Rozdział 4 - Funkcjonowanie informacji państwowej i gospodarki narodowej w czasie obowiązywania stanu wojennego. - Stan wojenny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.29.154

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1998 r.

Rozdział  IV

Funkcjonowanie informacji państwowej i gospodarki narodowej w czasie obowiązywania stanu wojennego.

Art.  29.

1. Rada Ministrów może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, powszechny obowiązek wykonywania pracy przez osoby, które ukończyły 15 lat i nie osiągnęły wieku emerytalnego określonego w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym, a są zdolne do wykonywania pracy, ze względu na stan zdrowia oraz warunki osobiste i rodzinne. W stosunku do pracowników obowiązek dotyczy rodzaju i warunków pracy, określonych przez nawiązany stosunek pracy i przepisy prawa pracy, a w stosunkach do osób, które nie są zatrudnione w zakładzie pracy albo są zatrudnione w nie uspołecznionym zakładzie pracy prowadzącym działalność nie zaspokajającą podstawowych potrzeb ludności - polega na zgłoszeniu się w terminie i miejscu podanym do publicznej wiadomości przez naczelnika, właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego, w celu uzyskania skierowania do uspołecznionego zakładu pracy oraz na podjęciu i wykonywaniu pracy określonego rodzaju na rzecz zakładu pracy oznaczonego w wydanym skierowaniu, na warunkach określonych w tym skierowaniu i przepisach prawa pracy.

2. Naczelnik, właściwy ze względu na siedzibę zakładu pracy, może przenosić pracowników do innych zakładów pracy położonych na obszarze jego działania, a kierownik zakładu pracy może przydzielać pracownikowi dodatkowe czynności i powierzać mu pracę innego rodzaju w tej samej lub innej miejscowości, nawet bez zgody pracownika, jeżeli pracownik posiada niezbędne kwalifikacje, a stan jego zdrowia oraz warunki osobiste i rodzinne nie stoją temu na przeszkodzie.

3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, pracownikowi przysługuje w ciągu 3 dni od daty doręczenia decyzji prawo wniesienia odwołania do komisji odwoławczej do spraw pracy. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.

4. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sześć dni w tygodniu. W razie szczególnych potrzeb zakładu pracy kierownik zakładu pracy może wprowadzać obowiązek wykonywania pracy w dni ustawowo wolne od pracy, z tym że pracownikowi wykonującemu pracę w przedłożonym wymiarze czasu pracy raz w miesiącu przysługuje jeden dzień wolny od pracy.

5. Dzienny wymiar czasu pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę. W razie szczególnych potrzeb zakładu pracy kierownik zakładu pracy może przedłożyć dzienny wymiar czasu pracy do 12 godzin na dobę, z wyjątkiem czasu pracy w dni ustawowo wolne od pracy oraz pracowników zatrudnionych przy pracach szczególnie uciążliwych lub w warunkach szkodliwych dla zdrowia.

6. Praca wykonywana w przedłożonym wymiarze czasu pracy stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.

7. Pracownikowi przysługuje prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 1 dnia za każdy przepracowany miesiąc. Młodocianym oraz pracownikom zatrudnionym przy pracach szczególnie uciążliwych lub w warunkach szkodliwych dla zdrowia przysługuje 1 dzień płatnego urlopu dodatkowego za każde przepracowane 3 miesiące. Pracownikowi, który wykonywał pracę w przedłużonym wymiarze czasu pracy, przysługuje 1 dzień płatnego urlopu dodatkowego za każdy miesiąc przepracowany w przedłużonym wymiarze czasu pracy. Zawiesza się udzielanie urlopów bezpłatnych i zwolnień okolicznościowych.

8. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady stosowania przepisów ust. 2 - 7 oraz kategorie osób nie podlegających powszechnemu obowiązkowi wykonywania pracy, a także może wydawać przepisy normujące stosunek pracy, świadczenia z ubezpieczenia społecznego oraz działalność socjalno-bytową zakładów pracy na rzecz pracowników w sposób odmienny od przepisów prawa pracy.

Art.  30.

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może nałożyć na osoby fizyczne i osoby prawne posiadające gospodarstwa rolne świadczenia szczególne na rzecz gospodarki żywnościowej, polegające na:

1) dostawach na rzecz państwa określonych produktów rolnych,

2) uprawie określonych gatunków roślin,

3) wykorzystywaniu użytków rolnych oraz środków i obiektów gospodarki rolnej na cele produkcji rolnej a także może wprowadzać ograniczenia obrotu i przerobu określonych produktów rolnych.

2. Wynikające z prawomocnej decyzji właściwego organu administracji państwowej świadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w razie jego niewykonania, podlega egzekucji administracyjnej.

3. Gospodarstwa rolne, użytki rolne, środki lub obiekty gospodarki rolnej, które nie są wykorzystywane na cele produkcji rolnej, na podstawie decyzji właściwego organu administracji państwowej, podlegają czasowemu przekazaniu w nieodpłatne użytkowanie innym osobom fizycznym lub osobom prawnym, zapewniającym ich należyte zagospodarowanie.

4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zakres świadczeń, o których mowa w ust. 1, oraz zasady i tryb ich wykonywania, a także zasady prowadzenia egzekucji administracyjnej.

Art.  31.

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić całkowitą lub częściową reglamentację zaopatrzenia ludności w podstawowe artykuły żywnościowe oraz niektóre artykuły nieżywnościowe.

2. Minister Handlu Wewnętrznego i Usług w porozumieniu z właściwym ministrem w stosunku do terytorium całego państwa, a wojewodowie w granicach poszczególnych jednostek podziału administracyjnego państwa mogą w uzasadnionych przypadkach ograniczać lub zawieszać sprzedaż artykułów nie objętych reglamentacją zaopatrzenia, a także wykonywanie przez uspołecznione i nie uspołecznione zakłady usługowe niektórych rodzajów usług bytowych dla ludności.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zakres i zasady reglamentacji zaopatrzenia ludności.

Art.  32.

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić najem lokali i budynków na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale w stosunku do wszystkich lokali i budynków.

2. W przypadkach uzasadnionych potrzebami zakwaterowania osób pozbawionych mieszkań w wyniku działań wojennych naczelnik może przydzielać lokale mieszkalne opuszczone przez najemcę, członka spółdzielni budownictwa mieszkaniowego albo właściciela, jak również dokwaterowywać osoby do części lokalu mieszkalnego stanowiącej nadwyżkę powierzchni mieszkalnej przekraczającą obowiązujące normy i obejmującej co najmniej 1 pokój.

3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi względami gospodarczymi lub społecznymi naczelnik może wydawać decyzje o opróżnieniu w całości lub w części lokalu użytkowego zajmowanego przez urząd lub instytucję państwową albo jednostkę gospodarki uspołecznionej bez jednoczesnego przydzielenia lokalu zamiennego oraz przydzielać opróżnione lokale użytkowe innym użytkownikom.

4. Nieruchomości niezbędne dla obrony państwa lub wykonywania ważnych zadań społeczno-gospodarczych mogą być wywłaszczone.

5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 - 4, oraz określa, nie mniej jednak niż 5 m². Przepisy wydawane przez Radę Ministrów mogą normować sprawy najmu i wywłaszczania w sposób odmienny od prawa lokalowego i prawa cywilnego.

Art.  33.

Upoważnia się Radę Ministrów do wprowadzenia, w drodze rozporządzenia, niezbędnych zmian w zakresie i zasadach:

1) powstawania, wykonywania i wygasania zobowiązań podatkowych oraz egzekucji zobowiązań podatkowych;

2) gromadzenia środków pieniężnych, obrotu pieniężnego i obsługi finansowej oraz udzielania kredytów;

3) obowiązkowych i dobrowolnych ubezpieczeń majątkowych i osobowych

- w stosunku do osób fizycznych, osób prawnych nie będących jednostakmi gospodarki uspołecznionej i innych nie uspołecznionych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej.

Art.  34.

Jeżeli na skutek przeszkód spowodowanych działaniami wojennymi prowadzenie rejestracji stanu cywilnego nie jest możliwe w trybie określonym w przepisach prawa o aktach stanu cywilnego oraz kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgłoszenie urodzenia dziecka, oświadczenie o uznaniu dziecka, zawarcie małżeństwa oraz zgłoszenie zgonu osoby może nastąpić na uproszczonych zasadach, określonych przez Ministra Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia.

Art.  35.

Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, całkowicie lub częściowo wstrzymywać i ograniczać pracę określonych urządzeń łączności oraz wykonywanie usług łączności pocztowej i telekomunikacyjnej.

Art.  36.

Minister Komunikacji może wprowadzać całkowity i częściowy zakaz lub ograniczania przewozu osób i rzeczy w transporcie drogowym, kolejowym, lotniczym i wodnym, a także zarządzać przyjmowanie przesyłek do przewozu pod określonymi warunkami.

Art.  37.

Minister Obrony Narodowej może wprowadzać całkowity i częściowy zakaz lub ograniczenia lotów polskich i obcych statków powietrznych w przestrzeni powietrznej nad obszarem lądowym, wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Art.  38.

1. Minister Komunikacji może wprowadzać całkowity i częściowy zakaz lub ograniczenia ruchu taboru poruszającego się po drogach szynowych oraz urządzeń transportowych linowych i linowo-terenowych kolei użytku publicznego, a także ruchu polskich i obcych obiektów pływających na wodach śródlądowych.

2. Minister - Kierownik Urzędu Gospodarki Morskiej może wprowadzać całkowity i częsciowy zakaz lub ograniczenia ruchu polskich i obcych obiektów pływających na morskich wodach wewnętrznych i morzu terytorialnym.

3. Minister Komunikacji w stosunku do terytorium całego państwa albo obszaru kilku sąsiadujących ze sobą województw, a wojewodowie w granicach poszczególnych jednostek podziału administracyjnego państwa mogą wprowadzać całkowity i częściowy zakaz lub ograniczenia ruchu pojazdów mechanicznych na drogach publicznych.

Art.  39.

1. Minister Spraw Wewnętrznych może całkowicie lub częściowo zamykać i ograniczać graniczny ruch osobowy i towarowy przez przejścia graniczne.

2. Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej może określać, w drodze rozporządzenia, zasady wydawania dokumentów uprawniających obywateli polskich do przekraczania granicy państwowej.

3. Ministrowie Spraw Wewnętrznych i Spraw Zagranicznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, mogą określać, w drodze rozporządzenia, zasady wydawania dokumentów uprawniających cudzoziemców do przekraczania granicy państwowej, zasady ich przebywania na terytorium państwa oraz zasady postępowania z akredytowanymi w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przedstawicielami dyplomatycznymi państw obcych oraz innymi osobami zrównanymi z nimi na podstawie ustaw, umów międzynarodowych, których Polska Rzeczpospolita Ludowa jest stroną, lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych.

Art.  40.

1. Jeżeli wymagają tego interesy bezpieczeństwa lub obronności państwa albo uzasadnione potrzeby gospodarki narodowej, wojewodowie mogą ustanawiać komisarzy do kierowania wykonywaniem przez spółdzielnie i ich związki statutowych zadań gospodarczych i społeczno-kulturalnych.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy centralnych związków spółdzielni.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, oraz uprawnienia i obowiązki komisarzy.

Art.  41.

1. Środki transportu drogowego, kolejowego, lotniczego i wodnego państw, wobec których zostało powzięte postanowienie o stanie wojny, znajdujące się na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podlegają zajęciu lub zarekwirowaniu.

2. Zasady i tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, określa, w drodze rozporządzenia, Minister Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Minitrem Komunikacji i Ministrem - Kierownikiem Urzędu Gospodarki Morskiej.