Sposób chronienia przedmiotów zabytkowych, będących własnością Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.89.750

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 23 września 1932 r.

o sposobie chronienia przedmiotów zabytkowych, będących własnością Państwa.

Na podstawie art. 44 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o opiece nad zabytkami (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 265) zarządza się co następuje:

§ 1. Wszyscy, którzy posiadają w swym zarządzie przedmioty, będące własnością Państwa, co do których istnieją dane, że mogą mieć wartość artystyczną, kulturalną, historyczną, archeologiczną lub paleontologiczną, winni o tem zawiadomić właściwą władzę konserwatorską pierwszej instancji.

§ 2. Gdy przedmiotami, będącemi w posiadaniu zarządców, wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia, są grunty państwowe, na których odkryto wykopaliska lub znaleziska, winni zarządcy jak również ci, którzy odkrycia dokonali i kierownicy robót, podczas których na wykopaliska lub znaleziska natrafiono, zawiadomić o tem niezwłocznie władzę konserwatorską I instancji.

§ 3. Na skutek otrzymanego zawiadomienia władza konserwatorska bada przedmiot i jeżeli stwierdzi, że przedmiot posiada wartość zabytkową, wydaje orzeczenie, przewidziane w art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o opiece nad zabytkami, doręcza je zarządcy, a przedmiot wpisuje do rejestru zabytków.

Władza konserwatorska może przed wydaniem orzeczenia nakazać wstrzymanie robót, o ile taki nakaz uzna za niezbędny dla ochrony odkrytych przedmiotów.

Jeżeli badanie stwierdzi, że przedmiot nie posiada wartości zabytkowej, władza konserwatorska zawiadamia o tem zarządcę.

Jeżeli przedmiot jest nieruchomością, wpisaną do ksiąg gruntowych (wieczystych), lub stanowi jej część składową, uznanie go za zabytek winno być na żądanie władzy konserwatorskiej wpisane do tej księgi zgodnie z przepisami o jej prowadzeniu.

Władza konserwatorska może także żądać umieszczenia na zabytku nieruchomym odpowiedniego znaku lub napisu.

§ 4. Jeżeli grunty, będące własnością Państwa, lub części ich przeznaczone zostaną do parcelacji względnie do zamiany, a znajdują się na nich wykopaliska, będą grunty te mogły ulec parcelacji lub zamianie dopiero po ich zbadaniu przez władzę konserwatorską I instancji.

Badanie winno się odbywać na skutek zawiadomienia właściwego urzędu ziemskiego o zamiarze przystąpienia do czynności, związanych z parcelacją lub zamianą, oraz przed upływem terminu rozpoczęcia tych czynności. Termin wskazany powinien być nie krótszy niż 6 tygodni. Zawiadomienie winno ponadto określać: nazwę gruntu, przeznaczonego do parcelacji lub zamiany, jego wielkość, plan, miejsce położenia, jak również stosunek do całości, o ile ten grunt jest częścią większego obszaru.

O ile w wyniku badania władza konserwatorska uzna za niezbędne wyłączenie gruntów, obejmujących wykopaliska ze względu na ich charakter zabytkowy, winna o tem zawiadomić urząd ziemski, wskazując dokładnie granice gruntów, podlegających wyłączeniu.

Grunty te przechodzą na wniosek władzy konserwatorskiej pod zarząd bądź Państwowego Muzeum Archeologicznego bądź Państwowego Muzeum Zoologicznego.

§ 5. Wszelkie roboty, dotyczące zabytków będących własnością Państwa, mogą być wykonane tylko za wiedzą i zgodą władzy konserwatorskiej I instancji, której przysługuje również prawo kontroli tych robót.

§ 6. Zarządcy zabytków będących własnością Państwa winni są utrzymywać je w należytym stanie, zawiadamiać niezwłocznie władzę konserwatorską I instancji o każdem zdarzeniu, mającem wpływ na stan zabytków, oraz stosować się do zakomunikowanych im na piśmie zarządzeń władzy konserwatorskiej, a w szczególności przedsiębrać środki, niezbędne dla zabezpieczenia zabytków przed szkodliwemi dla ich zachowania wpływami.

§ 7. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrom Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Spraw Wewnętrznych, Sprawiedliwości oraz Rolnictwa i Reform Rolnych, każdemu z nich we właściwym mu zakresie działania.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.