Rozdział 7 - Odpowiedzialność służbowa. - Stosunek służbowy pracowników państwowego przedsiębiorstwa "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.4.25

Akt utracił moc

Wersja od: 16 stycznia 1934 r.

Rozdział  VII.

Odpowiedzialność służbowa.

§ 63. Bezpośredni lub pośredni przełożony ma prawo zwracać uwagę podległym pracownikom na niewłaściwości w urzędowaniu lub w zachowaniu się i niedbalstwo w służbie, oraz ganić ich za te przewinienia.

§  64.

(1) Naruszenie przez pracownika obowiązków służbowych kwalifikuje się jako występek lub wykroczenie służbowe.

(2) Występkiem służbowym jest takie naruszenie obowiązków służbowych, wskutek których ucierpiał lub mógł ucierpieć interes publiczny, bądź powaga stanowiska lub instytucji, albo też przedsiębiorstwo P. P. T. T. zostało lub mogło zostać narażone na straty materjalne większej wagi.

(3) Występkiem służbowym jest również takie uchybienie obowiązkom służbowym, które poważnie narusza dyscyplinę służbową.

(4) Wszystkie inne naruszenia obowiązków służbowych są wykroczeniami służbowemi.

(5) Zbieg kilku wykroczeń służbowych lub ich powtarzanie się, jak również popełnienie wykroczenia wśród okoliczności szczególnie obciążających - uważa się za występek służbowy.

§ 65. Za naruszenie obowiązków służbowych ponosi pracownik odpowiedzialność służbową, niezależnie od odpowiedzialności karno-sądowej.

§  66.

(1) Gdy przeciw pracownikowi wszczęto postępowanie karno-sądowe lub dyscyplinarne, kierownik organu podległego bezpośrednio Ministrowi Poczt i Telegrafów ma prawo zawiesić go w pełnieniu służby, jeżeli ze względu na rodzaj i doniosłość zarzucanego mu przestępstwa lub występku służbowego, wskazanem jest usunięcie go od wykonywania obowiązków służbowych.

(2) W przypadku zarządzenia względem pracownika tymczasowego aresztu sądowego kierownik organu (ust. (1)) zawiesza go w pełnieniu służby.

(3) Bezpośredni lub pośredni przełożony ma prawo zawiesić pracownika w pełnieniu służby, gdy ten odmówił jawnie posłuszeństwa służbowego wśród szczególnie ważnych okoliczności, albo, gdy ze względu na jakość występku służbowego, zarzucanego pracownikowi, dalsze pozostawienie go w służbie naraziłoby powagę zajmowanego stanowiska lub groziło dobru służby. Prawo zawieszenia w służbie w tych przypadkach przysługuje także pracownikowi, któremu powierzono prowadzenie inspekcji lub kontroli organu P. P. T. T. Pracownik ten bezzwłocznie zawiadamia o zawieszeniu przełożonego zawieszonego pracownika, oraz swego przełożonego, który może z urzędu uchylić zawieszenie.

(4) Przeciwko zarządzeniu o zawieszeniu w służbie w myśl ust. (1) przysługuje zawieszonemu prawo wniesienia zażalenia w terminie dni 5 do Ministra Poczt i Telegrafów.

(5) Przeciwko zawieszeniu w służbie w myśl ust. (3) przysługuje zawieszonemu prawo wniesienia zażalenia w terminie, określonym w ust. (4) do przełożonego nad pracownikiem, który zarządził zawieszenie.

(6) Wniesienie zażalenia przeciwko zawieszeniu w służbie nie wstrzymuje skutków zawieszenia.

(7) Kierownik organu podległego bezpośrednio Ministrowi Poczt i Telegrafów, zarządzając lub zatwierdzając zawieszenie w służbie, może ograniczyć uposażenie pracownika najwyżej do połowy, począwszy od dnia pierwszego miesiąca, następującego po zawieszeniu.

(8) Przeciw zarządzeniu, zmniejszającemu uposażenie, może pracownik wnieść zażalenie do Ministra Poczt i Telegrafów w ciągu dni 5 od dnia doręczenia. Zażalenie nie wstrzymuje wykonania. Jeżeli na skutek zażalenia decyzja zostanie uchylona - wypłaca się pracownikowi wstrzymaną część uposażenia.

(9) Kierownik organu podległego bezpośrednio Ministrowi Poczt i Telegrafów, a w przypadkach zawieszenia na podstawie ust. (3) - przełożony zarządzającego zawieszenie, uchyla zawieszenie, jeżeli odpadną przyczyny, które je spowodowały. W razie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego zawieszenie w służbie kończy się najpóźniej z chwilą ostatecznego zakończenia tego postępowania.

(10) O każdem zawieszeniu w służbie kierownik organu podległego bezpośrednio Ministrowi Poczt i Telegrafów zawiadamia bezzwłocznie Ministra Poczt i Telegrafów, który może z urzędu uchylić zawieszenie.

§  67.

(1) Gdy obwinionego skazano na karę dyscyplinarną, czasu zawieszenia w służbie nie zalicza się do czasu służby czynnej.

(2) W tych przypadkach, oraz wówczas, gdy pracownika wydalono w drodze administracyjnej lub zasądzono wyrokiem sądu karnego, nie służy mu prawo otrzymania części uposażenia, której wypłatę wstrzymano w myśl § 66 ust. (7). We wszystkich innych przypadkach czas zawieszenia liczy się do czasu służby czynnej, a oprócz tego należy wypłacić pracownikowi część uposażenia, którą wstrzymano.

§ 68. Za wykroczenia służbowe nakłada się kary porządkowe, za występki służbowe - kary dyscyplinarne.

§  69.

(1) Kary porządkowe są następujące:

1) upomnienie;

2) grzywna do wysokości 10% należnego za miesiąc uposażenia;

3) nagana.

(2) Kary pieniężne przeznaczane będą na rzecz instytucyj humanitarnych, utworzonych dla pracowników P. P. T. T. lub ich rodzin.

(3) Do wymierzania kar porządkowych uprawnieni są przełożeni w granicach ustalonych rozporządzeniem Ministra Poczt i Telegrafów.

(4) Przed wymierzeniem kary porządkowej należy zbadać stopień winy, okoliczności towarzyszące naruszeniu przez pracownika obowiązków służbowych, oraz należy dać pracownikowi możność usprawiedliwienia się.

(5) O nałożeniu kary porządkowej należy zawiadomić pracownika na piśmie z przytoczeniem uzasadnienia.

(6) Karę porządkową, wymienioną w ust. (1) pkt. 3, wpisuje się do wykazu służbowego.

§ 70. Przeciwko orzeczeniu o karze porządkowej przysługuje pracownikowi prawo wniesienia odwołania do wyższej instancji w ciągu 14 dni, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia.

§  71.

(1) Kary dyscyplinarne są następujące:

1) surowa nagana (§ 73);

2) zmniejszenie uposażenia (§ 74);

3) przeniesienie do innej miejscowości bez zwrotu kosztów przeniesienia ze zmniejszeniem lub bez zmniejszenia uposażenia (§ 75);

4) obniżenie grupy uposażenia (§ 76);

5) zwolnienie ze służby (§ 77);

6) wydalenie ze służby (§ 78).

(2) Kary dyscyplinarne mogą być nałożone tylko orzeczeniem właściwej komisji dyscyplinarnej na podstawie wyników postępowania dyscyplinarnego, przeprowadzonego zgodnie z przepisami o postępowaniu dyscyplinarnem.

(3) Orzeczenia dyscyplinarne nie mogą być zmieniane, ani uchylane zarządzeniem administracyjnem.

(4) Kary dyscyplinarne wpisuje się do wykazu służbowego.

§  72.

(1) Przy wymierzaniu kar dyscyplinarnych, wymienionych w § 71, należy w każdym poszczególnym przypadku mieć na uwadze doniosłość naruszenia obowiązków służbowych i powstałych z tego powodu szkód, stopień winy, wyniki dotychczasowej pracy, wreszcie zachowanie się pracownika.

(2) Za występki z chęci zysku, nadużycie władzy lub naruszenie tajemnicy, połączone w obu ostatnich przypadkach ze znaczną szkodą dla Państwa lub osób prywatnych, czynne znieważenie przełożonego w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych, jeżeli zachowanie się przełożonego było w danej chwili bez zarzutu, nie może być nałożona kara mniejsza, niż wymieniona w § 71 pkt. 5.

§ 73. Przy karze dyscyplinarnej surowej nagany pracownik nie może awansować przez jeden rok.

§  74.

(1) Zmniejszenia uposażenia nie można orzec na krócej, jak na trzy miesiące i nie dłużej, niż na jeden rok. W orzeczeniu można ustalić potrącenia najwyżej o 15%. W czasie trwania kary wykluczone jest posunięcie pracownika do wyższej grupy uposażenia.

(2) Jeżeli pracownik przed upływam okresu trwania kary przejdzie w stan spoczynku, wówczas zaopatrzenie emerytalne zmniejsza się na pozostały czas trwania kary w wymiarze procentowym, ustalonym w orzeczeniu.

§  75.

(1) Orzekając karę przeniesienia do innej miejscowości bez zwrotu kosztów przeniesienia, może komisja dyscyplinarna równocześnie orzec zmniejszenie uposażenia najwyżej o 10% na okres do jednego roku. W przypadku orzeczenia zmniejszenia uposażenia pracownik nie może być posunięty do wyższej grupy uposażenia przez przeciąg takiego czasu, na jaki kara opiewa.

(2) W razie przeniesienia pracownika w stan spoczynku przed upływem okresu trwania kary, mają odpowiednie zastosowanie postanowienia § 74 ust. (2).

§ 76. Obnażenie grupy uposażenia może nastąpić o jedną lub dwie z równoczesnem zawieszeniem możności uzyskania wyższej grupy uposażenia na przeciąg od jednego roku do trzech lat.

§ 77. Orzekając karę zwolnienia ze służby, komisja dyscyplinarna może orzec zmniejszenie uposażenia emerytalnego najwyżej o 50% na pewien oznaczony okres czasu, albo na stałe.

§  78.

(1) Wydalenie ze służby pociąga za sobą utratę wszystkich praw, wynikających ze stosunku służbowego.

(2) W razie okoliczności, zasługujących na szczególne uwzględnienie, może Minister Poczt i Telegrafów przyznać członkom rodziny wydalonego pracownika stały zasiłek na utrzymanie, który nie może przewyższać normalnego ich zaopatrzenia wdowiego lub sierocego.

(3) Do zasiłku mają odpowiednie zastosowanie przepisy emerytalne o utracie lub zawieszeniu prawa do pensji wdowiej i sierocej.

(4) Przepisy powyższe mają odpowiednie zastosowanie również do przypadków wydalenia na zasadzie § 59.

§  79.

(1) Pracownik w stanie nieczynnym podlega odpowiedzialności służbowej z powodu występku i wykroczenia służbowego, którego dopuścił się w czasie pełnienia służby, jak i w czasie trwania stanu nieczynnego.

(2) Pracownik przeniesiony w stan spoczynku podlega tylko odpowiedzialności za występki służbowe, których dopuścił się w czasie pełnienia służby lub w stanie nieczynnym, jeżeli zaś chodzi o naruszenie tajemnicy, również w przypadkach naruszenia jej po przeniesieniu w stan spoczynku.

§  80.

(1) Na pracownika, pozostającego w stanie nieczynnym, mogą być nałożone kary dyscyplinarne, wymienione w § 71 pkt. 1, 2, 4, 5 i 6.

(2) Na pracownika przeniesionego w stan spoczynku mogą być nakładane, przy zachowaniu właściwości tej komisji dyscyplinarnej, która byłaby ostatnio właściwa w czasie pełnienia służby, następujące kary dyscyplinarne:

1) zmniejszenie uposażenia emerytalnego najwyżej o 50% na pewien okres czasu lub na stałe;

2) utrata wszelkich praw, wypływających z jego stosunku do P. P. T. T., w szczególności uposażenia oraz zaopatrzenia tak dla niego, jak i dla członków rodziny, z możnością analogicznego zastosowania postanowienia § 78 ust. (2).

(3) W stosunku do pracowników przeniesionych w stan spoczynku stosuje się przepisy o postępowaniu dyscyplinarnem dla pracowników służby czynnej.

§  81.

(1) Możność pociągnięcia do odpowiedzialności służbowej za naruszenie obowiązku służbowego ulega przedawnieniu, jeżeli w przeciągu pięciu lat od chwili naruszenia nie wszczęto przeciw pracownikowi z tego powodu postępowania.

(2) Jeżeli jednak naruszenie obowiązku służbowego zawiera znamiona przestępstwa karnego, przedawnienie (ust. (1)) nie może nastąpić wcześniej, niż przedawnienie przewidziane w przepisach prawa karnego.

§  82.

(1) Kara porządkowa, wymieniona w § 69 pkt. 3, ulega skreśleniu po upływie dwóch lat, licząc od dnia następnego po dacie jej uprawomocnienia się, zaś kary dyscyplinarne, wymienione w § 71 pkt. 1 - 4, ulegają skreśleniu po upływie pięciu lat, licząc od dnia następnego po ukończeniu okresu trwania kary, jeżeli pracownika nie ukarano w tym ostatnim okresie karą porządkową nadany, ani też karą dyscyplinarną.

(2) Wykreślona kara nie może być podawana do wiadomości przełożonych lub innych władz.

(3) Wykreślenia kar dokonywają organa prowadzące wykaz służbowy.