozwiązania stosunku służbowego.
Zgłoszenie wystąpienia wymaga przyjęcia ze strony tej władzy, która pracownika mianowała (zaliczyła).
Przed wystąpieniem ze służby winien pracownik należycie zdać służbę i zwrócić znajdujące się w jego rękach przedmioty, będące własnością P. K. P. oraz legitymację służbową.
Decyzję co do przyjęcia zgłoszenia wystąpienia ze służby można odroczyć tylko wtedy, gdy pracownik pozostaje w śledztwie karnem, gdy wdrożono przeciw niemu dochodzenie dla wyjaśnienia sprawy (§ 87) lub gdy zalega z zobowiązaniami pieniężnemi, wynikłemi ze stosunku służbowego.
Jeżeli pracownikowi nie zakomunikowano żadnej decyzji w sprawie zgłoszonego przez niego wystąpienia ze służby w ciągu czterech tygodni, zgłoszenie to uważa się za przyjęte.
Przez dobrowolne wystąpienie ze służby pracownik i jego rodzina tracą wszelkie prawa, wynikające ze stosunku służbowego.
Na wyjątki od powyższego postanowienia może zezwolić Minister Komunikacji w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.
Przy obliczeniu czasu trwania choroby liczy się jako przerwy tylko te okresy pełnienia służby, które wynoszą przynajmniej połowę okresu choroby, poprzedzającego zgłoszenie się do służby.
Jeśli służba czynna trwała krócej, poszczególne okresy choroby zlicza się razem.
Przez czas pozostawania w stanie nieczynnym pracownik pobiera uposażenie (wynagrodzenie) służbowe.
Pracownika w stanie nieczynnym Minister Komunikacji może w każdej chwili powołać zpowrotem do pełnienia służby; jeśli jednak powołanie takie nie nastąpi, w stosunku do pracowników etatowych, w ciągu sześciu miesięcy, w stosunku zaś ca pracowników nieetatowych w ciągu trzech miesięcy od chwili przeniesienia pracownika w stan nieczynny, zwalnia go właściwa (§ 129) władza ze służby.
Pracownika w stanie nieczynnym może właściwa władza (§ 129) każdej chwili zwolnić ze służby, jeśli zachodzą warunki przewidziane w § 129, 130 i 131.
Skutki przewidziane w § 123, 124 i 125 mają analogiczne zastosowanie w odniesieniu do pracowników, pozostających w stanie nieczynnym, o ile zajdą okoliczności przewidziane w § 121.
Pracownik nieetatowy zwolniony ze służby w przypadkach wyliczonych w § 129, 130 p. 3, 133, 134 i 139 ust. 1, który nie ma z mocy obowiązujących przepisów emerytalnych prawa ani do zaopaopatrzenia emerytalnego ani też do odprawy, otrzymuje jednorazową odprawę, której wysokość i warunki określi Minister Komunikacji w drodze rozporządzenia w porozumieniu z Ministrem Skarbu.
W przypadku pozostawienia pracownika na jego prośbę na stanowisku niższem, wchodzą w zastosowanie postanowienia § 35 ust. 3.
Okresu między rozwiązaniem stosunku służbowego a ponowne m zawiązaniem tego stosunku nie zalicza się do służby (§ 11).
Wydalanie pracownika ze służby następują wskutek:
Zatajenie lub niezgodne z prawdą przedstawienie okoliczności, o których mowa w § 4 p. 2 i 3, stanowiących przeszkodę do przyjęcia do służby, powoduje odpowiedzialność dyscyplinarną bez względu na upływ czasu (§ 119).
Każde wydalenie pracownika ze służby pociąga za sobą skutki wymienione w § 67.
W razie śmierci pracownika nieetatowego wstrzymuje się wypłatę jego wynagrodzenia z dniem śmierci.
Rodzina (żona i dzieci), pozostająca na utrzymaniu pracownika do jego śmierci, ma prawo na pokrycie kosztów pogrzebu do pośmiertnego w sumie trzechmiesięcznego ostatniego jego uposażenia lub wynagrodzenia.
Uposażenie lub wynagrodzenie nadpłacone pracownikowi nie podlega potrąceniu z pośmiertnego.
Jeśli pracownik nie miał rodziny (żona i dzieci) na swojem utrzymaniu, to osobie, która poniosła koszty pogrzebu, zwraca się udowodnione wydatki na pogrzeb, w wysokości nieprzekraczającej trzech-miesięcznego ostatniego uposażenia lub wynagrodzenia zmarłego.