Rozdział 5 - Wojskowa służba nadterminowa. - Służba wojskowa szeregowców i podoficerów Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.20.129

Akt utracił moc
Wersja od: 29 kwietnia 1952 r.

Rozdział  5.

Wojskowa służba nadterminowa.

Podoficerowie, odbywający zasadniczą służbę wojskową, którzy posiadają odpowiednie przygotowanie wojskowe i odpowiadają wymaganiom polityczno-moralnym, mogą być - po odbyciu zasadniczej służby wojskowej - powołani do wojskowej służby nadterminowej w charakterze podoficerów nadterminowych.

1.
Do wojskowej służby nadterminowej mogą być powołani w charakterze podoficerów nadterminowych również podoficerowie rezerwy, odpowiadający warunkom, wymienionym w art. 19.
2.
Przed powołaniem do wojskowej służby nadterminowej podoficerowie rezerwy mogą być powołani do czynnej służby wojskowej na okres próbny, który nie może przekraczać trzech miesięcy. Zależnie od wyników próby podoficer zostaje powołany do wojskowej służby nadterminowej w charakterze podoficera nadterminowego albo przeniesiony z powrotem do rezerwy.
3.
Z powodu powołania do czynnej służby wojskowej na okres próbny, określony w ust. 2, i w tym okresie próbnym stosunek służbowy lub stosunek pracy nie może być przez pracodawcę wypowiedziany ani bez winy pracownika rozwiązany.
4.
Do pracowników, wymienionych w ust. 3, mają w okresie próbnym odpowiednie zastosowanie przepisy, normujące wypłatę uposażenia lub wynagrodzenia pracownikom, powołanym do wojskowej służby nadterminowej.
1.
Powołanie do wojskowej służby nadterminowej następuje na prośbę podoficera na czas w prośbie oznaczony, nie krótszy od lat dwóch, albo z urzędu na okres dwóch lat.
2.
Po upływie czasu, na który podoficer został powołany do wojskowej służby nadterminowej, służba ta przedłuża się z mocy prawa na czas do dnia 31 października następnego roku i dalej z roku na rok, jeżeli podoficer nie złoży prośby o zwolnienie go z tej służby co najmniej na sześć miesięcy przed upływem czasu, na który został powołany lub na który służba ta z mocy prawa została przedłużona.
1.
Podoficer, powołany do wojskowej służby nadterminowej bezpośrednio po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, otrzymuje w czasie pokoju jednorazowo trzydziestodniowy urlop wypoczynkowy.
2.
Niezależnie od jednorazowego urlopu wypoczynkowego, wymienionego w ust. 1, podoficer nadterminowy otrzymuje w czasie pokoju po roku służby nadterminowej corocznie trzydziestodniowy urlop wypoczynkowy. Nadto może on otrzymywać inne urlopy w wymiarze i na zasadach, określonych przez Ministra Obrony Narodowej (art. 15).
3.
Jeżeli ważne względy służbowe nie pozwalają na udzielenie podoficerowi nadterminowemu urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, urlopu tego należy mu udzielić w pierwszych trzech miesiącach następnego roku kalendarzowego.
4.
Minister Obrony Narodowej określa przypadki, w których ze względu na szczególne właściwości lub warunki służby może być przyznany podoficerowi nadterminowemu urlop wypoczynkowy w wymiarze do czterdziestu pięciu dni.
5.
Minister Obrony Narodowej określa właściwość władz i tryb postępowania w sprawie udzielania podoficerom nadterminowym urlopów wypoczynkowych.
6.
Podoficer nadterminowy, przyjęty do szkoły wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych, albo do akademii, otrzymuje urlop wypoczynkowy i inne urlopy w wymiarze i na zasadach, określonych przez Ministra Obrony Narodowej dla uczniów szkół lub słuchaczy akademii.
1.
Niezależnie od uposażenia, świadczeń i zaopatrzenia, określonych w art. 16, podoficer nadterminowy otrzymuje przy powołaniu do wojskowej służby nadterminowej i objęciu stanowiska służbowego oraz po przedłużeniu każdych następnych dwóch lat w tej służbie, jeżeli w niej nadal pozostaje (art. 21), jednorazowe wynagrodzenie z tytułu służby nadterminowej w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz ze wszystkimi dodatkami pieniężnymi.
2.
Po przesłużeniu w wojskowej służbie nadterminowej pierwszych sześciu lat i każdych następnych sześciu lat podoficer nadterminowy otrzymuje - zamiast wynagrodzenia w wysokości, określonej w ust. 1 - wynagrodzenie w wysokości dwumiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz ze wszystkimi dodatkami pieniężnymi.
3.
Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów może dla podoficerów nadterminowych marynarki wojennej określić wynagrodzenie wyższe od przewidzianego w ust. 2.
4.
Do dwu i sześcioletnich okresów czasu, wymienionych w ust. 1 i 2, nie wlicza się okresów, które nie podlegają zaliczeniu do czasu trwania wojskowej służby nadterminowej (art. 26).

Podoficerów nadterminowych wyznacza się na stanowiska służbowe w poszczególnych rodzajach wojsk, broni i służb stosownie do posiadanego przez nich wyszkolenia wojskowego i nabytych specjalności wojskowych.

1.
Podoficer nadterminowy może być przyjęty do szkoły wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych, lub na kursy oficerskie, jeżeli odpowiada warunkom, wymaganym dla przyjęcia do szkoły lub na kursy. W tym przypadku przysługuje mu prawo pierwszeństwa przed innymi kandydatami.
2.
Podoficer nadterminowy, który odpowiada warunkom, wymaganym dla przyjęcia do akademii wojskowej, może być do niej przyjęty w trybie i na zasadach, określonych w przepisach szczególnych.
3.
W przypadku przyjęcia podoficera nadterminowego do szkoły wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych (ust. 1), albo do akademii (ust. 2) - czas trwania wojskowej służby nadterminowej, określony w art. 21, ulega przerwie na czas studiów w szkole lub akademii.

Do czasu trwania wojskowej służby nadterminowej, określonego w art. 21, nie wlicza się:

1)
okresu trwania studiów w szkole wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych, lub w akademii wojskowej (art. 25 ust. 3),
2)
okresów niepełnienia przez podoficerów służby z powodu:
a)
tymczasowego aresztowania, jeżeli nie nastąpiło prawomocne uniewinnienie lub umorzenie postępowania karnego, w związku z którym podoficer został tymczasowo aresztowany,
b)
odbywania kary pozbawienia wolności.

Czas trwania studiów w szkole wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych i w akademii wojskowej, zalicza się podoficerami nadterminowemu do czasokresów, niezbędnych do mianowania na wyższy stopień wojskowy oraz do wysługi lat, jeżeli przepisy szczególne uzależniają od tej wysługi wysokość uposażenia lub zaopatrzenia albo wyższy wymiar urlopu, z wyjątkiem jednak przypadków wydalenia ze szkoły lub z akademii.

Podoficer nadterminowy podlega opiniowaniu na zasadach, określonych przez Ministra Obrony Narodowej.

Zwolnienie podoficera nadterminowego z wojskowej służby nadterminowej następuje z upływem czasu, na który został powołany do tej służby lub na który służba ta została przedłużona, jeżeli podoficer złoży w terminie, określonym w art. 21 ust. 2, prośbę o zwolnienie go z wojskowej służby nadterminowej.

1.
Niezależnie od zwolnienia z wojskowej służby nadterminowej, przewidzianego w art. 29, zwalnia się podoficera nadterminowego z tej służby w przypadkach:
1)
osiągnięcia przez podoficera nadterminowego 50 lat życia,
2)
ustalenia przez wojskową komisję lekarską zupełnej niezdolności do służby wojskowej,
3)
utraty obywatelstwa polskiego,
4)
utraty lub pozbawienia stopnia podoficerskiego,
5)
ukarania w trybie dyscyplinarnym karą usunięcia z wojskowej służby nadterminowej,
6)
wydalenia ze szkoły wojskowej, kształcącej na oficerów zawodowych, lub z akademii.
2.
Na prośbę podoficera nadterminowego można go zatrzymać w wojskowej służbie nadterminowej pomimo osiągnięcia granicy wieku, określonej w ust. 1 pkt 1.

Niezależnie od zwolnienia z wojskowej służby nadterminowej, przewidzianego w art. 29 i 30, można zwolnić podoficera z tej służby w przypadkach:

1)
na prośbę podoficera nadterminowego,
2)
niemożności wykorzystania podoficera nadterminowego w wojskowej służbie nadterminowej,
3)
niepełnienia przez podoficera nadterminowego obowiązków służbowych z powodu choroby co najmniej przez trzy kolejne miesiące albo przez sześć miesięcy w ciągu kolejnych dwunastu miesięcy,
4)
stwierdzenia w opinii służbowej nieprzydatności podoficera nadterminowego do pełnienia wojskowej służby nadterminowej,
5)
jeżeli podoficer nadterminowy pozostaje z nakazu władz sądowych w areszcie tymczasowym przez okres co najmniej trzech miesięcy,
6)
skazania podoficera nadterminowego prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności.
1.
Zwolnienie podoficera nadterminowego z wojskowej służby nadterminowej w przypadkach, wymienionych w art. 30 ust. 1 pkt 1 i 2 i w art. 31 pkt 2, nie może nastąpić w okresie obłożnej choroby podoficera nadterminowego przed upływem trzech miesięcy od dnia zachorowania.
2.
Zwolnienie podoficera nadterminowego nie może również nastąpić w przypadku, określonym w art. 29, w okresie obłożnej choroby podoficera przed upływem trzech miesięcy od dnia zachorowania, jeżeli zachorowanie nastąpiło po złożeniu prośby o zwolnienie ze służby.
3.
Za obłożną chorobę w rozumieniu ust. 1 i 2 uważa się chorobę, czyniącą podoficera nadterminowego całkowicie trwale lub czasowo niezdolnym do wykonywania obowiązków służbowych i pracy zarobkowej.

Podoficer nadterminowy zwolniony z wojskowej służby nadterminowej zostaje - w zależności od wieku i zdolności do służby wojskowej - przeniesiony do rezerwy lub zwolniony od powszechnego obowiązku wojskowego.

Podoficer nadterminowy, zwolniony z wojskowej służby nadterminowej, któremu w myśl przepisów szczególnych nie przysługuje prawo do bezpłatnej pomocy leczniczej - korzysta z tej pomocy ze strony organów lecznictwa pracowniczego w zakresie i na warunkach, przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.

W razie mobilizacji lub w czasie wojny albo w razie zarządzenia służby wojskowej w interesie obrony Państwa w drodze uchwały Rady Ministrów, powziętej w myśl ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym - podoficer nadterminowy pełni wojskową służbę nadterminową do czasu zwolnienia go z tej służby na podstawie zarządzenia Ministra Obrony Narodowej, choćby termin zwolnienia z wojskowej służby nadterminowej upływał wcześniej.

Minister Obrony Narodowej określa szczegółowe warunki oraz sposób powoływania do wojskowej służby nadterminowej i zwalniania z niej, jak również władze wojskowe, właściwe w tych sprawach.