Rozdział 4 - Mianowanie na stopnie wojskowe - Służba wojskowa żołnierzy zawodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.7.38

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 2004 r.

Rozdział  4

Mianowanie na stopnie wojskowe

§ 27. Na pierwszy stopień wojskowy mianuje:

1) 16 w korpusie oficerów zawodowych - na podstawie art. 76 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 205) - Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej;

2) w korpusie chorążych zawodowych - Minister Obrony Narodowej;

3) w korpusie podoficerów zawodowych - dowódca (szef) uprawniony do powoływania podoficerów do zawodowej służby wojskowej.

§ 28. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na oficerów zawodowych, który nie ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu końcowego, mianuje się na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki), jeżeli jego wniosek o powołanie do służby stałej w korpusie chorążych został rozpatrzony pozytywnie.

§ 29. Słuchacza szkoły kształcącej kandydatów na chorążych zawodowych, który nie ukończył nauki w tej szkole oraz nie złożył z wynikiem pomyślnym egzaminu końcowego, mianuje się na stopień plutonowego (bosmanmata), jeżeli jego wniosek o powołanie do służby stałej w korpusie podoficerów został rozpatrzony pozytywnie.

§  30.

1. Na stopień podporucznika mianuje się, w związku z powołaniem do służby kontraktowej w trybie art. 17 ust. 1 ustawy, osobę posiadającą wyższe wykształcenie bądź szczególne kwalifikacje, o których mowa w art. 35 ust. 4 ustawy.

2. Na stopień młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) lub plutonowego (bosmanmata) mianuje się, w związku z powołaniem do służby kontraktowej, żołnierzy spełniających warunki określone odpowiednio w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. b) i c) lub pkt 3 ustawy.

§  31.

1. 17 W celu skierowania chorążego zawodowego lub podoficera zawodowego na egzamin na oficera, dowódca jednostki wojskowej przesyła do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wniosek żołnierza i dołącza jego akta personalne.

2. 18 Dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr, w zależności od potrzeb Sił Zbrojnych, kwalifikuje żołnierza do egzaminu na oficera we właściwej wyższej szkole wojskowej, a w razie nieuwzględnienia wniosku - odmawia zakwalifikowania żołnierza do takiego egzaminu.

3. Egzamin na oficera organizuje komendant wyższej szkoły wojskowej według obowiązujących programów szkolenia.

4. O terminie egzaminu na oficera komendant wyższej szkoły wojskowej zawiadamia dowódcę jednostki wojskowej co najmniej na trzy miesiące przed terminem egzaminu. Dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym żołnierza co najmniej na dwa miesiące przed terminem egzaminu i kieruje na egzamin.

§  32.

1. Na kolejne stopnie wojskowe do stopnia pułkownika (komandora) włącznie mianuje się żołnierzy zawodowych, z uwzględnieniem warunków określonych w art. 29 ustawy, w ramach danego korpusu kadry zawodowej, raz w roku, z okazji Święta Wojska Polskiego.

2. Mianowanie żołnierza zawodowego w drodze wyróżnienia może nastąpić w innym terminie niż określony w ust. 1.

§ 33. Dowódca jednostki wojskowej przedstawia wniosek o mianowanie żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy, do stopnia kapitana (kapitana marynarki) włącznie - w formie wykazów zbiorczych, a na kolejne stopnie wojskowe, do stopnia pułkownika (komandora) włącznie - w formie indywidualnych wniosków.

§ 34. Żołnierz zawodowy będący słuchaczem akademii wojskowej może być mianowany w czasie studiów na kolejny stopień wojskowy, jeżeli posiada kwalifikacje do pełnienia służby na stanowisku służbowym o stopniu etatowym, na który ma być mianowany, i spełnia warunki określone w art. 29 ustawy.

§ 35. 19 Na kolejny stopień wojskowy mianuje:

1) oficera zawodowego od stopnia porucznika (porucznika marynarki) do stopnia pułkownika (komandora) włącznie - Minister Obrony Narodowej;

2) chorążego zawodowego i podoficera zawodowego - dowódca, który wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe.

§  36.

1. Mianowanie, z zastrzeżeniem przypadków określonych w art. 76 ust. 4 i 6 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, następuje rozkazem personalnym uprawnionego dowódcy (szefa).

2. Dniem mianowania żołnierza zawodowego na kolejny stopień wojskowy jest data rozkazu personalnego o mianowaniu, jeżeli w rozkazie nie został określony inny dzień mianowania.

3. Żołnierza, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 lit. c) ustawy, powołanego do służby kontraktowej, mianuje się na pierwszy stopień wojskowy w odpowiednim korpusie z dniem rozpoczęcia pełnienia służby kontraktowej.

§ 37. Przełożony, który wystąpił z wnioskiem o mianowanie żołnierza, jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ, do którego wystąpił z tym wnioskiem, o ujawnionych faktach powodujących niezasadność mianowania.

§  38.

1. 20 W razie zastosowania wobec żołnierza zawodowego prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego obniżenia stopnia wojskowego, fakt ten dla celów ewidencyjnych podaje w rozkazie personalnym w stosunku do:

1) 21 oficera - dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr;

2) 22 chorążego zawodowego i podoficera zawodowego - dowódca, który wyznaczył żołnierza na stanowisko służbowe.

3) 23 (skreślony).

2. 24 Żołnierzowi zawodowemu, któremu obniżono stopień wojskowy, okres służby w posiadanym stopniu wojskowym, wymagany do mianowania na wyższy stopień wojskowy, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy, biegnie od dnia uprawomocnienia się wyroku sądu, w którym zastosowano ten środek karny.

3. Fakt odzyskania lub przywrócenia stopnia wojskowego podaje w rozkazie personalnym odpowiedni organ wojskowy określony w ust. 1.

¹⁶ § 27 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 27 maja 2002 r. (Dz.U.02.71.660) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2002 r.

¹⁷ § 31 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 2002 r. (Dz.U.02.5.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 2002 r.

¹⁸ § 31 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 2002 r. (Dz.U.02.5.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 2002 r.

¹⁹ § 35 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 27 maja 2002 r. (Dz.U.02.71.660) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2002 r.

²⁰ § 38 ust. 1 zdanie wstępne zmienione przez § 1 pkt 8 lit. a) rozporządzenia z dnia 10 stycznia 2002 r. (Dz.U.02.5.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 2002 r.

²¹ § 38 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 2002 r. (Dz.U.02.5.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 2002 r.

²² § 38 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia z dnia 27 maja 2002 r. (Dz.U.02.71.660) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2002 r.

²³ § 38 ust. 1 pkt 3 skreślony przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia z dnia 27 maja 2002 r. (Dz.U.02.71.660) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 2002 r.

²⁴ § 38 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 8 lit. b) rozporządzenia z dnia 10 stycznia 2002 r. (Dz.U.02.5.54) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 lutego 2002 r.