Rozdział 2 - Stosunek do służby wojskowej, tytuły i stopnie oficerów. - Służba wojskowa oficerów.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1937.20.128
Akt utracił moc Wersja od: 24 grudnia 1940 r.
Rozdział II.
Stosunek do służby wojskowej, tytuły i stopnie oficerów.
Stosunek do służby wojskowej, tytuły i stopnie oficerów.
Ze względu na stosunek do służby wojskowej ustanawia się następujący podział oficerów:
a)
oficerowie służby stałej,b)
oficerowie stanu spoczynku,c)
oficerowie rezerwy,d)
oficerowie pospolitego ruszenia,e)
oficerowie na czas wojny,f)
oficerowie w stopniach honorowych,g)
oficerowie kontraktowi.§1.
Tytułem oficera jest jego stopień, przy czym oficerowie do stopnia pułkownika włącznie, którzy uzyskali dyplom ukończenia Wyższej Szkoły Wojennej, używają w tytule wyrazu "dyplomowany".§ 2.
Sposób używania przez oficerów posiadanych stopni naukowych lub szczególnych tytułów związanych z wykonywaniem służby wciskowej, jak również określania w tytule przynależności do korpusu osobowego, ustali Minister Spraw Wojskowych.Ustanawia się następujące stopnia oficerskie oraz kolejność w ich nadawaniu:
w wojsku: | w marynarce wojennej: |
oficerowie młodsi: | |
podporucznik | podporucznik marynarki |
porucznik | porucznik marynarki |
oficerowie starsi: | |
kapitan, rotmistrz | kapitan marynarki |
oficerowie sztabowi: | |
major | komandor-podporucznik |
podpułkownik | komandor-porucznik |
pułkownik | komandor |
generałowie: | admirałowie: |
generał brygady | kontr-admirał |
generał dywizji | wice-admirał |
generał broni | admirał |
marszałek Polski | - |
§1.
Stopnie oficerskie nadaje się przez mianowanie z wyjątkiem stopni oficerów kontraktowych.§ 2.
Mianowanie oficera nastąpić może tylko na stopień bezpośrednio wyższy od stopnia posiadanego, z wyjątkiem mianowania na stopień marszałka Polski.§ 3.
Ustanawia się w czasie pokoju jako datę ogłoszenia mianowania na wyższe stopnie oficerów służby stałej, z wyjątkiem oficerów mianowanych w związku z przeniesieniem w stan spoczynku, dzień 19 marca danego roku.§ 4.
Zarządzenie o mianowaniu oficerów służby stałej zawiera datę mianowania.§1.
Każdy oficer ma w swym stopniu i korpusie osobowym starszeństwo określone datą i kolejnością.§ 2.
Data starszeństwa może być wcześniejsza od daty mianowania.§ 3.
Datę starszeństwa można zmienić na późniejszą jedynie w przypadku mianowania oficera rezerwy oficerem służby stałej.§ 4.
Przy mianowaniu na każdy stopień wydaje się oficerowi dokument zawierający stopień, na który mianowanie nastąpiło, datę starszeństwa oraz kolejność w starszeństwie.§1.
Oficerów służby stałej, stanu spoczynku, rezerwy, pospolitego ruszenia oraz oficerów w stopniach honorowych mianuje na poszczególne stopnie do stopnia generała broni (admirała):a)
w czasie pokoju - Prezydent Rzeczypospolitej, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych,b) 1
w czasie wojny - Naczelny Wódz, a Naczelnego Wodza - Prezydent Rzeczypospolitej.§ 2.
Oficera na stopień marszałka Polski mianuje Prezydent Rzeczypospolitej za wyjątkowe zasługi w obronie Ojczyzny.§ 3.
Oficerów na czas wojny mianuje Naczelny Wódz,§ 4.
Generalnemu Inspektorowi Sił Zbrojnych służy prawo stawiania Ministrowi Spraw Wojskowych wiążących postulatów co do:a)
określania zasad w zakresie mianowań na poszczególna stopnie;b)
mianowania poszczególnych oficerów na stopień pułkownika (komandora) i stopnie wyższe.§1.
Mianowanie oficerów na wyższe stopnie w czasie pokoju następuje z wyboru na podstawie posiadanych kwalifikacji i w miarę wolnych stanowisk, jeżeli dekret niniejszy nie stanowi inaczej, oraz na podstawie warunków określonych niniejszym dekretem.§ 2.
Sposób i zakres oraz warunki mianowania oficerów na poszczególne stopnie w czasie wojny, z wyjątkiem mianowania na stopień marszałka Polski, określi Naczelny Wódz.§ 3.
Kwalifikacje wymagane do mianowania na wyższe stopnie określają:a)
w czasie pokoju - Minister Spraw Wojskowych,b)
w czasie wojny - Naczelny Wódz.§1.
Oficerowie służby stałej korpusów osobowych broni, z wyjątkiem grup technicznych, do stopnia majora (komandora-podporucznika) włącznie, jeżeli przez dwa lata zajmowali stanowisko, dla którego składami osobowymi przewidziany jest stopień wyższy niż posiadany ostatnio przez danego oficera, oraz odpowiadają warunkom wymaganym do mianowania, zostają bezpośrednio przed przeniesieniem w stan spoczynku mianowani na wyższy stopień.§ 3.
Przepis § 1 nie dotyczy poruczników i kapitanów (rotmistrzów) służby stałej przechodzących w stan spoczynku z powołaniem do państwowej służby cywilnej, służby samorządowej lub w przedsiębiorstwach państwowych.§ 3.
Oficerowie służby stałej nie objęci mianowaniem określonym w § 1 a przechodzący w stan spoczynku mogą być wyjątkowo mianowani na wyższy stopień, jeżeli prócz warunków wymaganych do mianowania na podstawie niniejszego dekretu odpowiadają warunkom dodatkowym, które określa Minister Spraw Wojskowych.§ 4.
Mianowanie oficerów wymienionych w § 1 i 3 następuje niezależnie od istnienia wolnych stanowisk.§1.
Mianowanie podporuczników służby stałej porucznikami odbywa się według starszeństwa po trzech latach służby, jeżeli dekret niniejszy nie stanowi inaczej.§ 2.
Przy mianowaniu określonym w § 1 mogą być pominięci podporucznicy, którzy nie odpowiadają wymaganym kwalifikacjom albo byli karani w postępowaniu sądowym, honorowym lub dyscyplinarnym, przy czym powód pominięcia winien im być podany do wiadomości.§ 3.
Porucznicy służby stałej, którzy ukończyli wyższą szkołę wojskową, zostają mianowani kapitanami (rotmistrzami) przy najbliższych mianowaniach.§ 4.
Porucznicy służby stałej, którzy przesłużyli w stopniu oficerskim co najmniej dziesięć lat na stanowiskach liniowych, które określa Minister Spraw Wojskowych, a posiadają stopień porucznika od lat piętnastu oraz dodatnie opinie, zostają mianowani kapitanami (rotmistrzami) przy najbliższych mianowaniach.Oficera, który zmarł lub utracił zdolność do służby wojskowej wśród okoliczności świadczących o jego wyjątkowych zasługach, można mianować na wyższy stopień niezależnie od istnienia innych warunków, wymaganych do mianowania na wyższy stopień.
§1.
Oficerem w stopniu podporucznika można mianować podoficera lub szeregowca zmarłego wskutek przyczyn związanych ze służbą wojskową wśród okoliczności świadczących o jego wyjątkowych zasługach.§ 2.
Oficerem w stopniu podporucznika jako oficera na czas wojny można mianować podoficera lub szeregowca posiadającego odpowiednie kwalifikacje moralne za czyn wyjątkowego męstwa na polu bitwy.§1.
Mianowanie oficerem na czas wojny może nastąpić na jeden ze stopni wymienionych w niniejszym dekrecie niezależnie od stosunku do służby wojskowej, przy czym warunki mianowania określa Naczelny Wódz.§ 2.
Oficera na czas wojny, po zarządzeniu częściowej lub ogólnej demobilizacji, Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wojskowych mianuje oficerem służby stałej, przenosi do rezerwy lub pospolitego ruszenia albo zwalnia od powszechnego obowiązku wojskowego, zależnie od przydatności służbowej, albo też przenosi go w stan spoczynku, jeżeli nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego.§ 3.
Mianowanie oficera na czas wojny oficerem służby stałej następuje za jego zgodą.§1.
Warunki mianowania oficerów w stopniach honorowych ustali Prezydent Rzeczypospolitej.§ 2.
Warunki przyjmowania oficerów kontraktowych oraz ich obowiązki i prawa ustali Minister Spraw Wojskowych.§1.
Oficera, przeciwko któremu wdrożono postępowanie karno-sądowe lub honorowe, nie można zasadniczo mianować aa wyższy stopień do czasu prawomocnego ukończenia postępowania.§ 2.
W przypadkach jednak o mniejszym znaczeniu Minister Spraw Wojskowych w czasie pokoju a Naczelny Wódz w czasie wojny może uznać, że wdrożenie postępowania karno-sądowego bądź honorowego nie stanowi przeszkody do mianowania oficera.§1.
Oficera pozbawia się stopnia i skreśla z ewidencji oficerów z mocy samego prawa w przypadkach:a)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu wojskowego na karę dodatkową na czci: wydalenia z wojska lub marynarki wojennej albo wydalenia z korpusu oficerskiego;b)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu karnego powszechnego na karę pociągającą za sobą, w myśl przepisów kodeksu karnego wojskowego, wydalenie z wojska lub marynarki wojennej albo z korpusu oficerskiego;c)
samowolnego opuszczenia swej jednostki bądź stanowiska służbowego lub pozostawania poza nimi, albo nieuczynienia zadość powołaniu do służby wojskowej w terminie oznaczonym, jeżeli wdrożone z tego powodu postępowanie karno-sądowe zostało w myśl obowiązujących przepisów wskutek nieobecności oficera zawieszone;d)
zatwierdzenia przez Prezydenta Rzeczypospolitej prawomocnego orzeczenia oficerskiego sądu honorowego, orzekającego karę wykluczenia z korpusu oficerskiego;e)
utraty obywatelstwa polskiego.§ 2.
W razie ustania przyczyny, która w myśl § 1 pkt a), b), c) i d) spowodowała pozbawienie stopnia i skreślenie z ewidencji, oficer odzyskuje utracony stopień z mocy samego prawa i zostaje wpisany do ewidencji oficerów, przy czym w przypadkach wymienionych w § 1 pkt a), b) i c) odzyskanie stopnia następuje po uprzednim przeprowadzeniu postępowania honorowego, jeżeli sprawa wchodzi w zakres działania sądów honorowych.§ 3.
W razie ponownego nabycia obywatelstwa polskiego odzyskanie utraconego stopnia i wpisanie do ewidencji oficerów zależy od decyzji Ministra Spraw Wojskowych.§1.
Oficera skreśla się z ewidencji oficerów w przypadkach:a)
zwolnienia od powszechnego obowiązku wojskowego;b)
uznania za zmarłego albo zaginionego na podstawie obowiązujących przepisów;c)
śmierci.§ 2.
W razie ustania przyczyny, która w myśl § 1 lit. a) i b) spowodowała skreślenie, oficera wpisuje się do ewidencji oficerów.1 Art. 11 § 1 lit. b) zmieniona przez art. 1 dekretu z dnia 20 grudnia 1940 r. (Dz.U.40.16.44) zmieniającego nin. dekret z dniem 24 grudnia 1940 r.