Część 4 - Stosunki służbowe pracowników podczas pełnienia służby wojskowej. - Stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.86.736 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 12 października 1932 r.

CZĘŚĆ  IV.

Stosunki służbowe pracowników podczas pełnienia służby wojskowej.

§ 56. Stosunek służbowy pracownika, powołanego do służby wojskowej na ćwiczenia albo wskutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej trwa nadal przez cały czas tej służby wojskowej.

Stosunku tego nie rozwiązuje się także z pracownikiem, którego, przed; zadośćuczynieniem obowiązkowi czynnej służby wojskowej mianowano pracownikiem etatowym lub zaliczono w poczet pracowników nieetatowych za zezwoleniem Ministra Komunikacji (§ 3), a którego powołano następnie do pełnienia czynnej służby wojskowej.

§ 57. Pracownik powołamy do pełnienia czynnej służby wojskowej (§ 56 ust. 2) nie ma prawa do uposażenia lub wynagrodzenia od najbliższego terminu płatności.

§ 58. W czasie odbywania ćwiczeń wojskowych pracownik etatowy ma prawo do uposażenia, pracownikowi nieetatowemu natomiast wstrzymuje się wynagrodzenie.

Pracownikowi nieetatowemu, mającemu na utrzymaniu: rodzinę (żonę, dzieci), przyznaje się za czas odbywania ćwiczeń wojskowych zasiłek w wysokości 75% pobieranego przezeń wynagrodzenia, od dnia wstrzymania wypłaty, tego wynagrodzenia, jeśli inne przepisy nie przewidują na ten czas zasiłku dla rodzin w tej parnej wysokości; w przeciwnym, razie uzupełnia się różnicę ido wysokości 75% wynagrodzenia w służbie kolejowej.

Pracownik nieetatowy samotny otrzymuje za czas odbywania ćwiczeń wojskowych zasiłek w wysokości 50% pobieranego wynagrodzenia od dnia wstrzymania wypłaty tego wynagradzania.

§ 59. Pracownik etatowy, powołany do służby wojskowej wskutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia wojska do stepy wojennej, ma prawo, jeżeli jego uposażenie, z tytułu służby kolejowej jest wyższe do uposażenia wojskowego, pobierać różnicę do wysokości uposażenia w służbie kolejowej, przy uwzględnieniu każdorazowych zmian, zachodzących w uposażeniu w służbie kolejowej i wojskowej.

Pracownikowi etatowemu, o ile jest samotny, wstrzymuje się to prawo w razie dostania się do niewoli lub zaginięcia na terenie działań wojennych.

Rodzinie (żonie i dzieciom) pracownika etatowego, pozostającej na jego utrzymaniu przyznaje się w czasie pobytu pracownika w niewoli (zaginięcia) 50% pobieranego przezeń uposażenia w służbie kolejowej. Wypłata tego uposażenia rodzinie pracownika, który zaginął, nie może trwać dłużej niż 3 lata od chwili zaprzestania działań wojennych.

Po powrocie pracownika etatowego z niewoli i po stwierdzeniu, że dostał się do niewoli lub zaginął bez własnej winy, przyznaje się mu i za cały czas niewoli (zaginięcia) wstrzymaną różnicę uposażenia.

Pracownikowi nieetatowemu, powołanemu do służby wojskowej, określonej w ustępie pierwszym wstrzymuje się wypłatę wynagrodzenia od najbliższego terminu płatności.

Rodzinie pracownika nieetatowego, pozostającej na jego utrzymaniu, przyznaje się 50% pobieranego przezeń wynagrodzenia przez cały czas służby wojskowej, określonej w ustępie pierwszym i przez cały czas pobytu w niewoli (zaginięcia na terenie działań wojennych) z zastrzeżeniem wskazanem w ust. 3.

Okres przebywania w niewoli (zaginięcia) i do której pracownik dostał się ze służby, określonej w ustępie pierwszym, bez własnej winy, zalicza się do czasu służby na P. K. P. (§ 11).

§ 60. Zastosowanie postanowień zawartych w § 59 do pracownika, który w czasie zarządzonej mobilizacji lub w ciągu trwania wojny dobrowolnie do służby wojskowej w stępuje zależy od uzyskania zezwolenia władzy przełożonej na dobrowolne wstąpienie do wojska.

§ 61. Pracownik, powołany do służby wojskowej w przypadkach, wymienionych w §§ 57, 58, 59 lub dobrowolnie wstępujący do służby wojskowej w przypadkach, wymienionych w § 60, winien po odbyciu czynnej służby wojskowej (§ 57) lub po v staniu obowiązku służby wojskowej (§§ 58, 59, 60) zgłosić się bezzwłocznie do służby na P. K. P.

Niezgłoszenie się pracownika w przeciągu czternastu dni do służby kolejowej bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za dobrowolne wystąpienie ze służby.

Pracownika, który z własnej woli pozostaje w służbie wojskowej nadal, chociaż nie jest do tego w myśl przepisów zobowiązany, uważa się za dobrowolnie występującego ze służby na P. K. P. z dniem ustania obowiązku do pozostawania w służbie wojskowej.

Z pracownikiem, uznanym po powrocie z wojska za niezdolnego do służby kolejowej (§ 3 p. 5), rozwiązuje się. stosunek służbowy, przy zastosowaniu obowiązujących przepisów emerytalnych, tak samo jakgdyby niezdolność do pracy zaszła w czasie pełnienia służby na P. K. P. W razie śmierci pracownika w czasie służby wojskowej postanowienie to stosuje się analogicznie do jego rodziny.