Część 1 - Postanowienia ogólne. - Stosunek służbowy pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
Dz.U.1932.86.736 t.j.
Akt utracił mocCZĘŚĆ I.
Postanowienia ogólne.
Postanowienia ogólne.
Władza, która mianuje (zalicza) pracownika, oznacza w piśmie nominacyjnem (organie urzędowym) termin ważności nominacji (zaliczenia).
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od warunków, wymienionych w p. 4, 6 i 7.
Osoba, przeciw której toczy się postępowanie karno-sądowe za przestępstwa, określone w p. 1 i 2, postępowanie upadłościowe lub postępowanie o pozbawienie własnej woli, nie może być w czasie trwania powyższego postępowania mianowaną pracownikiem etatowym lub zaliczoną w poczet pracowników nieetatowych.
Za zezwoleniem Ministra Komunikacji dopuszczalne są odstępstwa od warunków, wymienionych w p. 2 i 3.
Nadto warunkiem mianowania na stanowisko etatowe jest złożenie egzaminu ścisłego oraz pełnienie czynności, przywiązanych do stanowiska etatowego.
Warunkiem zaliczenia w poczet pracowników nieetatowych jest, prócz odbycia służby próbnej, złożenie egzaminu praktycznego.
Zwolnienie częściowe lub całkowite od egzaminów, jako też od służby próbnej, nastąpić może za osobnem zezwoleniem Ministra Komunikacji.
Mianowanie (zaliczenie) unieważnia się, jeżeli pracownik w ciągu czternastu dni po tym terminie nie zgłosił się do służby i nie usprawiedliwił zwłoki.
Odmowa złożenia przyrzeczenia powoduje unieważnienie mianowania (zaliczenia).
Pracownicy kasowych i gospodarczych urzędów P. K. P. nie mogą pozostawiać w stosunkach rodzinnych, wymienionych w poprzednim ustępie, do osób zatrudnionych w nadzorczych urzędach rachuby i kontroli.
Minister Komunikacji może w wyjątkowych, na szczególne uwzględnienie zasługujących przypadkach zezwolić na odstąpienie od określonego w ustępie pierwszym warunku nieprzerwalności służby.
Minister Komunikacji może zaliczyć do czasu służby na P. K. P. w całości lub części również służbę na kolejach prywatnych i na kolejach państwowych w państwach obcych oraz służbę samorządową, jeśli taka służba daje pracownikowi kwalifikacje pożyteczne dla służby kolejowej.
Pracownik składa przy pierwszem mianowaniu (zaliczeniu) swej władzy służbowej (§ 18) dokumenty osobiste, stwierdzające dane, wymienione w ust. 1, w dalszym ciągu zaś służby obowiązany jest składać dokumenty, świadczące o każdej zmianie tych danych, nie wynikającej z zarządzeń P. K. P.
Władza służbowa pracownika przesyła dokumenty, wymienione w poprzednim ustępie, władzy przełożonej (§ 18), która uskutecznia odpowiednie wpisy w wykazach lub sporządza odpisy złożonych dokumentów, same zaś dokumenty zwraca ich właścicielowi.
Pracownikowi służy prawo przeglądania wykazu stanu służby i otrzymania jego odpisu.
Wzór wykazu stanu służby tudzież szczegóły co do jego wypełnienia i prowadzenia określają osobne przepisy, wydanie przez Ministra Komunikacji.
Pracownik może w przeciągu czternastu dni po podaniu mu listy starszeństwa do wiadomości wnieść do władzy wyższej odwołanie (§ 16) od ustalonego co do jego osoby porządku starszeństwa.
O pracownikach nieetatowych wydaje opinje ich władza służbowa.
Ustanawia się następujące stopnie oceny kwalifikacyjnej:
dobry, dostateczny i niedostateczny.
Sposób kwalifikowania personelu tudzież skład komisyj kwalifikacyjnych określą przepisy wydane przez Ministra Komunikacji.
O ocenie kwalifikacyjnej zawiadamia się pracownika na piśmie.
Decyzje, od których służy pracownikowi prawo odwołania (§ 16), doręcza się za pokwitowaniem.
Jeżeli nieznane jest miejsce pobytu pracownika, który nie ustanowił pełnomocnika, lub też gdy pracownik lub jego pełnomocnik odmawia przyjęcia pisma, zawierającego decyzję, wówczas obwieszcza się je przez wywieszenie w widocznem miejscu w urzędzie, do którego personelu pracownik należy. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie siedmiu dni od wywieszenia pisma.
Postanowienia niniejszego paragrafu nie odnoszą się do doręczeń w postępowaniu dyscyplinarnem, unormowanych § 117.
Odwołanie należy wnieść w terminie czternastodniowym, o ile rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej (§§ 37 i 73 ust. 2).
Bieg terminu rozpoczyna się z dniem następującym po dniu doręczenia decyzji. Niedziele i święta ustawowe nie wstrzymują ani rozpoczęcia, ani biegu terminów. Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto ustawowe, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy dzień powszedni.
Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo, zawierające odwołanie, w urzędzie pocztowym lub telegraficznym Rzeczypospolitej.
W razie uchybienia terminu wniesienia odwołania zarówno instancja odwoławcza, jak i władza, od której decyzji odwołanie wniesiono, może przywrócić termin na prośbę pracownika, gdy udowodni om, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, z powodu przeszkód nie do przezwyciężenia.
Prośbę o przywrócenie terminu może pracownik wnieść wraz z odwołaniem w terminie siedmiodniowym od ustania przeszkody. Nieuwzględnienia takiej prośby nie można zaskarżyć.
Odwołanie nie ma mocy odraczającej, jeśli rozporządzenie niniejsze inaczej nie stanowi (§ 107).