§ 37. - Specjalizacje lekarzy i lekarzy stomatologów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.83.905

Akt utracił moc

Wersja od: 19 października 2004 r.

§ 37. 80  

1. 81 Jeżeli przepisy w sprawie specjalizacji lekarskich, obowiązujące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów, nie przewidywały uzyskania specjalizacji II stopnia lub tytułu specjalisty w określonej dziedzinie medycyny, konsultant krajowy może wystąpić do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Centrum, o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze zrealizowaniem szczegółowego programu właściwej specjalizacji i dopuszczenie tego lekarza do egzaminu państwowego.

1a. Minister właściwy do spraw zdrowia, na wniosek Dyrektora Centrum, sporządzony na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, w skład którego wchodzą: konsultant krajowy oraz dwóch lekarzy posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego w dziedzinach pokrewnych, może uznać dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza za równoważny ze zrealizowaniem szczegółowego programu specjalizacji i podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego, którego termin i formę określa na podstawie wniosku komisji powołanej w trybie określonym w ust. 2, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Egzaminów Lekarskich.

1b. 82 W przypadku gdy wniosek konsultanta krajowego, o którym mowa w ust. 1, dotyczy specjalności w szczegółowych dziedzinach medycyny - lekarz, którego ten wniosek dotyczy, musi posiadać specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w odpowiedniej specjalności w podstawowej dziedzinie medycyny określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

1c. 83 W przypadku gdy lekarzem, o którym mowa w ust. 1, jest konsultant krajowy w danej dziedzinie medycyny, w skład zespołu, o którym mowa w ust. 1a, Dyrektor Centrum powołuje konsultanta krajowego w pokrewnej dziedzinie medycyny.

2. Dla przeprowadzenia egzaminu państwowego, o którym mowa w ust. 1a, minister właściwy do spraw zdrowia powołuje komisję egzaminacyjną spośród osób zaproponowanych przez Krajową Radę Egzaminów Lekarskich; w skład komisji egzaminacyjnej wchodzą lekarze posiadający tytuł specjalisty w dziedzinach pokrewnych:

- konsultant krajowy właściwy dla danej dziedziny medycyny lub jego przedstawiciel,

- dwaj lekarze posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego,

- przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej.

3. 84 Konsultant krajowy może złożyć wniosek o dopuszczenie do egzaminu państwowego w trybie, o którym mowa w ust. 1-1b, nie później niż do dnia 30 września 2003 r., z wyłączeniem specjalizacji w dziedzinach: ginekologii onkologicznej, hipertensjologii, neuropatologii, otorynolaryngologii dziecięcej i urologii dziecięcej, w których konsultant krajowy może złożyć wniosek o dopuszczenie do egzaminu państwowego nie później niż do dnia 30 września 2004 r.

⁸⁰ § 37 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 2001 r. (Dz.U.01.148.1661) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 2001 r.

⁸¹ § 37 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 23 lit. a) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2003 r. (Dz.U.03.85.784) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 maja 2003 r.

⁸² § 37 ust. 1b dodany przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2003 r. (Dz.U.03.85.784) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 maja 2003 r.

⁸³ § 37 ust. 1c dodany przez § 1 pkt 23 lit. b) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2003 r. (Dz.U.03.85.784) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 maja 2003 r.

⁸⁴ § 37 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 23 lit. c) rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2003 r. (Dz.U.03.85.784) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 maja 2003 r.