Sporządzanie planów kopalń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.64.485

Akt utracił moc

Wersja od: 25 sierpnia 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 9 maja 1933 r.

o sporządzaniu planów kopalń.

Na podstawie art. 157 Prawa Górniczego, wydanego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr. 85, poz. 654) zarządzam co następuje:

§ 1. Przemysłowiec górniczy obowiązany jest prowadzić i uzupełniać następujące plany, związane z robotami górniczemi na kopalni:

a) plan ogólny - oraz

b) plany przewietrzania (specjalne i poglądowy).

§ 2. Plan ogólny składa się z następujących części:

a) ogólnego przeglądowego planu sytuacyjnego,

b) planu robót górniczych,

c) specjalnych rzutów pionowych w przypadkach, gdy upad złoża wynosi powyżej 60°,

d) przekrojów,

e) karty tytułowej, uwidoczniającej podział planu na poszczególne sekcje.

Dla małych kopalń, które wydobywają minerał tylko z jednego złoża, może za zgodą Wyższego Urzędu Górniczego ogólny przegląd sytuacyjny służyć jednocześnie jako plan robót górniczych i jako karta tytułowa.

§ 3. Ogólny przeglądowy plan sytuacyjny należy sporządzać i uzupełniać w podziałce 1 : 2.000. Sporządzanie tego planu w innej podziałce jest dopuszczalne za zezwoleniem Wyższego Urzędu Górniczego.

Na planie tym należy dokładnie uwidocznić sytuację na powierzchni z otworami świdrowemi i szybami, sztolnie, przekopy, chodniki i inne roboty górnicze oraz należy uwidocznić warstwy geologiczne i dane tektoniczne (linje tektoniczne kotlin, uskoków i t. p.) Przy szybach należy oznaczyć absolutną wysokość zrębu szybu od ustalonego urzędowo normalnego zera, głębokość szybu, jako też głębokość i miąższość napotkanych złóż. Należy również uwidocznić granice pól górniczych kopalni i sąsiednich pól górniczych nadanych na tenże minerał, w razie zaś istnienia pól górniczych, nadanych na inne minerały, całkowicie lub częściowo pokrywających pole górnicze, eksploatowane przez daną kopalnię, także granice takich pól górniczych.

Okręgowy Urząd Górniczy może zażądać sporządzenia dla większej przejrzystości osobnego planu przeglądowego dla pewnej ilości poziomów kopalnianych.

§ 4. Plan robót górniczych należy sporządzać w podziałce 1 : 1.000 lub też, za zgodą Wyższego Urzędu Górniczego, w podziałce 1 : 2.000. Rzuty poziome powinny dokładnie przedstawiać wszystkie wyrobiska kopalni, z objektów zaś na powierzchni tylko te, z któremi należy się liczyć przy prowadzeniu robót górniczych.

Dla każdego złoża lub pokładu należy sporządzić osobny plan robót górniczych. Przy wydobywaniu warstwami można - o ile przez to nie ucierpi przejrzystość planu, - uwidoczniać na tym samym planie roboty z dwóch warstw.

§ 5. Przy upadzie ponad 60° należy uzupełniać plany poziome rzutami pionowymi. Rzuty pionowe powinny obejmować szyby, nadsięwłomy, otwory wiertnicze, przekopy, chodniki główne i chodniki odbudowy.

§ 6. Przekroje geologiczne (profile) eksploatowanych terenów należy sporządzać w podziałce, dającej dostateczną przejrzystość rysunku. W przekrojach tych winny być uwidocznione stosunki stratygraficzne oraz wyraźnie odróżnione części odkryte od nieodkrytych i zmierzone od niezmierzonych. Przebieg płaszczyzn profilowych podaje się na wszystkich rzutach poziomych linjami przerywanemi koloru cynobru z odpowiednim napisem.

Przekroje należy uzupełniać profilami otworów wiertniczych i szybów w miarę ich pogłębiania.

§ 7. Do każdego planu kopalni należy załączyć kartę tytułową z oznaczeniem nazwy kopalni, województwa, powiatu, gminy, miejscowości oraz okręgu górniczego, w którym kopalnia się znajduje.

Na karcie tytułowej należy umieścić mapę poglądową, uwidoczniającą podział planu na sekcje, obszar pól górniczych eksploatowanych przez kopalnie i ważniejsze objekty orjentacyjne na powierzchni.

Na karcie tytułowej lub w dołączonym do niej zeszycie należy odnotować najważniejsze daty z historji kopalni, daty uzupełnień planu, oraz objaśnienia skróceń poszczególnych wyrazów, używanych na planie, poza skróceniami przepisanemi oddzielną instrukcją.

§ 8. Specjalne plany przewietrzania kopalni powinny być prowadzone w podziałce 1 : 2.000, oddzielnie dla robót w każdym pokładzie (złożu). Okręgowy Urząd Górniczy może zezwolić, by sposoby przewietrzania robót w kilku pokładach były przedstawione na jednym planie, jeżeli to nie wpłynie ujemnie na jego wyrazistość.

Na specjalnym planie przewietrzania winny być uwidocznione:

a) wszystkie szyby, sztolnie i chodniki;

b) wszystkie inne wyrobiska górnicze: czynne, przejściowo zamknięte, lub oddzielone tamami;

c) wyeksploatowane części pokładów (złóż), o ile mają związek z przewietrzaniem;

d) wszystkie urządzania, służące do przewietrzania kopalni, w szczególności tamy powietrzne, oraz wszystkie tamy pożarowe, drzwi powietrzne, nawet takie tamy i drzwi, które pozostały niewykończone w polach zaognionych po ich izolowaniu, mostki powietrzne, stacje pomiaru powietrza i główne wentylatory;

e) główne prądy powietrza i ich rozgałęzienia (strumienie);

f) pola zaognione, oznaczone w sposób odrębny.

§ 9. Dla kopalń, w których eksploatuje się więcej niż jeden pokład (złoże), powinien być prowadzony, oprócz specjalnych planów przewietrzania każdego z pokładów, także poglądowy plan przewietrzania, w podziałce nie mniejszej niż 1 : 5.000, dający jasny obraz przebiegu głównych prądów powietrza i uwidoczniający przewietrzanie kopalni w całości.

§ 10. Ogólny plan kopalni i plany przewietrzania, specjalne i poglądowy, należy założyć i uzupełniać w czterech egzemplarzach, a mianowicie:

a) egzemplarzu oryginalnym, czyli pierworysie;

b) 2 egzemplarzach, przeznaczonych dla władz górniczych, mianowicie po jednym dla Okręgowego i Wyższego Urzędu Górniczego;

c) egzemplarzu, przeznaczonym dla kierownictwa kopalni.

Egzemplarze, wymienione w punktach b) i c), powinny być kopjami planu oryginalnego, sporządzonemi przez przekopiowanie ręczne, lub w drodze mechanicznej (fotografje, światłodruki i t. p.).

§ 11. Plany kopalni, wymienione w § 2 punkty a), b), c) i d), należy uzupełniać możliwie regularnie w następujących odstępach czasu: przynajmniej raz w każdym kwartale kalendarzowym na wszystkich podziemnych kopalniach węgla kamiennego, dwa razy w roku kalendarzowym na wszystkich kopalniach innych minerałów o ruchu podziemnym i raz w roku - na kopalniach odkrywkowych.

Ogólny przeglądowy plan sytuacyjny oraz przekroje i kartę tytułową (§ 2, pkt. e)) należy uzupełniać przynajmniej raz w roku.

Plany przewietrzania, specjalne i poglądowy, powinny być uzupełniane niezwłocznie w miarę zachodzących w przewietrzaniu zmian.

§ 12. Plany, wyszczególnione w §§ 2, 8 i 9, zarówno przeznaczone dla Okręgowego jak i dla Wyższego Urzędu Górniczego, powinny być po uzupełnieniu, dokonywanem w odstępach czasu, przewidzianych w § 11, składane niezwłocznie Okręgowemu Urzędowi Górniczemu.

Wyższy Urząd Górniczy może jednak zezwolić, aby przeznaczone dla niego plany były uzupełniane w odstępach czasu dłuższych, niż to przewiduje przepis § 11. W tym przypadku składanie tych uzupełnianych planów może następować w odpowiednio dłuższych odstępach czasu.

§ 13. Wyższy Urząd Górniczy może zwolnić przemysłowca górniczego od składania wymienionego w § 10 punkt b) i przeznaczonego dla Wyższego Urzędu Górniczego egzemplarza lub jego poszczególnych części składowych.

§ 14. Oprócz egzemplarza, wymienionego w § 10, powinien przemysłowiec górniczy składać Wyższemu Urzędowi Górniczemu za pośrednictwem Okręgowego Urzędu Górniczego plan robót górniczych dla każdego pokładu osobno, wykonany w skali 1 : 10.000 i uzupełniany w terminach półrocznych.

§ 15. Przemysłowiec górniczy powinien podać do wiadomości Wyższego Urzędu Górniczego nazwisko i imię mierniczego górniczego i jego zastępcy, którym powierzył sporządzanie i uzupełnianie planów kopalni.

§ 16. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie tracą moc przepisy dotyczące przedmiotu unormowanego rozporządzeniem niniejszem.