§ 2. - Sposób dokonania przerachowania zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu pożyczek państwowych oraz konwersji rzeczonych pożyczek.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.105.736

Akt utracił moc

Wersja od: 15 października 1925 r.

§ 2. Do podań wskazanych w § 1 winny być dołączone następujące dowody:

1) obligacje względnie świadectwa tymczasowe imienne lub na okaziciela wyszczególnione w § 1 niniejszego rozporządzenia;

2) dowody nabycia przez proszącego powyższych tytułów w instytucjach, które dokonywały ich sprzedaży lub przyjmowały zapisy na nie w imieniu i na rachunek Skarbu Państwa z ustaleniem dokładnego terminu ich nabycia i zapłaty za nie - lub w razie zapisu na raty - dnia wpłacenia ostatniej raty; przedłożenie imiennego świadectwa tymczasowego będzie uważane jako dostateczny dowód, o ile w tym świadectwie wskazane są okoliczności wyłuszczone w niniejszym punkcie;

3) deklarację proszącego, że do konwersji są przedłożone te same obligacje, które zostały przez niego nabyte i że pod zastaw tych obligacyj nie były uzyskiwane żadne pożyczki; w razie lombardowania obligacyj wyszczególnionych w § 1 niniejszego rozporządzenia należy przedstawić od instytucji, która udzielała wzmiankowanej pożyczki zaświadczenie z wyłuszczeniem w niem: wysokości pożyczki, daty jej uzyskania oraz całkowitej spłaty;

4) dla zastosowania postanowień art. 4 wzmiankowanej na wstępie ustawy z dnia 20 lipca 1925 r. urzędowe dowody wpłaty złotem lub walutami pełnowartościowemi ze wskazaniem sumy i dnia wpłaty, przytem za waluty pełnowartościowe w rozumieniu tejże ustawy uznaje się: dolary Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, dolary kanadyjskie, funty sterlingi, franki szwajcarskie, floreny holenderskie, korony duńskie i szwedzkie oraz milrejsy brazylijskie.