Sposób postępowania habilitacyjnego w państwowych szkołach akademickich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.38.290

Akt utracił moc

Wersja od: 27 lipca 1945 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO

z dnia 21 kwietnia 1936 r.

o sposobie postępowania habilitacyjnego w państwowych szkołach akademickich.

Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 15 marca 1933 r. o szkołach akademickich Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 247), zarządzam co następuje:

§ 1. 1 Rada wydziałowa może przeprowadzać habilitację tylko w zakresie gałęzi nauki, reprezentowanej przez jedną z katedr danego wydziału lub w razie jej braku przez katedrę pokrewną.

Wyjątek w tej mierze jest dopuszczalny za zgodą Ministra Oświaty jedynie wtedy, gdy dana gałąź nauki nie jest reprezentowana przez żadną z katedr szkół akademickich w Polsce ani przez katedrę pokrewną.

§ 2. Kandydat, pragnący się habilitować, powinien wnieść na ręce dziekana podanie do rady tego wydziału, na którym pragnie uzyskać prawo wykładania. W podaniu winien wymienić naukę lub taką jej część, mogącą być uważaną za przedmiot w sobie zamknięty, w której zakresie pragnie wykładać. Do podania należy dołączyć życiorys, dokumenty osobiste, spis wszystkich prac naukowych, dotychczas ogłoszonych wraz z odbitkami oraz trzy egzemplarze ogłoszonej drukiem rozprawy habilitacyjnej.

§ 3. Przed rozpatrzeniem kwalifikacyj naukowych kandydata rada wydziałowa rozstrzyga o jego kwalifikacjach osobistych.

Głosowanie w zasadzie jest jawne, jednak na żądanie jednego członka rady powinno być zarządzone głosowanie tajne.

§ 4. W przypadku przychylnego wyniku głosowania nad kwalifikacjami osobistemi kandydata rada wydziałowa wybiera trzech lub w razie potrzeby większą liczbę referentów, spośród profesorów zwyczajnych, nadzwyczajnych, honorowych oraz tytularnych, wykładających ten sam przedmiot lub przedmioty pokrewne, zarówno spośród swego grona jak też i innych wydziałów lub innych szkół akademickich oraz szkół akademickich zagranicznych. Na podstawie oceny pracy habilitacyjnej oraz całości dorobku naukowego kandydata, przedstawionej przez referentów, rada dopuszcza lub nie dopuszcza do dalszego przewodu habilitacyjnego.

§ 5. Jeżeli przedmiot wykładany na danym wydziale odgrywa w wykształceniu słuchaczy rolę pomocniczą, rada wydziałowa zaprasza do składu referentów, orzekających o dorobku naukowym, oraz na dyskusję i wykład habilitacyjny co najmniej dwóch profesorów, wykładających ten przedmiot na innym wydziale lub w innej szkole akademickiej.

§ 6. Praca habilitacyjna musi być wydrukowana w języku polskim lub w języku wykładowym przedmiotu. Ma ona wnosić istotny postęp w nauce i świadczyć o samodzielności naukowego myślenia autora oraz znajomości literatury przedmiotu. Za pracę habilitacyjną nie może być uznana rozprawa doktorska lub jej przeróbka.

§ 7. Dyskusja habilitacyjna może objąć nietylko temat pracy habilitacyjnej, lecz także całość przedmiotu, z którego kandydat się habilituje. W dyskusji habilitacyjnej mogą wziąć udział oprócz referentów pracy habilitacyjnej, także wszyscy członkowie rady wydziałowej, oraz profesorowie, referenci, zaproszeni z innych wydziałów lub lanych szkół akademickich.

§ 8. Wykład habilitacyjny odbywa się wobec rady wydziałowej. Tematem wykładu habilitacyjnego jest zatwierdzony przez radę wydziałową jeden z dwóch tematów, przedstawionych przez kandydata. Wykład habilitacyjny ma na celu stwierdzenie posiadania przez kandydata umiejętności zwięzłego i jasnego przedstawienia zagadnień naukowych.

§ 9. Poszczególne stadja przewodu habilitacyjnego powinny się odbywać w porządku, wskazanym w ustawie i mają być protokołowane. Po każdem stadjum zapada uchwała obecnych członków rady wydziałowej. W razie niepomyślnej uchwały rady wydziałowej co do pierwszego lub drugiego stadjum odpada możność dalszego prowadzenia przewodu habilitacyjnego. W razie niepomyślnej oceny wykładu habilitacyjnego rada wydziałowa może dopuścić do wygłoszenia innego wykładu. W tym przypadku kandydat przedstawia radzie wydziałowej nowe tematy do wyboru i zatwierdzenia.

§ 10. Głosowanie nad ostatecznym wynikiem habilitacji odbywa się kartkami. Rozstrzyga zwykła większość głosów, przyczem kartki białe liczy się jako głosy "przeciw". W razie równości głosów należy uważać wynik głosowania za ujemny. Pod uwagę bierze się tylko głosy obecnych członków wydziału. Zaproszeni jednak do udziału w ocenie i dyskusji habilitacyjnej profesorowie innych wydziałów lub innych szkół akademickich, mogą przedstawić opinję o wynikach przewodu habilitacyjnego na piśmie.

§ 11. W razie pomyślnej uchwały co do wszystkich trzech stadjów habilitacji, zapada na wniosek referentów uchwała rady wydziałowej, nadająca kandydatowi prawo wykładania. Uchwała ta określa dziedzinę nauki lub jej część, stanowiącą zamkniętą w sobie całość przedmiotu, na jaki ma się rozciągnąć prawo wykładania. Określenie to nie może zawierać dodatkowych wyróżnień czy też wyłączeń spod prawa wykładania takich dziedzin czy specjalności, które z istoty swej wchodzą w zakres danej nauki lub jej części, stanowiącej zamknięty w sobie przedmiot.

§ 12. Przesyłając Ministrowi Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego wniosek o zatwierdzenie habilitacji, należy dołączyć życiorys, akta osobiste i odbitki prac naukowych kandydata, odpisy oceny rozprawy habilitacyjnej i dorobku naukowego kandydata, oraz protokółów, dotyczących przewodu habilitacyjnego.

§ 13. Wynikające z habilitacji prawo wykładania gaśnie na danym wydziale, jeżeli docent został mianowany profesorem nadzwyczajnym lub zwyczajnym na innym wydziale lub w innej szkole akademickiej. Na prośbę interesowanego prawo to może być przez radę wydziałową utrzymane. W tym przypadku podlega on w tym zakresie wszystkim postanowieniom ustawy, dotyczącym docentów.

§ 13a. 2 W wypadkach, w których temat pracy habilitacyjnej stanowi tajemnicę państwową, postępowanie habilitacyjne odbywa się ze zmianami wprowadzonymi regulaminem wydanym przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Przy ustalaniu, co stanowi tajemnicę państwową, należy stosować odpowiednio art. 9 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r, o niektórych przestępstwach przeciwko bezpieczeństwu Państwa (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 851).

§ 14. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 września 1936 r.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia Ministra Oświaty z dnia 25 czerwca 1945 r. (Dz.U.45.24.139) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 27 lipca 1945 r.

² § 13a dodany przez § 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1939 r. (Dz.U.39.69.468) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 sierpnia 1939 r.