Stosowanie ulg taryfowych i wszelkich możliwych ułatwień w przewozie kolejami żelaznemi dla rodzin, mienia, inwentarzy i materjałów budowlanych rolników, przenoszących się z dotychczasowych swych siedzib w celach osadniczych na nabyte z parcelacji obszarów dworskich grunta w innych częściach Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.23.133

Akt utracił moc

Wersja od: 17 marca 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOLEI ŻELAZNYCH

z dnia 20 lutego 1920 r.

w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Ziemskiego, Ministrem Skarbu i Ministrem Przemysłu i Handlu w przedmiocie stosowania ulg taryfowych i wszelkich możliwych ułatwień w przewozie kolejami żelaznemi dla rodzin, mienia, inwentarzy i materjałów budowlanych rolników, przenoszących się z dotychczasowych swych siedzib w celach osadniczych na nabyte z parcelacji obszarów dworskich grunta w innych częściach Państwa.

Na mocy dekretu z dnia 7 lutego 1919 r. (Dziennik Praw № 14, poz. 152) oraz w myśl Uchwały Sejmowej z dnia 9 stycznia 1920 r., w sprawie przyznania ulg taryfowych osadnikom - w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Ziemskiego, Ministrem Skarbu i Ministrem Przemysłu i Handlu, postanawia się, co następuje:

Art.  1.

Z ulg taryfowych i ułatwień, przewidzianych w niniejszem rozporządzeniu, korzystać mogą, na mocy wydawanych przez Urzędy Ziemskie zaświadczeń, następujące osoby:

a) pełnomocnicy grup osadniczych, którzy jadą w celu obejrzenia parcelowanych terenów i zawarcia umów;

b) oddzielne rodziny, przenoszące się wraz ze swem ruchomem mieniem lecz bez inwentarza z dotychczasowych siedzib do ziem nabytych z parcelacji;

c) grupy osadnicze, względnie oddzielne rodziny, przenoszące się, wraz ze swem mieniem i żywym inwentarzem.

Art.  2.

Pełnomocnicy grup osadniczych, w liczbie nie wyższej, niż po jednym pełnomocniku na 10 rodzin, płacą za przejazd w najniższej klasie pociągów osobowych ¹/₄ część opłaty, obliczonej podług zwykłej taryfy.

Art.  3.

Osadnicy oraz wszyscy członkowie ich rodzin, którzy udają się na miejsce przeznaczenia z bagażem lecz bez inwentarza żywego i martwego w zwykłych pociągach osobowych, płacą za przejazd ¹/₄ część ceny, obliczonej podług zwykłej taryfy, przyczem opłata za bagaż w granicach przewidzianych w art. 5 również obniża się do ¹/₄ ceny opłaty właściwej.

Art.  4.

Grupy osadnicze oraz oddzielne rodziny, przenoszące się wraz ze swem mieniem i inwentarzem żywym i martwym, otrzymywać będą odpowiednią ilość oddzielnych wagonów lub nawet specjalne pociągi m opłatą ¹/₄ ceny właściwej.

Art.  5.

Cały ładunek przesiedleńców dzieli się na 4 kategorje:

a) pierwszą kategorje stanowią sprzęty i utensylja domowe oraz wszystkie rzeczy opakowane. Ładunku tej kategorji wolno przewieźć podług taryfy ulgowej po 150 klgr. na osobę, bez różnicy płci, licząc także i małoletnich;

b) do drugiej kategorji należą nasiona, ziarno, mąka, artykuły spożywcze, sadzonki i szczepy w ilości nie przewyższającej 200 klgr. na osobę, bez różnicy pici, licząc także -i małoletnich;

c) trzecią kategorje stanowi żywy i martwy inwentarz rolniczy, który może być przewożony podług zniżonej taryfy jedynie w ilości oznaczonej w zaświadczeniu;

d) czwartą kategorją stanowią materjały budowlane w ilości wskazanej w zaświadczeniu.

Art.  6.

Za ładunek, przewyższający wymienioną w art. 5 ilość, pobiera się opłata podług ogólnie obowiązującej taryfy, przyczem nadwyżka ta przewozi się jednocześnie z ładunkiem ulgowym.

Art.  7.

Zaświadczenia, dające prawo osadnikom i pełnomocnikom grup osadniczych do ulg taryfowych, zarówno osobowych jak i towarowych, wydawane będą przez Komisarzy ziemskich podług ustalonych wzorów; przyczem dla pełnomocników grup osadniczych zaświadczenia te będą wydawane na blankietach niebieskich; dla oddzielnych rodzin osadniczych, udających się bez inwentarzy - na blankietach zielonych; dla grup osadniczych lub pojedynczych osadników, udających się z inwentarzem - na blankietach czerwonych.

Art.  8.

Każda rodzina osadnicza, lut pełnomocnik grupy osadniczej, otrzymywać będzie oddzielne zaświadczenie.

Art.  9.

W zaświadczeniu dla pełnomocników grupy osadniczej (punkt a art. 1) winno być podane: 1) termin ważności zaświadczenia, 2) imię, i nazwisko, 3) stacja wyjazdu i stacja przeznaczenia.

Art.  10.

W zaświadczeniu dla osadników wymienionych w p. b art. T winno być podane: 1) termin ważności zaświadczenia, 2) imię i nazwisko osadnika, 3) imiona i lata członków rodziny, 4) stacja wyjazdu i stacja przeznaczenia.

Art.  11.

W zaświadczeniu dla osadników wymienionych w p. c art. 1 winno być podane: 1) termin ważności zaświadczenia, 2) imię. i nazwisko osadnika, 3) imiona i lata członków rodziny, A) stacja wyjazdu i stacja przeznaczenia, 5) wyszczególnienie i ilość przewożonego inwentarza, 6) ilość przewożonych materjałów budowlanych.

Art.  12.

Oddzielne rodziny osadnicze, udające się na nowe siedziby z bagażem, lecz bez inwentarza, oraz pełnomocnicy grup osadniczych, wysyłane będą po okazaniu zaświadczenia w kasie stacji wyjazdowej, w miarę możności, najbliższym pociągiem osobowym.

Art.  13.

Grupy osadnicze, a także oddzielne rodziny udające się na nowe siedziby z inwentarzami, składać będą zaświadczenia zawiadowcom stacji wyjazdowych i na zasadzie tych zaświadczeń otrzymują oddzielne wagony lub pociągi w terminie przewidzianym w art. 14 niniejszego rozporządzenia.

Art.  14.

Wagony dla grup osadniczych i oddzielnych rodzin, udających się na nowe siedziby z inwentarzami, powinny być podane nie później niż w przeciągu dni 7 od chwili złożenia odpowiedniego zaświadczenia zawiadowcy stacji.

Art.  15.

Naładowanie i wyładowanie wagonów winno być dokonane środkami samych osadników w terminach ogólnie obowiązujących.

Art.  16.

Niedopłacone przez pełnomocników i osadników z tytułu ulg taryfowych należności kolejowe, pokrywa Główny Urząd Ziemski.

Art.  17.

Rozrachunki pomiędzy poszczególnemi Dyrekcjami kolejowemi a Głównym Urzędem Ziemskim uskuteczniane będą w terminach obowiązujących instytucje państwowe na zasadzie przedstawianych rachunków poszczególnych Dyrekcji kolejowych, usprawiedliwionych odpowiedniemi dokumentami przewozowemi i zaświadczeniami komisarzy ziemskich, na zasadzie których przewóz osadników został dokonany.

Art.  18.

Opłaty dodatkowe winny być pokryte w całości przez osadników, o ile te wynikły z ich winy.

Art.  19.

Szkody i straty wyrządzone przesiedleńcom w drodze z winy kolei - wynagradzane będą zgodnie z ogólnie obowiązującemi przepisami kolejowemi.

Art.  20.

Przepisy te stosują się tylko przy przejazdach ponad 100 klm.

Art.  21.

Rozporządzenie niniejsze obowiązujące z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.