§ 3. - Sposób znakowania żywności wartością odżywczą.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.137.967

Akt utracił moc

Wersja od: 22 stycznia 2010 r.

§  3.

1. Znakowanie żywności wartością odżywczą oznacza wszelkie informacje umieszczane w oznakowaniu środka spożywczego, dotyczące wartości odżywczej określonej w art. 3 ust. 3 pkt 50 ustawy.

2. Użyte w rozporządzeniu pojęcia oznaczają:

1) białko - zawartość białka stanowiącą iloczyn zawartości azotu ogólnego, oznaczonego metodą Kjeldahla i współczynnika przeliczeniowego 6,25;

2) węglowodany - wszelkie węglowodany, które podlegają procesom metabolicznym w organizmie człowieka, w tym alkohole wielowodorotlenowe (poliole);

3) cukry - wszystkie cukry proste i dwucukry obecne w żywności, z wyłączeniem alkoholi wielowodorotlenowych;

4) tłuszcz - tłuszcz całkowity, w tym fosfolipidy;

5) kwasy tłuszczowe nasycone - kwasy tłuszczowe bez podwójnych wiązań;

6) kwasy tłuszczowe jednonienasycone - kwasy tłuszczowe z jednym podwójnym wiązaniem w konfiguracji cis;

7) kwasy tłuszczczowe wielonienasycone - kwasy tłuszczowe z podwójnymi wiązaniami, rozdzielone wiązaniem cis, cis-metylenowym;

8) 2 błonnik pokarmowy (błonnik) - polimery węglowodanowe z co najmniej trzema jednostkami monomerów, które nie są trawione ani wchłaniane w jelicie cienkim człowieka i należą do następujących kategorii:

a) jadalne polimery węglowodanowe naturalnie występujące w żywności przygotowanej do spożycia,

b) jadalne polimery węglowodanowe otrzymane z surowców żywnościowych za pomocą środków fizycznych, enzymatycznych lub chemicznych, których korzystne efekty fizjologiczne potwierdzają powszechnie uznane dane naukowe,

c) jadalne syntetyczne polimery węglowodanowe, których korzystne efekty fizjologiczne potwierdzają powszechnie uznane dane naukowe..

² § 3 ust. 2 pkt 8 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 8 stycznia 2010 r. (Dz.U.10.9.63) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 stycznia 2010 r.