Rozdział 3 - Działalność Kościoła - Stosunek Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.85 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 11 stycznia 2023 r.

Rozdział  3

Działalność Kościoła

1. 
Organizowanie i sprawowanie kultu publicznego podlega wyłącznie władzy kościelnej.
2. 
Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej.
3. 
Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. 
Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa żałobne mogą odbywać się na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.
1. 
Małżeństwo zawarte w formie przewidzianej Prawem Wewnętrznym Kościoła wywołuje skutki cywilne, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.
2. 
Osobę duchowną, przed którą składa się oświadczenia o zawarciu małżeństwa, określa Prawo Wewnętrzne Kościoła.
1. 
Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas obejmujący następujące święta religijne niebędące dniami ustawowo wolnymi od pracy:
1)
Wielki Piątek - Dzień Ukrzyżowania Chrystusa Pana;
2)
Wniebowstąpienie Chrystusa Pana.
2. 
Zwolnienie od pracy lub nauki, w odniesieniu do świąt religijnych, o których mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.
1. 
Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. 
(uchylony).
1. 
Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter ewangelicko-metodystyczny i podlegają władzy kościelnej.
2. 
Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także seminariach teologicznych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. 
Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.
1. 
Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do realizacji misji Kościoła.
2. 
Wyższe Seminarium Teologiczne imienia Jana Łaskiego w Warszawie jest wyższą szkołą teologiczną uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii metodystycznej. Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe szkoły wyższe.
1. 
Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem Edukacji Narodowej 5  a Radą Kościoła.
2. 
Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami uczelni publicznych.
3. 
Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami uczelni publicznych świadczenia:
1)
opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych;
2)
ubezpieczenia społecznego oraz
3)
zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin 6 .

Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.

4. 
Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii metodystycznej, w ramach samodzielnej jednostki naukowo-dydaktycznej utworzonej zgodnie z ustawą o szkolnictwie wyższym.
1. 
Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie odbywania zasadniczej służby wojskowej, zaś w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
2. 
Nie powołuje się absolwentów studiów, o których mowa w ust. 1, do odbywania przeszkolenia wojskowego w okresie przygotowań do ordynacji w ciągu dwóch lat od zakończenia studiów.
3. 
Ordynowani duchowni są przenoszeni do rezerwy i nie odbywają ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju. W razie ogłoszenia mobilizacji oraz w czasie wojny mogą być oni powołani jedynie do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych.
4. 
W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe, w porozumieniu ze zwierzchnikiem Kościoła, zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej obsługi ludności niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji.
1. 
Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość uczestniczenia - poza terenem jednostek wojskowych - w nabożeństwach i czynnościach religijnych w niedziele i w dni świąteczne Kościoła, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce kultu publicznego Kościoła i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. 
Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła w terminach uzgodnionych z dowódcami jednostek.
3. 
Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza zwierzchnik Kościoła, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
1. 
Dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach zapewnia się prawo do udziału w nabożeństwach, uczestniczenia w nauczaniu kościelnym i wykonywania praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego.
2. 
Dzieciom i młodzieży korzystającym z zorganizowanych form wypoczynku wakacyjnego zapewnia się prawo uczestniczenia w nabożeństwach i wykonywania innych praktyk religijnych.
3. 
Minister Edukacji Narodowej 7  oraz Minister Zdrowia i Opieki Społecznej 8 , w porozumieniu z Kościołem, określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania ewangelicko-metodystycznego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego wypoczynku.
1. 
Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki duszpasterskiej zapewnia się też osobom przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz domach pomocy społecznej, a także osobom tymczasowo aresztowanym, skazanym oraz nieletnim przebywającym w okręgowych ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
2. 
Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w kaplicach lub innych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel przez kierowników właściwych instytucji prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową.
3. 
Do wyznaczania kapelanów w podmiotach, domach i zakładach prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową, w celu zaspokajania potrzeb określonych w ust. 1, jest uprawniony zwierzchnik Kościoła.
1. 
Kościół może tworzyć organizacje ewangelicko-metodystyczne w celu realizacji zadań wynikających z jego misji.
2. 
Organizacje ewangelicko-metodystyczne mają na celu w szczególności działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego, nauki ewangelicko-metodystycznej, działalność charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie postaw religijno-etycznych dzieci i młodzieży.
3. 
Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami religijnymi i etycznymi.
4. 
Do organizacji ewangelicko-metodystycznych nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach.
5. 
Organizacje ewangelicko-metodystyczne mogą uzyskiwać osobowość prawną w trybie określonym w art. 7.
1. 
Kościół prowadzi, zgodnie ze swoją misją, działalność charytatywną i opiekuńczą, w tym także w zakresie opieki zdrowotnej.
2. 
Środki na realizację działalności, o której mowa w ust. 1, mogą pochodzić w szczególności z:
1)
ofiar pieniężnych i w naturze oraz subwencji i dotacji;
2)
spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;
3)
dochodów z imprez i zbiórek publicznych;
4)
odpłatności za usługi świadczone przez kościelne zakłady charytatywno-opiekuńcze, w tym z wykonywanej działalności leczniczej w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej;
5)
innych dochodów kościelnych osób prawnych, w tym z ich działalności gospodarczej.

Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność jednostek samorządu terytorialnego, przeznaczone w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na potrzeby Kościoła, na wniosek kościelnych osób prawnych mogą być im oddawane w wieczyste użytkowanie lub sprzedawane.

Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów oddanych na potrzeby zakładów charytatywno-opiekuńczych i punktów katechetycznych.

Parafie mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania cmentarzy grzebalnych.

1. 
Kościół ma prawo emitowania w publicznych środkach masowego przekazu nabożeństw oraz swoich programów religijno-moralnych, społecznych i kulturalnych.
2. 
Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, określi porozumienie między Kościołem a właściwą jednostką publicznej radiofonii i telewizji.

Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.

5 Obecnie: minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 21 i art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1893, 2368 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 350, 807, 847, 1390 i 1933), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
6 Obecnie emerytury i renty z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 192 i art. 195 pkt 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504, 1504 i 2461).
7 Obecnie: minister właściwy do spraw oświaty i wychowania na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 15 i art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1893, 2368 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 350, 807, 847, 1390 i 1933), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.
8 Obecnie: minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 28 i art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1893, 2368 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 350, 807, 847, 1390 i 1933), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999 r.