Stosowanie równoważnych norm czasu pracy w niektórych jednostkach organizacyjnych resortu komunikacji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.51.331

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1984 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 grudnia 1974 r.

w sprawie stosowania równoważnych norm czasu pracy w niektórych jednostkach organizacyjnych resortu komunikacji.

Na podstawie art. 141 § 4 Kodeksu pracy (Dz. U. 1974 r. Nr 24, poz. 141) po porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych zarządza się, co następuje:

§ 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się:

1) w przedsiębiorstwie Polskie Linie Lotnicze "LOT" do członków personelu latającego i pokładowego oraz do pozostałych pracowników zatrudnionych przy obsłudze urządzeń wymagających pracy ciągłej,

2) w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych do pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy związanych z zabezpieczeniem ruchu lotniczego oraz na stanowiskach pracy przy obsłudze i konserwacji portu lotniczego, jeżeli pracownicy ci zatrudnieni są przy obsłudze urządzeń wymagających pracy ciągłej,

3) w przedsiębiorstwie Wagonów Sypialnych i Restauracyjnych "WARS" i przedsiębiorstwach Restauracje Dworcowe "WARS" do pracowników zatrudnionych przy obsłudze wagonów sypialnych i restauracyjnych oraz pracowników zatrudnionych w restauracjach, barach i bufetach dworcowych,

4) 1 (skreślony).

§  2.

1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach i zakładach wymienionych w § 1 może być przedłużony w poszczególnych dniach do 12 godzin na dobę przez zastąpienie norm czasu pracy określonych w art. 129 § 1 Kodeksu pracy równoważnymi normami czasu pracy.

2. Przez równoważne normy czasu pracy rozumie się przedłużony w poszczególnych dniach wymiar czasu pracy, który zostaje wyrównany skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy, z tym że w okresie rozliczeniowym czas ten nie może przekraczać liczby godzin wynikającej z przemnożenia 8 godzin (w sobotę albo wyznaczony w zamian niej inny dzień - 6 godzin) przez liczbę kalendarzowych dni roboczych.

3. 2 Za okres rozliczeniowy przyjmuje się miesiąc kalendarzowy, a dla zawiadowców lotnisk niekomunikacyjnych zatrudnionych w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk Komunikacyjnych - okresy 6-miesięczne, tj. od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca i od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia.

4. Praca w granicach norm, o których mowa w ust. 1 i 3, nie jest pracą w godzinach nadliczbowych.

5. Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, po porozumieniu z zarządem głównym właściwego związku zawodowego, ustali wykaz stanowisk (zawodów), na których mogą być wprowadzone równoważne normy czasu pracy, oraz określi szczegółowe warunki ich stosowania.

§  3.

1. Przedsiębiorstwa i zakłady, w których praca odbywa się w systemie równoważnych norm czasu pracy, są obowiązane do opracowania harmonogramów pracy (wykresów pełnienia służby).

2. Równoważne normy czasu pracy stosuje się według harmonogramów pracy określających dla pracowników dni i godziny pracy oraz dni wolne od pracy.

3. Do czasu pracy pracowników zatrudnionych w systemie równoważnych norm czasu pracy zalicza się godziny przepracowane w ramach harmonogramu pracy.

4. Godziny przepracowane poza harmonogramem pracy zalicza się do czasu pracy, jeżeli:

1) praca poza harmonogramem była wykonywana wskutek nieprzewidzianych i nie dających się uniknąć przeszkód (np. awarie, zakłócenia w ruchu), uznanych przez kierownika zakładu pracy, albo

2) zostały przepracowane na polecenie kierownika zakładu pracy.

5. Normę czasu pracy, ustaloną na okres rozliczeniowy w trybie § 2 ust. 2 i 3, zmniejsza się w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy o taką liczbę godzin, jaka wynika z przemnożenia 8 godzin (w sobotę lub wyznaczony w zamian niej inny dzień - 6 godzin) przez liczbę pełnych dni nieobecności.

§  4.

1. Po każdym okresie pracy w systemie równoważnych norm czasu pracy, trwającym co njmniej 8 godzin bez przerwy, powinien nastąpić okres odpoczynku.

Odpoczynek ten powinien trwać:

1) w miejscu zamieszkania pracownika co najmniej tyle godzin, ile trwała poprzedzająca nieprzerwana praca, nie mniej jednak niż 10 godzin,

2) poza miejscem zamieszkania odpoczynek powinien wynosić co najmniej połowę czasu pracy poprzedzającego odpoczynek.

2. Każdy pracownik, zatrudniony w systemie równoważnych norm czasu pracy, ma prawo korzystać co najmniej raz w okresie tygodniowym z 24-godzinnego czasu wolnego od pracy, przy czym wypoczynek taki powinien raz na trzy tygodnie przypadać w niedzielę.

§  5.

1. Praca wykonywana ponad normy czasu pracy, ustalone zgodnie z przepisami § 2 ust. 1 i 3, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.

2. Za pracę w godzinach nadliczbowych przysługuje - oprócz normalnego wynagrodzenia - dodatek w wysokości:

1) 50% wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika - za pracę w dwóch pierwszych godzinach nadliczbowych przekraczających dobową normę czasu pracy (§ 2 ust. 1) i za godziny nadliczbowe przekraczające miesięczną normę czasu pracy (§ 2 ust. 3); łączna liczba godzin nadliczbowych, opłacanych z dodatkiem 50%, nie może przekraczać liczby godzin wynikających z przemnożenia przepracowanych dni przez 2, przy czym liczba tych godzin nie może być większa niż liczba dni roboczych w okresie rozliczeniowym pomnożona przez 2,

2) 100% tego wynagrodzenia - za pracę w dalszych godzinach nadliczbowych oraz w godzinach nadliczbowych przypadających w nocy lub w niedziele i święta.

3. Za pracę przekraczającą równocześnie dobową i miesięczną normę czasu pracy przysługuje tylko jeden dodatek.

4. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje za pracę w niedzielę w normalnym czasie pracy, jeżeli pracownikowi udzielono innego dnia wolnego od pracy. Dotyczy to również pracy w dzień świąteczny.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1975 r.

¹ § 1 pkt 4 skreślony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 1 sierpnia 1983 r. (Dz.U.83.45.208) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1984 r.

² § 2 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 1 sierpnia 1983 r. (Dz.U.83.45.208) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1984 r.