Rozdział 3 - Obowiązki i prawa pracowników. - Służba w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.52.299

Akt utracił moc
Wersja od: 5 kwietnia 1957 r.

Rozdział  3.

Obowiązki i prawa pracowników.

§  19.
(1)
Pracownik obowiązany jest służyć wiernie Rzeczypospolitej, stać na straży jej demokratycznego ustroju, zachowywać się lojalnie w stosunku do Władz Państwa i ich zarządzeń oraz strzec interesów Państwa.
(2)
Pracownik obowiązany jest przestrzegać ściśle wszelkich ustaw, rozporządzeń oraz innych przepisów, zarządzeń ogólnych, statutów, regulaminów i instrukcji służbowych, spełniać czynności połączone z jego stanowiskiem gorliwie, według swej najlepszej wiedzy i woli, zapobiegać wszystkiemu, co mogłoby szkodzić interesom Państwa i P.K.P. dbać o mienie, stanowiące własność Państwa, P.K.P., albo powierzone im przez osoby trzecie lub znalezione na terenie kolejowym.
(3) 20
Pracownik powinien w służbie i poza służbą strzec powagi swego stanowiska, zachowywać się zawsze zgodnie z wymaganiami karności służbowej i zaniechać wszystkiego, co mogłoby zakłócić należyty bieg pracy na kolejach lub normalny tok urzędowania.
(4)
Zachowanie się pracownika w służbie i poza służbą powinno odpowiadać wymaganiom lojalności państwowej oraz zasadom uczciwości.
§  20.
(1)
Pracownik obowiązany jest wykonywać polecenia służbowe zwierzchnika.
(2)
Zwierzchnikiem pracownika jest ten, kogo według przepisów organizacyjnych lub z mocy osobnego zarządzenia powołano do wydawania temuż pracownikowi poleceń służbowych.
(3)
Przez wyrażenie "właściwa władza" lub "właściwy zwierzchnik" rozumieć należy organ, powołany do wydawania w zakresie swego działania, określonego w przepisach organizacyjnych, decyzji wynikających z niniejszego rozporządzenia.
§  21.
(1)
Sprawy służbowe pracowników rozstrzyga się w drodze służbowej. Z prośbami, zażaleniami i odwołaniami podwładny powinien zwracać się ustnie lub pisemnie do bezpośredniego zwierzchnika, który je rozważa i załatwia albo też przekazuje bezzwłocznie właściwej władzy, jeżeli załatwienie przekracza jego zakres działania.
(2)
Prośby i zażalenia, załatwiane w myśl przepisów niniejszego rozporządzenia i innych przepisów przez władze wyższe, oraz odwołania wnosi się zawsze na piśmie.
(3)
Zażalenia przeciw zwierzchnikowi podwładny może wnosić wprost do władzy, której ten zwierzchnik bezpośrednio podlega.
(4) 21
Władze wyższe zawiadamiają pracowników o swych decyzjach na piśmie za pośrednictwem ich zwierzchników.
§  22.
(1)
Zwierzchnik czuwa nad należytym wykonywaniem czynności służbowych i odpowiednim zachowaniem się podwładnych na służbie.
(2)
W związku z tym zwierzchnik jest obowiązany wskazywać podwładnym czynności, które mają wykonywać, zaopatrywać ich w instrukcje potrzebne do wykonywania służby, zawiadamiać o dotyczących ich przepisach i zarządzeniach służbowych, udzielać potrzebnych wskazówek i pouczeń.
(3)
Względem podwładnych zwierzchnik powinien być bezstronny, uprzejmy i stanowczy.
(4)
Zwierzchnik powinien zaznajamiać swych zastępców z biegiem spraw służbowych i dbać o właściwy podział pracy.
Zwierzchnik powinien otaczać specjalną opieką przodowników pracy i racjonalizatorów.
(5)
Obowiązkiem zwierzchnika jest wydawanie rzetelnej oceny kwalifikacyjnej o swoich podwładnych. Obowiązkowi temu podlegają wszyscy inni członkowie komisji kwalifikacyjnych. Wydanie niesumiennej oceny kwalifikacyjnej stanowi występek służbowy z § 55 niniejszego rozporządzenia.
(6)
W razie naruszenia obowiązków służbowych przez podwładnego zwierzchnik obowiązany jest zbadać dokładnie sprawę i bądź sam zastosować przepisy, zawarte w rozdziale 5 niniejszego rozporządzenia, bądź też zwrócić się o to do właściwej władzy.
§  23.
Zwierzchnikowi nie wolno wdawać się z podwładnymi w interesy pieniężne ani też domagać się lub przyjmować bezpośrednio albo pośrednio od nich bądź dla siebie bądź dla swej rodziny (domowników) podarunków ani innych świadczeń i korzyści, zaofiarowanych w jakiejkolwiek formie.
§  24.
(1)
Pracownik obowiązany jest wykonywać wszystkie czynności połączone z jego stanowiskiem i wypełniać w tym zakresie wszystkie zlecenia służbowe, otrzymane od bezpośredniego lub wyższych zwierzchników, jeżeli nie sprzeciwiają się one wyraźnie obowiązującym przepisom ustawowym ani nie zagrażają jawnie bezpieczeństwu ruchu.
(2)
Jeżeli odmowa wykonania zlecenia służbowego z powyższych powodów nie okaże się uzasadniona, pociąga się pracownika do odpowiedzialności służbowej.
(3)
O otrzymaniu zlecenia wprost od wyższego zwierzchnika pracownik powinien zawiadomić bezpośredniego zwierzchnika.
(4)
Wobec zwierzchnika i innych pracowników starszych stanowiskiem pracownik powinien zachowywać się odpowiednio do wymagań dyscypliny służbowej; w stosunkach wzajemnych pracownicy obowiązani są zachowywać się uprzejmie i popierać przy spełnianiu zadań służbowych.
§  25. 23
Na zlecenie zwierzchnika, wydane w razie koniecznej potrzeby uzasadnionej ważnymi względami służbowymi, pracownik obowiązany jest załatwiać również i takie czynności służbowe, które nie są wprawdzie przywiązane do zajmowanego przezeń stanowiska, jednakże odpowiadają jego przygotowaniu służbowemu lub zawodowemu.
§  26.
(1)
W nagłych przypadkach, zagrażających bezpieczeństwu ruchu, ciąży na każdym pracowniku obowiązek samorzutnego objęcia posterunku w znanym mu dziale służby, opuszczonego przez innego pracownika.
(2)
Nadto każdy pracownik ma obowiązek współdziałać przy zapobieganiu wszystkiemu, co grozi niebezpieczeństwem dla ruchu, zagraża życiu ludzkiemu, mieniu Państwa lub P.K.P., albo mieniu osób trzecich, powierzonemu P.K.P. Jeżeli tylko leży to w jego mocy, pracownik powinien przedsięwziąć niezwłocznie wszystkie możliwe dla niego środki w celu uchylenia niebezpieczeństwa i udzielenia pomocy oraz zawiadomić właściwe organa P.K.P.
§  27.
O wszelkich zauważonych nadużyciach służbowych, popełnionych przez innych pracowników P.K.P. bez względu na zajmowane przez nich stanowiska, pracownik obowiązany jest donosić bezpośredniemu zwierzchnikowi, następnemu zaś z kolei zwierzchnikowi wtedy, gdy nadużyć dopuścił się jego bezpośredni zwierzchnik.
§  28.
(1)
W stosunku do publiczności, a w szczególności do osób korzystających z usług kolei, pracownik powinien postępować bezstronnie i bezinteresownie, w granicach dopuszczalnych służyć im radą i pomocą, zachowywać się uprzejmie lecz stanowczo, nie dopuszczając do naruszenia istniejących przepisów, w razie zaś przekroczenia ich spowodować pociągnięcie winnych do odpowiedzialności.
(2)
Pracownikowi nie wolno żądać ani przyjmować podarunków, wynagrodzenia pieniężnego ani innych korzyści materialnych albo osobistych, ofiarowanych w związku z jego stanowiskiem lub spełnianiem czynności służbowych, bezpośrednio lub pośrednio jemu lub jego rodzinie, ani też w jakikolwiek sposób przyczyniać się do tego, żeby nastąpiło zaofiarowanie.
§  29.
1) 24
Pracownik obowiązany jest zachowywać w tajemnicy sprawy stanowiące tajemnicę państwową lub służbową bez względu na to, w jaki sposób powziął o nich wiadomość, przestrzegać zarządzeń władz, wydanych dla ochrony tych tajemnic, jak również nie ujawniać żadnych innych spraw służbowych, jeżeli udzielanie informacji i wyjaśnień w tych sprawach nie należy do jego obowiązków służbowych określonych przepisami.
(2)
W sprawach, wymienionych w ust. (1), pracownik powinien zachowywać tajemnicę także wobec innych pracowników z wyjątkiem tych, którym jest obowiązany donosić o takich sprawach służbowo. Właściwa władza może w poszczególnych przypadkach zwalniać pracowników od obowiązku zachowania tajemnicy służbowej. Zwolnienie następuje na piśmie.
(3) 25
(skreślony).
§  30.
(1)
Pracownik obowiązany jest przestrzegać ustalonego czasu pracy.
(2)
W wyjątkowych przypadkach, jeżeli wymagają tego względy służbowe, pracownik obowiązany jest na polecenie zwierzchnika pełnić służbę także poza ustalonymi godzinami pracy.
(3)
Przepisy o czasie pracy pracowników wydaje Minister Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej.
§  31.
Pracownik obowiązany jest donieść natychmiast bezpośredniemu zwierzchnikowi o każdej przeszkodzie w pełnieniu służby, wywołanej czy to chorobą, czy innymi uzasadnionymi powodami. Zwierzchnik może żądać udowodnienia tej przeszkody.
§  32.
Pracownik obowiązany jest na polecenie właściwej władzy poddawać się badaniu lekarza kolejowego lub kolejowej komisji lekarskiej.
§  33.
(1) 26
Opuszczenie przez pracownika posterunku służbowego lub wydalenie się z lokalu służbowego w godzinach pracy może nastąpić jedynie za zezwoleniem zwierzchnika.
(2)
Samowolne opuszczenie bądź uchylenie się od służby pociąga za sobą odpowiedzialność służbową.
§  34.
(1)
Pracownik obowiązany jest mieszkać w miejscowości, w której władza przydzieliła mu mieszkanie, podać zwierzchnikowi dokładny swój adres i donosić o każdej jego zmianie.
(2)
Właściwa władza może na prośbę pracownika pozwolić na obranie innego miejsca zamieszkania pod warunkiem, że pracownik będzie mógł punktualnie i bez przeszkód czynić zadość wszystkim obowiązkom służbowym.
(3)
Właściwa władza może w razie koniecznej potrzeby uzależnić od swego zezwolenia wydalanie się z miejsca zamieszkania pracowników pewnych kategorii nawet poza godzinami pracy. W nadzwyczajnych okolicznościach ograniczenie takie może zarządzić czasowo także bezpośredni zwierzchnik pracownika.
(4)
Pracownik służby wykonawczej, związany z ruchem pociągów, powinien przed każdorazowym opuszczeniem miejsca stałego zamieszkania zawiadomić o tym bezpośredniego zwierzchnika, podając zarazem miejsce chwilowego pobytu i adres.
(5)
Pracownik nie pełniący służby z powodu choroby, stwierdzonej przez lekarza kolejowego, może przebywać poza stałym miejscem zamieszkania przez czas choroby. Pracownik obowiązany jest wówczas podać swemu zwierzchnikowi dokładny adres.
§  35.
(1)
Stawienie się na służbę w stanie nietrzeźwym lub pełnienie jej w tym stanie pociąga za sobą, oprócz odpowiedzialności służbowej, niedopuszczenie pracownika do służby lub usunięcie go od pełnienia służby.
(2) 27
Stwierdzenie stanu nietrzeźwości pracownika następuje w formie protokółu, spisanego w obecności lekarza kolejowego lub dwóch świadków, pracowników P.K.P.
§  36.
(1)
Właściwa władza może przenieść pracownika w tej samej lub do innej miejscowości:

1. z urzędu;

2. na prośbę pracownika.

(2) 28
(skreślony).
(3) 29
(uchylony).
(4) 30
(uchylony).
(5)
Celem umożliwienia przesiedlenia się pracownikowi przeniesionemu do innej miejscowości właściwa władza zwalnia go od pełnienia służby na czas konieczny.
(6)
Pracownik może być przeniesiony do służby w Ministerstwie Komunikacji i mianowany funkcjonariuszem państwowym.
§  37. 31
(uchylony).
§  38.
(1)
Pracownika można pociągnąć do odpowiedzialności materialnej za szkodę, wynikłą dla P.K.P. z udowodnionej mu winy, skutkiem jego czynności służbowych, co nie wyłącza odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej.
(2)
Jeżeli winę za szkodę, wynikłą dla P.K.P., ponosi kilku pracowników, a wysokość szkody, wyrządzonej przez każdego z nich, nie da się określić, wówczas wszyscy odpowiadają solidarnie.
(3)
Zarządzenie o obowiązku zwrotu szkody i o jej wysokości wydaje właściwa władza po przeprowadzeniu dochodzenia.
(4)
W dochodzeniu należy przesłuchać pracownika, zbadać świadków, a w razie potrzeby biegłych, oraz sprawdzić inne dowody, a w szczególności dowody z ksiąg, akt i dokumentów. Pracownik ma prawo zadawać pytania świadkom i biegłym, uczestniczyć w sprawdzaniu innych dowodów oraz przeglądać i sporządzać odpisy z akt dochodzenia.
(5)
Zarządzenie powinno być uzasadnione i ma zawierać wskazówki co do odwołania.
(6)
Od zarządzenia może pracownik wnieść odwołanie. Odwołanie odracza zwrot szkody.
(7)
Zarządzenie władzy odwoławczej jest ostateczne w postępowaniu administracyjnym.
(8)
Przepisów niniejszego paragrafu, dotyczących postępowania przy pociąganiu pracowników do odpowiedzialności materialnej, nie stosuje się przy dochodzeniu od pracowników niedoborów P.K.P., powstałych w związku z ich czynnościami służbowymi albo ujawnionych przy rewizji kas, jak również przy dochodzeniu należności P.K.P. za przejazdy uprawnionych do ulg przejazdowych i przewozowych pracowników, ich rodzin i domowników bez biletów lub za biletami nieważnymi albo niewłaściwymi. W tych przypadkach stosuje się postanowienia specjalne, zawarte w przepisach o uposażeniu i w instrukcjach służbowych.
§  39.
(1)
Pracownik, którego ostatecznym zarządzeniem administracyjnym zobowiązano do zwrotu szkody, może w terminie miesięcznym po doręczeniu tego zarządzenia, wystąpić na drodze sądowej przeciw P.K.P. z powództwem o ustalenie, że roszczenie P.K.P. nie istnieje w stosunku do niego w całości lub części. W sporze tym obowiązek udowodnienia istnienia winy i szkody ciąży na P.K.P.
(2)
Powództwo sądowe wstrzymuje wykonanie zarządzenia administracyjnego.
§  40.
(1)
Pracownik, znieważony podczas służby lub w związku z jej pełnieniem, obowiązany jest zawiadomić o tym swą właściwą władzę.
(2)
Jeżeli zniewagi dopuścił się funkcjonariusz państwowy, samorządowy lub żołnierz, właściwa władza pracownika zawiadamia o tym władzę znieważającego.
(3)
Właściwa władza może polecić pracownikowi wniesienie oskarżenia o zniewagę. W razie skazania w tym przypadku oskarżonego i nieściągalności od niego kosztów sądowych P.K.P. zwracają oskarżycielowi koszty sądowe we wszystkich instancjach. W wyjątkowych przypadkach może właściwa władza przyznać udowodnione koszty procesu w wyższym wymiarze niż koszty sądowe.
(4)
Skargi sądowo - karnej, wytoczonej na podstawie nakazu władzy, nie wolno pracownikowi bez zezwolenia władzy wycofać lub przez niepopieranie oskarżenia spowodować umorzenie postępowania karnego.
(5)
Niezastosowanie się pracownika do przepisów, zawartych w poprzedzających ustępach, pociąga za sobą odpowiedzialność służbową.
§  41.
1)
Pracownikowi nie wolno przyjmować takich ubocznych posad ani też oddawać się takim zajęciom, których wykonywanie byłoby w sprzeczności z jego obowiązkami służbowymi lub z jego stanowiskiem, przeszkadzałoby mu w należytym wykonywaniu czynności służbowych lub mogłoby wywołać uzasadnione podejrzenie o stronniczość.
(2)
Pracownik powinien uzyskać uprzednie zezwolenie właściwej władzy:
1)
na każde zajęcie uboczne, przynoszące mu jakiekolwiek korzyści materialne;
2)
na wstąpienie do grona założycieli lub też do zarządu i rad nadzorczych spółek na zysk obliczonych albo na branie udziału w jakimkolwiek przedsiębiorstwie na zysk obliczonym;
3)
na założenie lub nabycie przedsiębiorstwa przemysłowego lub handlowego.
(3)
Zarządzanie nieruchomością własną lub cudzą na podstawie ustawy, nie wymaga pozwolenia władzy.
(4)
Pracownikowi nie wolno ani bezpośrednio ani za pośrednictwem osób trzecich:
1)
ubiegać się o koncesje na budowę kolei lub na prowadzenie przedsiębiorstwa kolejowego;
2)
podejmować się robót budowlanych lub dostaw dla P.K.P., jak również być właścicielem lub zarządcą jakiegokolwiek przedsiębiorstwa na kolejach;
3)
brać udziału w pracach biur przewozowo - reklamacyjnych.
(5)
Niedozwolone jest publiczne pełnienie zajęć ubocznych w mundurze.
§  42.
(1)
Bez zezwolenia właściwej władzy nie wolno pracownikowi występować w charakterze biegłego w sprawach z dziedziny kolejnictwa lub w których zainteresowane jest przedsiębiorstwo "P.K.P.". Ograniczenie to nie odnosi się do przypadku, gdy sąd albo władze państwowe lub samorządowe zażądają opinii pracownika jako biegłego.
(2)
Pracownik obowiązany jest bezzwłocznie zawiadomić swą właściwą władzę o wezwaniu go jako biegłego do złożenia opinii.
§  43.
Uposażenie i zaopatrzenie emerytalne pracowników określają osobne przepisy.
§  44.
Pracownikowi służy przy pełnieniu służby prawo do ochrony prawnej, przewidzianej dla urzędników w przepisach karnych.
§  45. 32
W razie złego stanu zdrowia utrudniającego należyte pełnienie obowiązków służbowych właściwa władza może udzielić pracownikowi na podstawie orzeczenia kolejowej komisji lekarskiej płatnego urlopu dla poratowania zdrowia (zdrowotnego).
§  46.
(1)
Nieobecność pracownika na służbie wskutek choroby, licząc łącznie z urlopem dla poratowania zdrowia, może trwać: rok - u pracowników etatowych, 3 miesiące - u kandydatów.
(2) 33
Na wyjątki od powyższych przepisów może zezwolić dyrektor generalny kolei państwowych w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.
(3)
Przy obliczaniu czasu trwania choroby (łącznie z urlopem dla poratowania zdrowia) liczy się jako przerwy tylko te okresy pełnienia służby, które wynoszą przynajmniej połowę okresu choroby (łącznie z urlopem dla poratowania zdrowia), poprzedzającego zgłoszenie się do służby. Jeżeli pełnienie służby trwało krócej, poszczególne okresy choroby łącznie z urlopem dla poratowania zdrowia zlicza się razem.
§  46a. 34
1)
Pracownika - kobietę w stanie ciąży, zatrudnioną przy pracy uciążliwej, należy poczynając od piątego miesiąca ciąży przenieść do pracy lżejszej na podstawie orzeczenia lekarskiego. Orzeczenie lekarskie winno stwierdzić niezbędność takiego przeniesienia. Kobieta w ciąży, przeniesiona do lżejszej pracy, zachowuje dotychczasowe uposażenie.
2)
Pracownik - kobieta w stanie ciąży ma prawo przerwać pracę na okres dwunastu tygodni, z których co najmniej dwa powinny przypadać przed, a co najmniej osiem po porodzie, pozostałe dwa tygodnie pracownik - kobieta może wykorzystać dowolnie bądź bezpośrednio przed obowiązkową dwutygodniową przerwą przed porodem, bądź bezpośrednio po obowiązkowej ośmiotygodniowej przerwie po porodzie. W okresie powyższych przerw obowiązkowych nie wolno kobiety zatrudniać nawet za jej zgodą.
(3)
Matce karmiącej przysługuje prawo korzystania w ciągu godzin pracy z dwóch półgodzinnych przerw w pracy, wliczanych do czasu pracy. Jeżeli w zakładzie pracy nie ma żłobka lub pracownica mieszka daleko od miejsca pracy, powyższe dwie przerwy półgodzinne mogą być połączone w jednogodzinną przerwę w pracy.
Przerw w pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się do okresu nieobecności na służbie wskutek choroby (§ 46).
Nie wolno zatrudniać kobiet ciężarnych oraz kobiet karmiących w godzinach nocnych (pomiędzy 20-tą a 5-tą). Nie wolno zatrudniać kobiet ciężarnych, począwszy od 4 miesiąca ciąży oraz kobiet karmiących w godzinach nadliczbowych oraz poza stałym miejscem pracy. Zakaz, dotyczący zatrudniania kobiet karmiących w godzinach nocnych, w godzinach nadliczbowych oraz poza stałym miejscem pracy, obejmuje okres nie krótszy niż 12 miesięcy.
(6)
Okresy stanu ciąży powinny być stwierdzone świadectwem lekarza kolejowego.
§  47.
(1)
Pracownik ma prawo do corocznego urlopu dla wypoczynku w porządku ustalonym przez właściwą władzę, w następującym wymiarze:
1)
mający od 1 do 3 lat służby przez 14 dni;
2)
mający od 3 do 10 lat służby przez 21 dni;
3)
mający przeszło 10 lat służby przez 30 dni.
(2) 35
Z ważnych względów służbowych właściwa władza może wstrzymać pracownikowi rozpoczęcie udzielonego urlopu wypoczynkowego lub odwołać go z urlopu; z chwilą gdy te względy ustaną, właściwa władza winna umożliwić mu rozpoczęcie lub dalsze korzystanie z urlopu.
(3) 36
Do urlopu wypoczynkowego nie wlicza się przerw w służbie spowodowanych chorobą, porodem, nieszczęśliwym wypadkiem, odosobnieniem z powodu choroby zakaźnej oraz ćwiczeniami wojskowymi.
§  48.
(1)
Pracownik może otrzymać także urlop dla załatwienia ważnych spraw osobistych i rodzinnych najwyżej na siedem dni w roku (urlop okolicznościowy). Urlopu dłuższego można udzielić pracownikowi tylko na poczet przysługującego mu urlopu wypoczynkowego.
(2) 37
Z ważnych względów publicznych dyrektor generalny kolei państwowych może udzielić pracownikowi urlopu z zachowaniem uposażenia na czas wymagany względami publicznymi.
§  49.
(1)
Wyjątkowo, w razie koniecznej potrzeby, właściwa władza może udzielić pracownikowi na jego prośbę bezpłatnego urlopu na czas do jednego roku.
(2) 38
Dyrektor generalny kolei państwowych może na prośbę pracownika udzielić urlopu bezpłatnego na czas dłuższy od wskazanego w ust. (1).
§  50.
(1) 39
W razie wybrania na posła do Sejmu Ustawodawczego pracownik otrzymuje urlop na czas trwania mandatu.
(2) 40
Czas sprawowania mandatu do Sejmu Ustawodawczego zalicza się całkowicie do czasu służby.
(3)
Działalność pracownika w czasie mandatu i z powodu wykonywania mandatu nie może pociągać za sobą dla niego żadnych represyj służbowych.
(4)
Niezgłoszenie się pracownika do objęcia służby na P.K.P. bez usprawiedliwionej przyczyny w ciągu czternastu dni po wygaśnięciu mandatu uważa się za dobrowolne wystąpienie ze służby.
20 § 19 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
21 § 21 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
23 § 25 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
24 § 29 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 12 lit. a) rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
25 § 29 ust. 3 skreślony przez § 1 pkt 12 lit. b) rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
26 § 33 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
27 § 35 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
28 § 36 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
29 § 36 ust. 3:

- skreślony przez § 14 pkt 5 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1954 r. zmieniającego zasady wynagradzania pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.54.20.75) z dniem 1 maja 1954 r.

- zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

30 § 36 ust. 4:

- skreślony przez § 14 pkt 5 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1954 r. zmieniającego zasady wynagradzania pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.54.20.75) z dniem 1 maja 1954 r.

- zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

31 § 37:

- skreślony przez § 14 pkt 6 rozporządzenia z dnia 21 kwietnia 1954 r. zmieniającego zasady wynagradzania pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.54.20.75) z dniem 1 maja 1954 r.

- zmieniony przez § 6 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1957 r. w sprawie niektórych zmian w zakresie stosunku służbowego pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U.57.23.109) z dniem 1 marca 1957 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na bezprzedmiotowość.

32 § 45 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. (Dz.U.50.32.296) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 1950 r.
33 § 46 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
34 § 46a dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
35 § 47 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
36 § 47 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 4 lit.b) rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
37 § 48 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
38 § 49 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
39 § 50 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
40 § 50 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 30 listopada 1949 r. (Dz.U.49.61.476) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 grudnia 1949 r.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .