§ 2. - Sposób ustalania tożsamości i miejsca stałego zamieszkania faktycznych odbiorców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.106.1132

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 2004 r.

§  2.

1. Podmiot wypłacający przychody (dochody), o których mowa w art. 42c ust. 5 ustawy, ustala tożsamość faktycznego odbiorcy w zakresie:

1) imienia i nazwiska, adresu zamieszkania:

a) na podstawie przedstawionego przez faktycznego odbiorcę paszportu albo urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość lub

b) w przypadku gdy adresu zamieszkania nie można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w lit. a - na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;

2) numeru identyfikacji podatkowej, jeśli numer taki został nadany przez państwo członkowskie, w którym faktyczny odbiorca ze względu na miejsce zamieszkania podlega opodatkowaniu od całości dochodów:

a) na podstawie paszportu albo urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość przedstawionego przez faktycznego odbiorcę lub

b) w przypadku gdy numeru identyfikacji podatkowej nie można ustalić na podstawie dokumentów, o których mowa w lit. a - na podstawie jakiegokolwiek innego dokumentu potwierdzającego tożsamość lub zaświadczenia o miejscu zamieszkania do celów podatkowych (certyfikatu rezydencji) wydanego przez właściwy organ podatkowy.

2. W przypadku nienadania numeru identyfikacji podatkowej lub niezamieszczenia go w żadnym z dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, tożsamość faktycznego odbiorcy uzupełnia się o datę i miejsce jego urodzenia, ustalone na podstawie paszportu lub urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość.