Rozdział 7 - Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy - Służba Ochrony Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.325 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 7 marca 2024 r.

Rozdział  7

Uposażenie i inne świadczenia pieniężne funkcjonariuszy

1. 
Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza.
2. 
Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje tylko jedno uposażenie określone w niniejszej ustawie.
3. 
Zmiana wysokości uposażenia następuje z dniem powstania okoliczności uzasadniających tę zmianę.
4. 
Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana wysokości uposażenia nastąpiła w określonym dniu miesiąca kalendarzowego, uposażenie za każdy następny dzień do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia.

Prawo do uposażenia ustaje z ostatnim dniem miesiąca, w którym funkcjonariusz:

1)
został zwolniony ze służby;
2)
zmarł lub zaginął;
3)
otrzymał urlop bez prawa do uposażenia.
1. 
Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego oraz dodatków o charakterze stałym.
2. 
Dodatkami o charakterze stałym są:
1)
dodatek specjalny;
2)
dodatek uzasadniony szczególnymi kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.
3. 
Funkcjonariusz otrzymuje dodatek specjalny, którego wysokość wynosi do 50% uposażenia zasadniczego, jednak nie mniej niż 1%, i jest uzależniona od:
1)
stopnia trudności, złożoności i sposobu realizacji zadań wykonywanych przez funkcjonariusza;
2)
efektów pracy funkcjonariusza;
3)
opinii służbowej poprzedzającej ustalenie wysokości dodatku specjalnego.
4. 
Wysokość dodatku specjalnego funkcjonariusza, który uzyskał opinię służbową zawierającą ogólną ocenę bardzo dobrą albo wzorową, nie może być niższa niż 5% uposażenia zasadniczego.
5. 
Łączna wysokość dodatku specjalnego oraz dodatku uzasadnionego szczególnymi kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby nie może przekroczyć 80% uposażenia zasadniczego.
6. 
Komendant SOP ustala wysokość dodatku specjalnego funkcjonariusza na wniosek kierownika komórki organizacyjnej SOP, w której funkcjonariusz pełni służbę, a kierownikom komórek organizacyjnych SOP i ich zastępcom bezpośrednio.
7. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych ustala wysokość dodatku specjalnego Komendantowi SOP-funkcjonariuszowi bezpośrednio, a jego zastępcom-funkcjonariuszom na wniosek Komendanta SOP.
8. 
Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych ustala wysokość dodatku specjalnego na okres 1 roku od dnia 1 sierpnia do dnia 31 lipca następnego roku.
8a. 
Funkcjonariuszowi przyjętemu do służby albo przeniesionemu do służby wysokość dodatku specjalnego ustala się na okres od dnia przyjęcia do służby albo przeniesienia do służby do dnia 31 lipca najwcześniej następującego po dniu przyjęcia do służby albo przeniesienia do służby.
9. 
Ustalenie wysokości dodatku specjalnego następuje w drodze decyzji. Wydanie decyzji nie jest wymagane w sytuacji, gdy wysokość dodatku specjalnego nie ulega zmianie.
10. 
Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych w uzasadnionych przypadkach, a w szczególności w przypadku:
1)
popełnienia przez funkcjonariusza przewinienia dyscyplinarnego oraz naruszenia zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy,
2)
niewywiązywania się przez funkcjonariusza z realizacji zadań służbowych,
3)
znacznego obniżenia efektywności pracy funkcjonariusza

- obniża wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który został ustalony.

11. 
Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych w przypadku popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa lub przestępstwa skarbowego obniża wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który został ustalony.
12. 
Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych może ustalić wyższą wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który został ustalony, jeżeli jest to uzasadnione charakterem i efektami bieżąco realizowanych zadań lub wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności wykraczających poza zakres jego obowiązków służbowych.
13. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj oraz wysokość dodatku uzasadnionego szczególnymi kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby, uwzględniając przesłanki przyznania dodatku oraz okoliczności uzasadniające jego podwyższanie, obniżanie i cofanie.
14. 
Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
15. 
Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 14, należy rozumieć uposażenie wraz z miesięczną równowartością nagrody rocznej.
16. 
Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 14, uwzględniając specyfikę i warunki pełnionej służby.
1. 
Uposażenie zasadnicze funkcjonariusza obejmuje:
1)
uposażenie według stopnia;
2)
uposażenie według stanowiska służbowego, z uwzględnieniem wzrostu uposażenia z tytułu wysługi lat.
2. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego:
1)
według stopnia,
2)
według stanowiska służbowego, z uwzględnieniem wzrostu uposażenia z tytułu wysługi lat - z zaszeregowaniem stanowisk służbowych do poszczególnych grup uposażenia zasadniczego oraz stopni etatowych, jak również sposobu ustalania wzrostu uposażenia według stanowiska służbowego z tytułu wysługi lat

- mając na względzie zróżnicowanie uposażenia zasadniczego w poszczególnych grupach tego uposażenia, a także charakter i rodzaje stanowisk służbowych.

3. 
Wysokość wynagrodzenia Komendanta SOP i jego zastępców nie może przekraczać odpowiednio 9-krotności i 8-krotności kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, określonej w ustawie budżetowej. Kwota ta nie obejmuje dodatków o charakterze stałym, o których mowa w art. 162 ust. 2, należności, o których mowa w art. 172 ust. 1, oraz nagród, o których mowa w art. 173 ust. 1.

Uposażenie jest płatne miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym.

1. 
Do wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia według stanowiska służbowego, zalicza się czynną służbę w SOP, czynną służbę wojskową oraz służbę w Biurze Ochrony Rządu, Policji, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Więziennej, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego oraz Służbie Celno-Skarbowej.
2. 
Do wysługi lat, o której mowa w ust. 1, zalicza się również inne okresy służby lub pracy wykonywanej przed powołaniem funkcjonariusza do służby, zaliczane na podstawie przepisów prawa pracy.
3. 
Funkcjonariuszowi, który ukończył studia w szkole wyższej, zalicza się do wysługi lat, o której mowa w ust. 1, również okres tych studiów wyższych, nie dłuższy jednak od programowego czasu trwania studiów.
1. 
Funkcjonariusz wyznaczony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje stawkę dotychczasową do czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia według stanowiska służbowego.
2. 
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy, którzy zostali wyznaczeni na stanowiska służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia:
1)
w okresie służby przygotowawczej;
2)
w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
3)
na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wydanego w postępowaniu dyscyplinarnym;
4)
wskutek obniżenia stopnia.

Funkcjonariuszowi przeniesionemu na inne stanowisko służbowe może być zachowane uposażenie według grupy przysługującej na poprzednio zajmowanym stanowisku służbowym w przypadku:

1)
orzeczenia komisji lekarskiej o niezdolności do pełnienia służby na dotychczas zajmowanym stanowisku;
2)
szczególnie uzasadnionym, na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
3)
powrotu z oddelegowania.

Funkcjonariusze odbywający studia wyższe lub naukę w szkołach albo na kursach otrzymują uposażenie według stanowiska służbowego zajmowanego przed skierowaniem do szkoły lub na kurs, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na wysokość uposażenia zasadniczego i innych należności pieniężnych.

Komendant SOP przyznaje uposażenie i inne należności pieniężne funkcjonariuszowi, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

1. 
Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności pieniężnych ulegają przedawnieniu po upływie 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
2. 
Bieg przedawnienia przerywa:
1)
każda czynność przed organem właściwym do rozpatrywania roszczeń, przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2)
uznanie roszczenia.
3. 
Funkcjonariusz może dochodzić roszczeń, o których mowa w ust. 1, przed sądem okręgowym - sądem pracy i ubezpieczeń społecznych.
4. 
Egzekucja roszczeń podlega wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Uposażenie i inne należności pieniężne pobrane przez funkcjonariusza, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty nie podlegają zwrotowi, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

1. 
Funkcjonariuszowi przysługują następujące należności pieniężne:
1)
należności za podróże służbowe i należności przysługujące z tytułu delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 4 ust. 8;
2)
świadczenia związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 4 ust. 8;
3)
należności związane ze zwolnieniem ze służby;
4)
nagroda jubileuszowa;
5)
nagroda roczna;
6)
rekompensata pieniężna za czas służby przekraczający normę, o której mowa w art. 81 ust. 2;
7)
świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie;
8)
świadczenie motywacyjne;
9)
świadczenie teleinformatyczne, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 667), zwane dalej "świadczeniem teleinformatycznym".
10)
świadczenie za długoletnią służbę.
2. 
W przypadku śmierci funkcjonariusza lub członka jego rodziny przysługują:
1)
zasiłek pogrzebowy;
2)
odprawa pośmiertna.
3. 
Należnościami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są:
1)
dieta stanowiąca ekwiwalent pieniężny na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży służbowej;
2)
zwrot kosztów przejazdów na trasie od stałego miejsca pełnienia służby lub zamieszkania do miejsca stanowiącego cel podróży służbowej i z powrotem oraz noclegów bądź ryczałt za nocleg;
3)
diety za czas przejazdu do nowego miejsca pełnienia służby;
4)
zwrot kosztów przejazdu do miejsca delegowania;
5)
zwrot innych uzasadnionych kosztów określonych przez przełożonego.
4. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w tym sposób ich wypłaty, oraz świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając charakter zadań funkcjonariusza odbywającego podróż służbową lub delegowanego do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo wykonującego zadania, o których mowa w art. 4 pkt 8, oraz zróżnicowanie kosztów utrzymania.
1. 
Rekompensata pieniężna, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6, za jedną godzinę służby stanowi 1/172 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego funkcjonariuszowi na stanowisku zajmowanym w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, lub ostatnim dniu służby za każdą godzinę służby przekraczającą normę, o której mowa w art. 81 ust. 2. Łączny czas służby przekraczający normę w danym okresie rozliczeniowym zaokrągla się w górę do pełnej godziny.
2. 
Należną rekompensatę pieniężną, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6, wypłaca się do końca kwartału następującego po okresie rozliczeniowym, lecz nie później niż do dnia zwolnienia ze służby.
3. 
Rekompensatę pieniężną, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6, należną zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi wypłaca się jego małżonkowi lub członkom rodziny uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej. Wypłata rekompensaty pieniężnej następuje niezwłocznie po stwierdzeniu wygaśnięcia stosunku służbowego.
1. 
Funkcjonariuszowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:
1)
25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy - w wysokości 1500 zł miesięcznie, albo
2)
28 lat i 6 miesięcy służby - w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. 
Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:
1)
służby w SOP;
2)
służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie Celno-Skarbowej i Służbie Więziennej;
3)
traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1 i 2, wymienione w art. 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2022 r. poz. 1626).
3. 
Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego Komendant SOP wydaje nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez funkcjonariusza stażu służby, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
4. 
Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których mowa w art. 82, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym funkcjonariuszu upłynęły co najmniej 3 miesiące.
5. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje świadczenie motywacyjne Komendantowi SOP i jego zastępcom.
6. 
Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się funkcjonariuszowi:
1)
który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii służbowych, o których mowa w art. 102 ust. 2 pkt 2 albo 3 albo art. 107 ust. 1 pkt 2 albo 3 albo ust. 2 pkt 1 - przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii służbowej;
2)
przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe lub postępowanie dyscyplinarne - do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3)
ukaranemu karą dyscyplinarną - do czasu jej zatarcia;
4)
skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone - przez okres jednego roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
7. 
Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności, o których mowa w ust. 6, niezwłocznie wydaje się decyzję stwierdzającą ustanie prawa do wypłaty tego świadczenia.
8. 
Od decyzji o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego oraz od decyzji stwierdzającej ustanie prawa do wypłaty świadczenia motywacyjnego funkcjonariuszowi przysługuje w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
9. 
Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1)
korzystania z urlopu bezpłatnego,
2)
przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie zachował prawa do uposażenia, wymienionych w art. 203,
3)
zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania,
4)
zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 194 ust. 2 pkt 1 i 3-5,
5)
innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc

- proporcjonalnie do tego okresu.

10. 
Świadczenie motywacyjne wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu kalendarzowym, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano decyzję o przyznaniu świadczenia motywacyjnego.
11. 
Świadczenie motywacyjne jest płatne z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który świadczenie motywacyjne przysługuje.
12. 
Prawo do wypłaty świadczenia motywacyjnego ustaje w miesiącu, w którym decyzja, o której mowa w ust. 7, stała się ostateczna lub nastąpiło rozwiązanie stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjonariusza ze służby, z jego śmiercią lub zaginięciem. Świadczenia motywacyjnego za ten miesiąc nie wypłaca się.
1. 
Funkcjonariuszowi wykonującemu zadania, o których mowa w art. 26, art. 42 ust. 1, art. 44 i art. 62 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 913 i 1703), lub w zakresie zapewnienia cyberbezpieczeństwa w Służbie Ochrony Państwa przyznaje się na okres ich wykonywania świadczenie teleinformatyczne.
2. 
Do ustalenia wysokości świadczenia teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o szczególnych zasadach wynagradzania osób realizujących zadania z zakresu cyberbezpieczeństwa.
3. 
Decyzję o przyznaniu świadczenia teleinformatycznego Komendant SOP wydaje nie później niż w terminie 30 dni po rozpoczęciu przez funkcjonariusza wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1.
4. 
Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 3, funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których mowa w art. 82, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym funkcjonariuszu upłynęły co najmniej 3 miesiące.
5. 
Świadczenia teleinformatycznego nie przyznaje się w przypadkach, o których mowa w art. 172b ust. 6. Przepisy art. 172b ust. 7 i 8 stosuje się.
6. 
Świadczenia teleinformatycznego nie wypłaca się w przypadkach, o których mowa w art. 172b ust. 9.
7. 
Do wypłaty świadczenia teleinformatycznego stosuje się przepisy art. 172b ust. 10-12.
1. 
Funkcjonariuszowi przysługuje świadczenie za długoletnią służbę w wysokości 5% należnego uposażenia zasadniczego po osiągnięciu 15 lat służby.
2. 
Świadczenie, o którym mowa w ust. 1, zwiększa się o kwotę 1% należnego uposażenia zasadniczego za każdy kolejny rozpoczęty rok służby, nie więcej jednak niż do wysokości 15% po 25 latach służby, i wypłaca się do dnia rozwiązania stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjonariusza ze służby, z jego śmiercią lub zaginięciem.
3. 
Do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 164 oraz art. 172b ust. 2.
1. 
Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody uznaniowe i zapomogi.
2. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg funkcjonariuszom, mając na względzie zapewnienie adekwatności nagród i zapomóg do zasług oraz sytuacji funkcjonariuszy.
3. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia, wysokość funduszu na nagrody i zapomogi, ustalając jednocześnie wysokość środków finansowych przeznaczonych na nagrody roczne, uznaniowe i zapomogi oraz warunki zwiększania wysokości funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi.
1. 
Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
2. 
Nagrodę roczną wypłaca się w I kwartale roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje nagroda.
2a. 
Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w terminie 14 dni od dnia zwolnienia.
3. 
Nagroda roczna przysługuje funkcjonariuszowi mianowanemu do służby w trakcie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli pełnił służbę w roku mianowania przez okres co najmniej 3 miesięcy kalendarzowych, w wysokości proporcjonalnej do liczby rozpoczętych miesięcy służby w danym roku.
4. 
Przepisu ust. 3 nie stosuje się przy ustalaniu uprawnień do nagrody rocznej za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz korzystał:
1)
z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego;
2)
ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których mowa w art. 186 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy;
3)
ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się dziecka funkcjonariusza, zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 2982 Kodeksu pracy;
4)
ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2780).
5. 
Nagrody rocznej nie przyznaje się funkcjonariuszowi, który:
1)
został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;
2)
został w ostatnim roku kalendarzowym zwolniony ze służby z powodu skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego albo wskutek otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
3)
został ukarany prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby albo wydalenia ze służby.
6. 
Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi wypłaca się małżonkowi lub członkom rodziny uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej. Wypłata nagrody rocznej następuje niezwłocznie po stwierdzeniu wygaśnięcia stosunku służbowego.
7. 
Nagrodę roczną przyznaje funkcjonariuszowi Komendant SOP.
8. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrodę roczną Komendantowi SOP i jego zastępcom.
1. 
Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1)
po 20 latach służby - 75%,
2)
po 25 latach służby - 100%,
3)
po 30 latach służby - 150%,
4)
po 35 latach służby - 200%

- miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, w wysokości średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy.

2. 
Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1)
okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej,
2)
sposób obliczania i wypłacania tej nagrody, z uwzględnieniem podstawy jej obliczania, daty nabycia do niej praw, a także terminu jej wypłacania

- mając na względzie zachowanie uprawnień funkcjonariuszy oraz ich prawidłową realizację.

1. 
Funkcjonariuszowi można przyznać nagrodę uznaniową za uzyskiwanie znaczących wyników w służbie, wykonywanie zadań służbowych w szczególnie trudnych warunkach lub wymagających znacznego nakładu pracy, zaangażowania i odpowiedzialności, a także w razie dokonania czynu świadczącego o wyjątkowej odwadze funkcjonariusza.
2. 
Wysokość nagrody uznaniowej powinna być adekwatna do warunków uzasadniających jej przyznanie.
3. 
Nagrodę uznaniową przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Komendant SOP. Nagrodę Komendantowi SOP oraz jego zastępcom przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. 
Nagroda uznaniowa może być przyznana na wniosek osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a-d.
1. 
Funkcjonariuszowi w przypadku pogorszenia sytuacji materialnej jego i jego rodziny można przyznać zapomogę. Przy określaniu wysokości zapomogi uwzględnia się wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną.
2. 
Zapomogę przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Komendant SOP.