Rozdział 2 - Szacowanie pozycyj bilansowych. - Sporządzanie zamknięć rachunkowych i sprawozdań rocznych oraz zasady szacowania pozycyj bilansowych przez prywatne zakłady ubezpieczeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.87.660

Akt utracił moc

Wersja od: 30 sierpnia 1930 r.

II.

Szacowanie pozycyj bilansowych.

§ 9. Waluty obce i należności w walutach obcych należy przyjąć do bilansu podług przeciętnego kursu, jaki notowano na giełdzie dla waluty obcej w ciągu ostatniego miesiąca przed dniem bilansowym.

§ 10. Papiery wartościowe należy przyjąć do bilansu po cenie nabycia, a gdyby ta cena przewyższała przeciętny kurs giełdowy z ostatniego miesiąca przed dniem bilansowym, według tej przeciętnej. Papiery wartościowe nie mające kursu giełdowego należy przyjąć po cenie nabycia.

Dla notowanych na giełdzie w procentach nominału krajowych papierów wartościowych, opiewających na waluty obce lub złote w złocie, w których, zgodnie z obowiązującemi przepisami, ulokowana jest rezerwa składek, dozwolone jest przyjęcie do bilansu procentu nominału według ceny giełdowej, nie wyżej jednak od procentu nominału według ceny kupna, jako zaś kurs waluty obcej lub złotego w złocie należy przyjąć kurs przeciętny z ostatniego miesiąca przed dniem bilansowym.

§ 11. 1 Wartość nieruchomości i ruchomości należy przyjąć do bilansu nie wyżej ceny nabycia lub wytworzenia.

Jeżeli zachodzi wątpliwość, czy wykazana w bilansie wartość nieruchomości, chociaż nie przekracza ceny nabycia lub wytworzenia, odpowiada jej wartości rzeczywistej, Państwowy Urząd Kontroli Ubezpieczeń nakaże zakładowi ubezpieczeń przeprowadzenie na koszt zakładu oszacowania przez biegłych w szczególności biegłych sądowych. W razie ustalenia przez biegłych, że wartość rzeczywista nieruchomości jest niższa od wartości wykazanej w bilansie, należy w bilansie wykazać wartość nieruchomości według oceny biegłych.

Zakład ubezpieczeń może przez biegłych W szczególności biegłych sądowych dokonać przeszacowania nieruchomości celem ustalenia przyrostu wartości. W razie stwierdzenia przez biegłych, że wartość nieruchomości jest wyższa od wartości wykazanej w bilansie zakład ubezpieczeń może za zezwoleniem Państwowego Urzędu Kontroli Ubezpieczeń ujawnić w najbliższym bilansie w całości lub w części przyrost wartości. Nadwyżki na tej podstawie uzyskane, o ile nie zostaną użyte na pokrycie bilansowych strat, powinny być przeniesione do kapitału zapasowego lub kapitałów rezerwowych.

Wartość nieruchomości, służących na pokrycie funduszu ubezpieczeniowego w dziale ubezpieczeń na życie, należy przyjąć do bilansu najwyżej w takiej wysokości, aby czysty dochód z nieruchomości wynosił co najmniej 5 % różnicy między wartością bilansową nieruchomości a ciążącemi na niej długami hipotecznemi i przypadającym na nią funduszem amortyzacyjnym. Jako czysty dochód z nieruchomości uważać należy dochody z nieruchomości brutto po potrąceniu kosztów administracji, podatków, opłat, amortyzacji w wysokości 1,5 % wartości budynków oraz procentów od długów hipotecznych, ciążących na nieruchomościach. W wypadkach budowy nowych domów lub nadbudowy domów należących do zakładów ubezpieczeń, Państwowy Urząd Kontroli Ubezpieczeń może dopuścić wyjątki od zasady wyrażonej w zdaniu pierwszem niniejszego ustępu.

Zakłady ubezpieczeń obowiązane są uskuteczniać corocznie odpowiednie odpisy, odpowiadające zmniejszeniu wartości nieruchomości i ruchomości w wysokości jednakże nie mniejszej, niż 1% wartości budynków oraz 10% wartości ruchomości.

Sumy uzyskane z odpisów wartości nieruchomości odnosić należy do "funduszu na umorzenie wartości nieruchomości".

§ 12. Należności przyjąć należy do bilansu według wartości, którą przyznać im można w czasie sporządzania zamknięć rachunkowych. Dla należności wątpliwych tworzyć należy w stanie biernym bilansu rezerwę. Za należność wątpliwą należy w każdym razie uważać kwotę, o którą salda oddziałów i agentów oraz salda różnych z tytułu nieopłaconej w gotówce składki przewyższają 15% przypisanej składki (łącznie z opłatami dodatkowemi) za rok sprawozdawczy.

Norma, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, może być do 31 grudnia 1934 roku podwyższona przez Państwowy Urząd Kontroli Ubezpieczeń najwyżej jednak do 35%.

§ 13. Fundusze i rezerwy techniczne należy przyjąć do bilansu według zasad ustalonych w planie działalności, zatwierdzonym przez Państwowy Urząd Kontroli Ubezpieczeń.

§ 14. Zobowiązania w walutach obcych przyjąć należy do bilansu podług przeciętnego kursu, jaki notowano na giełdzie dla waluty obcej w ciągu ostatniego miesiąca przed dniem bilansowym.

§ 15. Przedmioty majątkowe, nabyte lub wytworzone przed dniem sporządzenia bilansu otwarcia w złotych, należy przyjąć do bilansu w wartości określonej w bilansie otwarcia w złotych, sporządzonym w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 czerwca 1924 r. o bilansowaniu w złotych i określeniu w złotych kapitałów własnych przedsiębiorstw, obowiązanych do prowadzenia ksiąg handlowych (Dz. U. R. P. Nr. 55, poz. 542), o ile przedmioty te nie zostały za zgodą Państwowego Urzędu Kontroli Ubezpieczeń przeszacowane.

¹ § 11 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 sierpnia 1930 r. (Dz.U.30.60.490) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 sierpnia 1930 r.