Art. 1. - Stolica Apostolska-Polska. Układ w sprawie ziem, kościołów i kaplic pounickich, których Kościół Katolicki pozbawiony został przez Rosję. Warszawa.1938.06.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.35.222

Akt utracił moc

Wersja od: 15 kwietnia 1939 r.

Artykuł  I.

Przez określenie: "ziemie pounickie", "kościoły pounickie", "kaplice pounickie", użyte w niniejszym Układzie, należy rozumieć ziemie, kościoły lub kaplice, stanowiące niegdyś własność osób prawnych Kościoła Katolickiego obrządku unickiego, położone na obszarze Archidiecezji wileńskiej oraz Diecezji: łomżyńskiej, pińskiej, podlaskiej, lubelskiej i łuckiej i które oddane zostały w użytkowanie Cerkwi Prawosławnej lub jej osób prawnych w związku z ukazem carskim z dnia 25 marca (6 kwietnia) 1839 r. (ogłoszonym w Pełnym Zbiorze Praw 25 czerwca 1839 r. Nr 12467), z decyzją Świętobliwego Synodu z dnia 13/25 kwietnia 1875 r. zatwierdzoną przez cesarza rosyjskiego dnia 1/13 maja 1875 r. i ogłoszoną w dniu 7 maja 1875 r. (Pełny Zbiór Praw z roku 1875 Nr 54670), lub też w związku z rozporządzeniami rządu rosyjskiego w tym przedmiocie.