Rozdział 7 - Ochrona w czasie konwojowania osób osadzonych w zakładach - Sposoby ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.548 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 20 kwietnia 2015 r.

Rozdział  7

Ochrona w czasie konwojowania osób osadzonych w zakładach

§  106. 

1. Kierownik jednostki organizacyjnej albo osoba przez niego upoważniona podejmuje decyzję o uzbrojeniu i wyposażeniu konwojentów oraz wyznacza dowódcę konwoju.

2. W przypadku zagrożenia bezpieczeństwa konwojowania dowódca konwoju może zażądać niezbędnej pomocy od kierownika najbliższej jednostki organizacyjnej.

3. Dowódca konwoju w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia konwojentów lub konwojowanych osadzonych może podjąć wszelkie niezbędne, doraźne działania zapobiegające zagrożeniu.

§  107. 

1. Do konwojowania wyznacza się funkcjonariuszy w pełni sprawnych fizycznie i odpowiednio przygotowanych zawodowo.

2. Do konwojowania jednego osadzonego lub grupy do 10 osadzonych wyznacza się co najmniej dwóch funkcjonariuszy.

3. Liczbę konwojentów zwiększa się, w szczególności jeżeli:

1) konwojowanie odbywać się będzie w godz. 22⁰⁰-6⁰⁰;

2) konwojowanie trwać będzie ponad 12 godzin;

3) grupa konwojowanych osadzonych jest większa, niż to określono w ust. 2;

4) konwojowany stwarza szczególne zagrożenie bezpieczeństwa konwojowania.

4. Wyposażenie i uzbrojenie konwojentów ustala się w zależności od warunków i trasy konwojowania, odległości do miejsca przeznaczenia, a także liczby osadzonych oraz stopnia ich demoralizacji lub zagrożenia bezpieczeństwa konwojowania.

5. W ograniczonym i uproszczonym systemie ochrony dyrektor może określić odstępstwa od wymogów określonych w ust. 2 i ust. 3 pkt 1-3.

§  108. 

1. W zakładach o pełnym systemie ochrony w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia osadzonego dyrektor, a w przypadku braku możliwości nawiązania z nim kontaktu dowódca zmiany, może podjąć decyzję o konwojowaniu osadzonego w czasie przewożenia go pojazdem sanitarnym zakładu opieki zdrowotnej przez jednego funkcjonariusza.

2. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego lub otwartego może być konwojowany przez jednego funkcjonariusza.

3. Skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu półotwartego zatrudniony w systemie bez konwojenta lub skazany zakwalifikowany do odbywania kary w zakładzie typu otwartego - w przypadku korzystania z zabiegów lub hospitalizowania w pozawięziennym zakładzie opieki zdrowotnej - może udać się tam bez konwojenta.

4. W przypadku konwojowania skazanych, o których mowa w ust. 2, konwojent może być nieuzbrojony.

§  109. 

1. Przed rozpoczęciem konwojowania kierownik działu ochrony lub upoważniony przez niego funkcjonariusz udziela instrukcji wszystkim konwojentom.

2. Instruktaż powinien zawierać w szczególności:

1) zasady postępowania z konwojowanym;

2) krótką charakterystykę konwojowanego osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e.

3. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 1, informuje dowódcę konwoju innego niż Służby Więziennej w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

4. Udzielenie instruktażu lub odebranie informacji odnotowuje się w książce instruktaży dla konwojentów, co potwierdzają podpisami wszyscy jego uczestnicy lub w przypadku, o którym mowa w ust. 3 - dowódca konwoju.

§  110. 

1. Osadzonego konwojuje się pojazdem konwojowym.

2. Konwojowanie osadzonych pieszo jest dopuszczalne tylko na niewielkie odległości, na wybranej trasie o małym nasileniu ruchu.

§  111. 

1. Do konwojowania osadzonego, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, wykorzystuje się samochody więźniarki, a jeżeli stan zdrowia osadzonego tego wymaga samochody sanitarne.

2. W konwojowanej grupie osadzonych może być tylko jeden osadzony, o którym mowa w § 13 ust. 2 pkt 1 lit. e, a jej liczebność nie może przekraczać 10 osób.

§ 112. W dokumentacji ochronnej miejsca pracy poza terenem zakładu dyrektor określa w szczególności obowiązki i wyposażenie konwojentów grupy roboczej oraz środki łączności i sposób alarmowania.

§ 113. Konwojowanie osadzonych zatrudnionych poza terenem zakładu wykonuje się:

1) w pełnym systemie konwojowania;

2) w zmniejszonym systemie konwojowania;

3) bez konwojenta.

§ 114. W pełnym systemie konwojowania w szczególności:

1) rejon zatrudnienia zabezpiecza się ogrodzeniem ochronnym;

2) w linii ogrodzenia ochronnego wyznacza się posterunki uzbrojone;

3) wewnątrz rejonu zatrudnienia wyznacza się posterunek nieuzbrojony;

4) określa się liczbę konwojentów, mając na uwadze m.in. czas pracy, miejsce pracy, kategorię osadzonych.

§ 115. W zmniejszonym systemie konwojowania:

1) konwojenta można wyposażyć w broń palną;

2) grupa robocza może być podzielona na podgrupy;

3) dyrektor określa w dokumentacji ochronnej miejsca pracy osadzonych, ich sposób konwojowania i liczbę konwojentów.

§  116. 

1. Zatrudnienie bez konwojenta organizuje się w grupach lub na pojedynczych stanowiskach pracy.

2. Liczba osadzonych w grupie nie może przekraczać 15 osób.

3. Osadzeni zatrudnieni bez konwojenta podlegają częstszej kontroli niż zatrudnieni w pełnym lub zmniejszonym systemie konwojowania.

§ 117. Dla pracownika kontrahenta wyznaczonego do współpracy z zakładem podczas zatrudnienia osadzonego, a także sprawującego nad nim nadzór, opracowuje się pisemną instrukcję stanowiącą załącznik do umowy o zatrudnieniu osadzonego, określającą w szczególności:

1) obowiązki w zakresie współdziałania z funkcjonariuszem kontrolującym miejsce pracy;

2) zakres zadań ochronnych.

§  118. 

1. Spośród osadzonych zatrudnionych w grupie można wyznaczyć osadzonego funkcyjnego, zwanego dalej "grupowym".

2. Obowiązki grupowego określa dyrektor.

§  119. 

1. Osadzony zatrudniony poza terenem zakładu w systemie bez konwojenta, niewykonujący pracy na własny rachunek, pozostaje pod nadzorem pracownika wyznaczonego przez pracodawcę zatrudniającego osadzonego.

2. Zadania ochronne pracownika, o którym mowa w ust. 1, określa się w pisemnej instrukcji stanowiącej załącznik do umowy o pracę.