Art. 7. - Społeczne pośrednictwo pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.58.585

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1935 r.

Art.  7. ³

Instytucje i organizacje, wykonywające pośrednictwo pracy, kierownik i pracownicy biur pośrednictwa pracy oraz wszelkie inne osoby, które poza przysługującemi im normalnemi poborami czerpią z akcji tych biur korzyści materjalna dla siebie, uważani będą za zarobkowych pośredników pracy, uprawiających swój proceder bez pozwolenia i jako tacy karani będą w myśl art. 17 ustawy z dnia 21 października 1921 r. o zarobkowem pośrednictwie pracy (Dz. U. R. P. № 88, poz. 647).

W wypadkach wyjątkowo ciężkich przekroczeń, wymagających natychmiastowych zarządzeń, wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę), właściwy ze względu na miejsce działalności społecznego biura pośrednictwa pracy ma prawo zawiesić działalność społecznego biura pośrednictwa pracy do czasu wyroku sądowego, winien jednak sprawę skierować niezwłocznie na drogę sądową.

³ Art. 7 zmieniony przez art. 116 pkt 3 rozp. z mocą ustawy z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.