Rozdział 2 - Kredyt długoterminowy amortyzacyjny. - Statut Polskiego Państwowego Banku Rolnego.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.12.134

Akt utracił moc
Wersja od: 6 lutego 1919 r.

II.

Kredyt długoterminowy amortyzacyjny.

Zasady ogólne.

Bank Rolny wydaje pożyczki długoterminowe amortyzacyjne na podstawie planów, projektów i szacunków, sporządzonych podług przepisów, zatwierdzonych przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Bank udziela pożyczek w gotowiźnie na czas ściśle oznaczony, w którego ciągu pożyczki umarzane być winny przez wpłacanie rat półrocznych w terminach ściśle określonych.

O ile dłużnik wypełnia zobowiązania, wypływające z umowy, tudzież przestrzega warunków, zastrzeżonych przy udzielaniu pożyczki, Bank Rolny nie ma prawa żądać przedterminowej jej spłaty, dłużnikowi jednak służy prawo przedterminowej spłaty w gotowiźnie długu w całości lub w części (art. 47-48).

Spłaty z tytułu udzielonych pożyczek zawierać winny kwoty na oprocentowanie, na umorzenie oraz na wydatki administracyjne i dokonywane będą w postaci półrocznych rat o jednakowej wysokości, obliczonych od pierwotnej sumy pożyczki według planu umorzenia. Opłata na wydatki administracyjne nie może przekraczać 1/2% rocznie.

Na częściowe pokrycie strat Banku, poniesionych przy realizacji listów zastawnych, mogą być zaliczone kwoty, przeznaczone na umorzenie danej pożyczki z pierwszych rat, najwyżej jednak za okres trzechletni (6 rat). Termin umorzenia pożyczki w tym wypadku odpowiednio się przedłuża.

Bank ma prawo odmówić pożyczki bez podania powodów.

Bank Rolny ma prawo przy udzielaniu pożyczek wszelkich kategorji zastrzec warunki, zmierzające do zabezpieczenia pożyczki lub do utrzymania i podniesienia dobrego stanu gospodarstwa.

Pożyczki na kupno ziemi.

Z kredytu na kupno ziemi korzystać mogą:

a)
bezrolni, zatrudnieni głównie w rolnictwie i obeznani z prowadzeniem gospodarstwa rolnego,
b)
właściciele drobnych gospodarstw rolnych,
c)
zrzeszenia jednostek, wskazanych w punktach a i b.

Normalne pożyczki na kupno ziemi nie mogą przekraczać 75% sumy szacunkowej gruntu, niezbędnego dla wytworzenia gospodarstwa, zapewniającego dostateczne utrzymanie lub zajęcie dla rodziny.

W celu poparcia pewnego typu osad, uznanego w danych warunkach gospodarczych za najbardziej celowe, oraz dla przyjścia z pomocą najbardziej potrzebującym, Bank może udzielać na warunkach wyjątkowo ulgowych pożyczek dodatkowych do 90% szacunku.

Ogólna suma tego rodzaju pożyczek dodatkowych (ponad 75% szacunku) nie może przewyższać kapitału uzupełniającego Banku (art. 3).

Wydawane przez Bank pożyczki na kupno gruntów winne być zabezpieczone na pierwszem miejscu działu IV wykazu hipotecznego posiadłości ziemskich, pod których zabezpieczenie zostały udzielone. Obciążenie posiadłości ziemskiej długami hipotecznemi nie stanowi przeszkody do udzielenia pożyczki, jeżeli suma ich nie przewyższa ceny kupna.

Bankowi służy prawo spłacenia tych długów bez względu na termin ich płatności.

Do czasu ostatecznego umorzenia pożyczki właściciele gruntów nie mają prawa bez zezwolenia Banku sprzedawać i wogóle aljenować posiadłości ziemskich, oddawać je w zastaw, obciążać długami hipotecznemi, wydzierżawiać lub w inny sposób przekazywać w posiadanie osób trzecich w całości lub w części i wogóle przez swe czyny lub przez jakiekolwiek zobowiązania zmieniać lub uszczuplać stanu posiadłości w stosunku do ich stanu w chwili przyznania pożyczki. Odpowiednie wpisy uczynione być mają w III dziale wykazu hipotecznego.

Osoby, którym przypadły w drodze spadku posiadłości ziemskie, obciążone pożyczką Banku, winny, o ile nie odpowiadają warunkom udzielenia pożyczek, przewidzianym w statucie niniejszym, spłacić pożyczkę na żądanie Banku lub sprzedać posiadłości w ciągu roku osobom odpowiednim.

Bliższe określenie osób, mających prawo korzystania z kredytu na kupno ziemi (art. 10), zasady wydawania odpowiednich zaświadczeń przez urzędy ziemskie, najwyższe granice dozwolonego kupna gruntu wreszczie sposób wydawania pożyczek na kupno ziemi, ich terminy i stopy procentowe oraz inne warunki, pod któremi pożyczki udzielane i umarzane być mogą, tudzież szczególne warunki i ograniczenia sposobu użytkowania, płynące z udzielenia pożyczek dodatkowych do 90% szacunku, określą bliżej przepisy, wydane przez Radę Banku, zatwierdzone przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Pożyczki meljoracyjne.

Bank Rolny może udzielać rolnikom lub spółkom pożyczek długoterminowych, amortyzacyjnych, na pokrycie kosztów meljoracji, niezbędnych do należytego zorganizowania lub podniesienia kultury gospodarstw rolnych, a w szczególności na:

a)
meljoracje, mające na celu poprawę fizykalnych własności gleby, jak drenowanie, osuszanie rowami, nawadnianie i t. p.
b)
wzniesienie niezbędnych budynków gospodarczych na gruntach scalanych,
c)
wzniesienie takichże budynków na gruntach nabytych wskutek parcelacji i kolonizacji,
d)
zalesienie,
e)
kultury torfowe,
f)
zakładanie sadów i ogrodów,
g)
urządzenie gospodarstw rybnych,
h)
urządzenie zakładów współdzielczych przemysłu rolnego, oraz
i)
inne meljoracje, których popieranie przez kredyt Banku Rolnego uzna za możliwe Minister Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Wysokość pożyczek, udzielanych przez Bank Rolny na meljoracje, nie powinna przewyższać 3/4 sumy, o którą zwiększy się wartość danej posiadłości ziemskiej wskutek przeprowadzenia meljoracji, a w każdym razie nie może przekraczać rzeczywistych kosztów robót meljoracyjych.

Nadto przewidywane wskutek meljoracji zwiększenie przeciętnego dochodu z danej posiadłości powinno być wyższe od rat, należnych od pożyczki, przyznawanej na meljoracje.

Przy zalesieniu zwiększenie dochodu powinno być obliczane na podstawie okresu przynajmiej lat 30.

Pożyczki na pokrycie kosztów meljoracji, przewidzianych w punkcie a i b art. 16, korzystają z przywileju pierwszeństwa przed wszelkiemi wierzytelnościami hipotecznemi, obciążającemi daną posiadłość ziemską i zaspakajają się zaraz po wierzytelnościach uprzywilejowanych, wymienionych w art. 41 ustawy hipotecznej 1818 r. i w ustępie 1 i 2 art. 9 prawa o przywilejach i hipotekach 1825 r.

Jeżeli pożyczka meljoracyjna, mająca na zasadzie poprzedniego ustępu przywilej, została przyznana i wypłacona spółce rolników, winna być ta pożyczka podzielona przez Bank między uczestników spółki jednocześnie z przyznaniem pożyczki i poszczególne nieruchomości, należące do uczestników spółki, będą obciążone długiem uprzywilejowanym jedynie w wysokości przypadającej na nie części ogólnej pożyczki.

Wierzyciele hipoteczni nieruchomości, na której ma być zabezpieczona uprzywilejowana pożyczka meljoracyjna, będą powiadomieni o tem przez Bank w trybie art. 46 niniejszego statutu, w celu dania im możności złożenia sprzeciwu.

Wierzyciele hipoteczni, których prawa byłyby dotknięte przez zabezpieczenie, jak wyżej, pożyczki meljoracyjnej, mają prawo w ciągu miesiąca od zawiadomienia ich o przyznaniu takiej pożyczki wnieść sprzeciw do właściwej komisji ziemskiej okręgowej, która po niezwłocznem zawiadomieniu o tem Banku Rolnego podda rozwadze okoliczności sprawy, istotę pretensji wierzyciela, znaczenie projektowanej meljoracji i spowodowany przez nią przyrost wartości majątku i poweźmie decyzję co do zasadności sprzeciwu.

Od decyzji komisji ziemskiej okręgowej w ciągu dni 30 służy odwołanie do głównej komisji ziemskiej.

Wierzyciel, który w terminie powyższym sprzeciwu nie założył, nie ma prawa oponować przeciw uprzywilejowaniu pożyczki.

Pożyczki na pokrycie kosztów meljoracji, przewidzianych w punktach c, d, e, f, g, h i art. 16, powinny być zupełnie pewnie zabezpieczone.

Zabezpieczenie hipoteczne w granicach 75% szacunku danej posiadłości, ustanowionego zgodnie z przepisami, wydanemi na zasadzie art. 5 niniejszego statutu, będzie uznane za dostateczne. Jeżeli pożyczka, potrzebna na wykonanie meljoracji nie może być zabezpieczona w granicach 75% szacunku, powinna być przedstawiona dodatkowa gwarancja, uznana przez Radę Banku za dostateczną, na podstawie przepisów, zatwierdzonych przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Przy udzielaniu kredytu na pokrycie kosztów meljoracyjnych winien być uwzględniany przepis, zawarty w art. 25 niniejszego statutu.

Budowle, urządzenia meljoracyjne, zalesienia i t. p. urządzenia, które mogą być zniszczone przez siły żywiołowe, jak pożary, burze, susze i t. p., powinny być ubezpieczone w pełnej wartości we wskazanych przez Bank instytucjach. Wynagrodzenie ubezpieczeniowe wypłacane będzie właścicielowi nie inaczej jak za zezwoleniem Banku.

Warunki, dotyczące nadzoru nad wykonaniem i utrzymaniem urządzeń meljoracyjnych, bezpieczeństwa pożyczek, sposobów ich wydawania oraz podziału pomiędzy uczestników spółki jakoteż terminów i sposobów umorzenia pożyczek, wydawanych na różnego rodzaju meljoracje, będą określone przez przepisy, zatwierdzone przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych na wniosek Rady Banku.