Sprzedaż nawozów sztucznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.30.300

Akt utracił moc

Wersja od: 12 kwietnia 1932 r.

USTAWA

z dnia 12 marca 1932 r.

o sprzedaży nawozów sztucznych.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1.

Wyrażenie "nawozy sztuczne" w rozumieniu ustawy niniejszej oznacza wszelkie produkty pochodzenia przemysłowego lub kopalnego, przeznaczone do użyźniania gleby i zawierające co najmniej jeden z następujących składników: azot (N), fosfor (P), potas (K) lub wapń (Ca).

Art.  2.

(1) Sprzedaż nawozów sztucznych może się odbywać jedynie zgodnie z postanowieniami ustawy niniejszej oraz rozporządzeń, na jej podstawie wydanych.

(2) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu może w rozporządzeniu określić, które z postanowień, przewidzianych w ustawie niniejszej, nie będą miały zastosowania do sprzedaży drobnych ilości poszczególnych nawozów sztucznych, a także do sprzedaży nawozów sztucznych zagranicę.

Art.  3.

W reklamach i wszelkiego rodzaju ogłoszeniach o produktach, sprzedawanych jako nawozy sztuczne, na opakowaniu tych. produktów, a także w dowodach, sporządzanych przy ich sprzedaży, nie wolno używać nazw i określeń, mogących wprowadzić w błąd kupującego co do rodzaju, pochodzenia lub składu chemicznego tych produktów.

Art.  4.

(1) Jednocześnie z wydaniem (wysłaniem) nawozu sztucznego każdy sprzedawca winien wydać (wysłać) nabywcy pisemne zaświadczenie, które winno zawierać:

a) wyrazy "nawóz sztuczny",

b) nazwę nawozu sztucznego,

c) określenie jakościowe istotnego (nych) dla danego nawozu sztucznego składnika (ków), użytecznego (nych) dla roślin, jak również określenie ilościowe tego (tych) składnika (ków), wyrażone w jednej osobnej liczbie dla każdego z istotnych składników,

d) imię i nazwisko sprzedawcy (lub firmę) oraz adres sprzedawcy,

e) datę wydania (wysłania) nawozu sztucznego.

(2) Za równorzędne z pisemnem zaświadczeniem będą uważane: rachunek, list przewozowy i inne dokumenty, używane w obrocie towarowym, o ile zawierają treść dla zaświadczenia wymaganą.

(3) Jeżeli sprzedawca wydaje (wysyła) nawóz sztuczny nie nabywcy, lecz osobie, przez niego wskazanej, to zaświadczenie winien wydać (wysłać) bezpośrednio tej osobie.

(4) Nabywca nawozu sztucznego, o ile jest nim osoba, handlująca nawozami sztucznemi, obowiązany jest przechowywać w ciągu roku otrzymane od sprzedawcy zaświadczenie.

(5) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu może w rozporządzeniu ustalić dla poszczególnych nawozów sztucznych, jakie dane, poza wymienionemi w pp. a) - e) ust. 1, nie mogą, jakie zaś winny być zamieszczane przez sprzedawcę w zaświadczeniu; jakie składniki, użyteczne dla roślin, należy podawać jako istotne dla nawozu o danej nazwie, jakie zaś z tych składników dla nawozu o tej nazwie podawane być nie mogą, jak również ustanowić obowiązujący sprzedawcę sposób określania w zaświadczeniu tych składników (pkt. c) ust. 1); ustanowić dla wszystkich lub niektórych kategoryj sprzedawców obowiązek rejestrowania miejsc sprzedaży, a także obowiązek prowadzenia wykazów sprzedanych nawozów sztucznych w sposób, w rozporządzeniu określony.

Art.  5.

(1) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu może w rozporządzeniu zezwolić poszczególnym kategorjom sprzedawców odnośnie do poszczególnych rodzajów nawozów sztucznych na niepodawanie w zaświadczeniu określeń, wymaganych w myśl art. 4 pkt. c) w wypadkach, gdy zawartość w nawozie sztucznym istotnego (nych) dla danego nawozu składnika (ków) użytecznego (nych) dla roślin nie może być sprzedawcy dokładnie znana w chwili wydania (wysłania) nawozu sztucznego, a także określić, w jakim terminie dane te (art. 4 pkt. c) winny być podane do wiadomości nabywcy.

(2) W tych wypadkach sprzedawca winien w zaświadczeniu umieścić informacje dla nabywcy, przed upływem jakiego terminu określenie istotnych dla danego nawozu sztucznego składników użytecznych dla roślin będzie podane do jego wiadomości.

Art.  6.

Minister Rolnictwa może rozporządzeniem, wydanem w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, wprowadzić obowiązek sprzedaży poszczególnych nawozów sztucznych w opakowaniu, określić rodzaj i sposób opakowania, a w szczególności sposób zamknięcia opakowania oraz wagę brutto lub netto nawozu, sprzedawanego w jednostce opakowania.

Art.  7.

(1) Jeżeli nawóz sztuczny sprzedawany jest w opakowaniu, sprzedawca winien umieścić w sposób widoczny na opakowaniu napis, zawierający dane, wymienione w art. 4 pkty a) i b), oraz nazwę przedsiębiorstwa (kopalni, zakładu przemysłowego), z którego nawóz sztuczny pochodzi, w stosunku zaś do nawozu pochodzenia zagranicznego nazwę kraju z którego nawóz pochodzi.

(2) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu może w rozporządzeniu określić dla poszczególnych nawozów sztucznych, jakie dane, poza wymienionemi w ustępie poprzednim, nie mogą, jakie zaś winny być umieszczane w napisie na opakowaniu, a także ustalić obowiązujący sprzedawcę sposób określania tych danych w napisie, sposób umieszczania napisu na opakowaniu oraz wzór napisu.

Art.  8.

Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu w rozporządzeniu określi dla poszczególnych nawozów sztucznych nie podlegającą odpowiedzialności karnej wielkość odchyleń, jakie mogą zachodzić między rzeczywistą- zawartością istotnego (nych) dla danego nawozu sztucznego składnika (ków) użytecznego (tych) dla roślin, a ilościowem określeniem tego (tych) składnika (ków) w zaświadczeniu i w napisie na opakowaniu.

Art.  9.

(1) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu może w rozporządzeniu określić dla poszczególnych nawozów sztucznych najmniejszą procentową ilość istotnych dla nawozu o danej nazwie składników użytecznych dla roślin, jaka w nawozie tym znajdować się winna, jak również największą dopuszczalną w tym nawozie procentową ilość składników szkodliwych dla roślin.

(2) Sprzedaż nawozów sztucznych o zawartości składników użytecznych i szkodliwych dla roślin, nie odpowiadającej normom, ustalonym dla tych nawozów w rozporządzaniu Ministra Rolnictwa, wydanem w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, jest zabroniona.

Art.  10.

Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Skarbu oraz Ministrem Przemysłu i Handlu może w drodze rozporządzeń Wprowadzić obowiązek zaopatrywania nawozów sztucznych, przywożonych z zagranicy, w zaświadczenia, określone w rozporządzeniu, ustanowić kontrolę przywożonych z zagranicy nawozów sztucznych na koszt osób, przywożących te nawozy, oraz zabronić przywozu tych nawozów, których sprzedaż, stosownie do postanowień ustawy niniejszej, oraz rozporządzeń, na jej podstawie wydanych, jest niedozwolona.

Art.  11.

(1) Nadzór nad sprzedażą nawozów sztucznych i nad sprowadzaniem nawozów sztucznych z zagranicy sprawuje stosownie do postanowień ustawy niniejszej Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu przez upoważnione do tego państwowe urzędy i instytucje.

(2) Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Przemysłu i Handlu może powołać do współdziałania z urzędami i instytucjami, przewidzianemi w ustępie poprzednim, organizacje Samorządu terytorjalnego, w porozumieniu zaś z Ministrem Przemysłu i Handlu organizacje samorządu gospodarczego, a także odpowiednie organizacje społeczno-rolnicze, nie zajmujące się zawodowo handlem nawozami sztucznemi.

(3) Czynności, wymienione w artykule niniejszym, o ile dotyczą sprowadzania nawozów sztucznych z zagranicy, wykonywane będą również w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  12.

(1) Rozporządzenia Ministra Rolnictwa, wydane w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu, określą sposób wykonywania nadzoru przez powołane do tego organa nad sprzedażą nawozów sztucznych i nad sprowadzaniem nawozów sztucznych z zagranicy, w szczególności zaś sposób pobierania próbek nawozów sztucznych, zakłady, w których mają być dokonywane analizy, oraz sposób dokonywania analiz, a także sposób współdziałania z państwowemi urzędami i instytucjami organizacyj, powołanych stosownie do art. 11, do tego współdziałania.

(2) Rozporządzenia te, o ile dotyczą, sprowadzania nawozów sztucznych z zagranicy, wydawane będą również w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  13.

(1) W celu wykonywania nadzoru nad sprzedażą nawozów sztucznych i nad sprowadzaniem nawozów sztucznych z zagranicy stosownie do postanowień ustawy niniejszej oraz rozporządzeń, na jej podstawie wydanych, funkcjonarjusze upoważnionych państwowych urzędów i instytucyj oraz wyznaczeni w tym celu członkowie władz i funkcjonarjusze organizacyj, powołanych do współdziałania stosownie do art. 11, mają prawo:

a) wstępu do wszelkich handlowych pomieszczeń przedsiębiorstw, sprzedających nawozy sztuczne;

b) kontrolowania przywożonych z zagranicy nawozów sztucznych w granicznych lub wewnętrznych punktach odprawy celnej;

c) bezpłatnego brania próbek nawozów sztucznych w ilości niezbędnej do przeprowadzenia analizy;

d) przeglądania zaświadczeń oraz wykazów, przewidzianych w art. 4.

Art.  14.

Sprzedawca, winny dokonania sprzedaży nawozu sztucznego, w którym rzeczywista zawartość istotnych dla danego nawozu składników użytecznych dla roślin różni się na niekorzyść nabywcy od podanej w wydanem przez sprzedawcę zaświadczeniu w stopniu większym, niż to jest dopuszczalne przez określoną dla tego odchylenia normę, karany będzie grzywną do 3.000 złotych i aresztem do 6 tygodni, albo jedną z tych kar.

Art.  15.

Sprzedawca, winny dokonania sprzedaży nawozu sztucznego, którego sprzedaż jest niedozwolona, ulegnie karze grzywny do 3.000 złotych i aresztu do 6 tygodni, albo jednej z tych kar.

Art.  16.

Winny naruszenia przepisów ustawy niniejszej oraz rozporządzeń, na jej podstawie wydanych, o ile czyn nie stanowi przestępstwa, przewidzianego w art. 14 - 15, ulegnie karze grzywny do 1.000 złotych i aresztu do 2 tygodni, albo jednej z tych kar.

Art.  17.

(1) Orzecznictwo w sprawach o naruszenie przepisów ustawy niniejszej oraz rozporządzeń, na jej podstawie wydanych, należy do powiatowej władzy administracji ogólnej.

(2) W orzeczeniu karnem należy orzec, na wypadek niemożności ściągnięcia grzywny, karę zastępczego aresztu według słusznego uznania, jednak nie powyżej 6 tygodni.

Art.  18.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz innymi ministrami, stosownie do ich zakresu działania.

Art.  19.

(1) Ustawa niniejsza wchodzi w życie w trzy miesiące po dniu ogłoszenia.

(2) Jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o sprzedaży nawozów sztucznych (Dz. U. R. P. Nr. 34, poz. 318).