Rozdział 2 - Stopnie oficerskie. - Służba wojskowa oficerów i generałów Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.22.172

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1952 r.

Rozdział  2.

Stopnie oficerskie.

Art.  7.

1. Ustanawia się następujące kolejne stopnie oficerskie:

oficerowie młodsi: chorąży,

podporucznik,

porucznik,

kapitan,

oficerowie starsi: major, komandor podporucznik,

podpułkownik, komandor porucznik,

pułkownik, komandor.

2. Ustanawia się następujące kolejne stopnie generalskie:

generał brygady, kontradmirał,

generał dywizji, wiceadmirał,

generał broni, admirał,

generał armii.

3. Ustanawia się stopień marszałka Polski,

Art.  8.

Minister Obrony Narodowej może zarządzić używanie stopni oficerskich z określeniem przynależności oficera do korpusu osobowego lub specjalności wojskowej.

Art.  9.

1. Na stopnie oficerskie mianuje Minister Obrony Narodowej.

2. Rada Ministrów może na czas wojny nadać również innym władzom wojskowym uprawnienia do mianowania na stopnie oficerskie.

Art.  10.

Na stopnie generalskie mianuje Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Obrony Narodowej.

Art.  11.

Na stopień marszałka Polski mianuje Prezydent Rzeczypospolitej za wyjątkowe zasługi dla Sił Zbrojnych Polski Ludowej.

Art.  12.

1. Warunkiem mianowania na pierwszy stopień oficerski jest ukończenie oficerskiej szkoły wojskowej lub kursu albo złożenie egzaminu na oficera.

2. Minister Obrony Narodowej określi szkoły i kursy, których ukończenie jest warunkiem mianowania na pierwszy stopień oficerski, oraz zasady i warunki złożenia egzaminu na oficera.

3. Minister Obrony Narodowej określi przypadki, w których ukończenie poszczególnych szkół lub kursów albo złożenie egzaminów może uzasadnić mianowanie na stopień podporucznika lub stopień wyższy jako na pierwszy stopień oficerski.

Art.  13.

Warunkiem mianowania oficera na wyższy stopień oficerski jest posiadanie bezpośrednio niższego stopnia oficerskiego.

Art.  14.

1. Warunkiem mianowania oficera zawodowego na wyższy stopień oficerski jest posiadanie odpowiedniej opinii służbowej i przesłużenie w posiadanym stopniu oficerskim czasookresu, który wynosi w stopniu:

chorążego - 1 rok,

podporucznika - 2 lata,

porucznika - 3 lata,

kapitana - 4 lata,

majora, komandora podporucznika - 4 lata,

podpułkownika, komandora porucznika - 5 lat.

2. Minister Obrony Narodowej może uzależnić mianowanie na określone stopnie oficerskie w poszczególnych korpusach osobowych lub specjalnościach wojskowych od ukończenia określonych szkół.

Art.  15.

Żołnierza, który posiada szczególne kwalifikacje i umiejętności do pełnienia służby wojskowej w odpowiednim stopniu oficerskim, można mianować na pierwszy lub wyższy stopień oficerski mimo nieposiadania przez niego warunków określonych w art. 12, 13 i 14.

Art.  16.

Przepisy art. 12-15 stosuje się w czasie pokoju; warunki mianowania na stopnie oficerskie w czasie wojny określa Rada Ministrów.

Art.  17.

Stopień oficerski jest dożywotni.

Art.  18.

1. Oficerowi można obniżyć stopień oficerski w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności.

2. Oficera można pozbawić stopnia oficerskiego w przypadku:

1) wymienionym w ust. 1,

2) samowolnego opuszczenia przez oficera swej jednostki bądź stanowiska służbowego lub pozostawania poza nimi, albo nieuczynienia zadość powołaniu do służby wojskowej w terminie oznaczonym, jeżeli wszczęte z tych powodów postępowanie karne zostało wskutek nieobecności oficera zawieszone,

3) popełnienia przez oficera zbrodni stanu, przestępstwa przeciw obowiązkowi wierności żołnierskiej, przestępstwa przeciwko obowiązkowi wojskowemu albo innego przestępstwa skierowanego przeciwko ustrojowi, bezpieczeństwu lub podstawowym interesom gospodarczym Polski Ludowej, jeżeli skazanie nie może nastąpić z powodu ustawowych okoliczności wyłączających ściganie.

3. O obniżeniu względnie pozbawieniu stopnia oficerskiego w przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzeka władza uprawniona do mianowania na stopień posiadany przez oficera.

4. Oficerowi można również obniżyć stopień oficerski lub pozbawić go stopnia oficerskiego w trybie dyscyplinarnym na zasadach określonych w przepisach dyscyplinarnych.

Art.  19.

Oficer traci z mocy prawa stopień oficerski w przypadku utraty lub pozbawienia obywatelstwa polskiego, skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę utraty praw publicznych, obywatelskich praw honorowych lub degradacji.

Art.  20.

1. Za wyjątkowe zasługi dla Polski Ludowej można żołnierzowi przywrócić stopień oficerski.

2. Przywrócenie stopni oficerskiego w przypadku jego utraty wskutek skazania na karę utraty praw publicznych lub obywatelskich praw honorowych nie może nastąpić przed upływem czasokresu, na który wymierzono tę karę.

3. O przywróceniu stopnia oficerskiego orzeka:

1) w przypadku obniżenia lub pozbawienia stopnia oficerskiego (art. 18) - władza uprawniona do mianowania,

2) w przypadku utraty stopnia oficerskiego (art. 19) - Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Obrony Narodowej.

4. W przypadku obniżenia lub pozbawienia stopnia oficerskiego w trybie dyscyplinarnym przywrócenie stopnia może nastąpić również na zasadach określonych w przepisach dyscyplinarnych.

5. W przypadku pozbawienia stopnia oficerskiego z przyczyn określonych w art. 18 ust. 2 pkt 2) władza uprawniona do mianowania przywraca żołnierzowi stopień oficerski, którego został pozbawiony, jeżeli w wyniku podjętego postępowania karnego żołnierz nie zostanie prawomocnie skazany na karę pozbawienia wolności, chyba że skazanie nie mogło nastąpić z powodu ustawowych okoliczności wyłączających ściganie.