Stosowanie letnich urlopów pracowników w roku 1922.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.52.481

Akt utracił moc

Wersja od: 15 lipca 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

2 dnia 1 lipca 1922 r.

wydane w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu w sprawie stosowania letnich urlopów pracowników w roku 1922.

Ma mocy art. 6 ustawy z dnia 16 maja 1922 r. o urlopach dla pracowników, zatrudnionych w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. № 40, poz. 334), zarządza się co następuje:

§ 1. Następujące działy przemysłu w roku 1922 mają prawo za zawiadomieniem inspektora pracy właściwego obwodu, przełożyć urlopy pracowników całkowicie na okres czasu od 1 października do 31 grudnia:

a) reperacja maszyn rolniczych;

b) przemysł budowlany, prowadzony niesezonowo;

c) odlewnie żelaza, związane z budownictwem oraz z naprawą i budową maszyn rolniczych;

d) kowalstwo i ślusarstwo, związane z budownictwem oraz z naprawą i budową maszyn rolniczych;

e) reperacja dachów i krycie ich;

f) konstrukcje żelazne zewnętrzne;

g) wyrób zapraw wiążących: cementu, wapna, gipsu, alabastru;

h) wyrób sztucznych kamieni budowlanych i technicznych;

i) niesezonowo prowadzony wyrób cegieł, dachówek, sączków, kafli, terrakoty;

j) wydobywanie, łapanie, tłoczenie i magazynowanie ropy naftowej i gazów ziemnych;

k) wyrób artykułów spożywczych, prowadzony niesezonowo;

l) zakłady zdrojowe, uzdrowiska, szpitale, lecznice, hotele, pensjonaty, restauracje, cukiernie, kawiarnie, oraz położone w uzdrowiskach sklepy.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia we wszystkich zakładach pracy, wymienionych w art. 1 ustawy z dn. 16 maja 1922 r. (Dz. (J. R. P. № 40, poz. 334) o ile nie podlegają one bezpośrednio poszczególnym ministerstwom.