Rozdział 7 - Zmiany w stosunku służbowym i zwolnienie ze służby. - Służba funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.23.136 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 19 lipca 1983 r.

Rozdział  7.

Zmiany w stosunku służbowym i zwolnienie ze służby.

1.
Funkcjonariusz może być przeniesiony do innej miejscowości z urzędu lub na własną prośbę albo oddelegowany do czasowego pełnienia służby poza stałym miejscem służby.
2.
Decyzje o przeniesieniu funkcjonariusza wydają przełożeni określeni przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
3.
Okres trwania delegacji nie może przekraczać sześciu miesięcy. Minister Spraw Wewnętrznych lub upoważniony przez niego przełożony może okres ten przedłużyć do jednego roku.

Funkcjonariuszowi może być powierzone czasowe pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku w tej samej miejscowości na czas nie przekraczający 12 miesięcy. W tym przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.

1.
Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko.
2.
Funkcjonariusza można wyznaczać na niższe stanowisko służbowe w przypadkach:
1)
orzeczenia trwałej niezdolności do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku przez komisję lekarską, służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, jeżeli nie ma możliwości mianowania na równorzędne stanowisko,
2)
nieprzydatności na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej,
3)
niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, stwierdzonego w okresie odbywania służby stałej w 2 kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy,
4)
likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma możliwości mianowania funkcjonariusza na równorzędne stanowisko.
3.
Funkcjonariusza można wyznaczyć na niższe stanowisko służbowe również na jego prośbę.
4.
Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na wyznaczenie go na niższe stanowisko z przyczyn określonych w ust. 2, podlega zwolnieniu ze służby.
1.
Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie tymczasowego aresztowania, jak też w przypadkach, gdy w związku z wszczęciem postępowania karnego lub dyscyplinarnego konieczne jest dla dobra służby niezwłoczne odsunięcie go od pełnienia obowiązków służbowych.
2.
Zasady i tryb zawieszania funkcjonariuszy w czynnościach służbowych oraz uprawnienia przełożonych w tym zakresie określa regulamin dyscyplinarny.

Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z urzędu lub na jego prośbę, w celu ustalenia stanu zdrowia oraz stopnia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również w celu ustalenia związku poszczególnych schorzeń ze służbą.

1.
Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadkach:
1)
orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych,
2)
wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby,
3)
niewyrażenia zgody na wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe z przyczyn określonych w art. 62 ust. 2,
4)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, jeżeli wykonanie kary nie zostało warunkowo zawieszone.
2.
Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadkach:
1)
nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej,
2)
niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej stwierdzonego w 2 kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy,
3)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary,
4)
powołania funkcjonariusza do innej służby publicznej za jego zgodą - na wniosek organów władzy lub administracji państwowej albo władz organizacji politycznych lub społecznych,
5) 8
 nabycia prawa do emerytury milicyjnej z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej,
6)
na własną prośbę funkcjonariusza, z tym że decyzja w tej sprawie powinna być wydana w ciągu 3 miesięcy,
7)
gdy wymaga tego ważny interes służby.
3.
Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyny określonej w ust. 2 pkt 7 może nastąpić jedynie na podstawie decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych.

W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego i wydania wyroku uniewinniającego albo w razie uchylenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe lub kary wydalenia ze służby - ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem go na niższe stanowisko lub zwolnieniem ze służby, w zakresie ustalonym w decyzji wydanej przez Ministra Spraw Wewnętrznych lub upoważnionego przez niego przełożonego.

1.
Zwolnienie funkcjonariusza ze służby z przyczyn określonych w art. 65 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 pkt 1, 2 i 5 nie może nastąpić w okresie obłożnej choroby, przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz prosi o zwolnienie.
2.
Zwolnienie funkcjonariusza na własną prośbę przed upływem 12 lat od ukończenia Akademii Spraw Wewnętrznych lub wyższej szkoły oficerskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych albo 5 lat od dnia ukończenia szkoły Milicji Obywatelskiej wymaga zgody Ministra Spraw Wewnętrznych lub upoważnionego przez niego przełożonego.
1.
Funkcjonariusza-kobiety mianowanej na stałe nie można w okresie ciąży i w czasie ustawowej przerwy w pracy po porodzie zwalniać ze służby - z wyjątkiem przypadków określonych w art. 65 ust. 1 pkt 2 i 4 i ust. 2 pkt 3, 4, 6 i 7.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się do funkcjonariusza-kobiety mianowanej na okres służby przygotowawczej, jeżeli pełni służbę co najmniej 3 miesiące.
3.
W razie zwolnienia funkcjonariusza-kobiety ze służby z przyczyny określonej w art. 65 ust. 2 pkt 7 przysługuje jej uposażenie do końca ustawowej przerwy w pracy po porodzie niezależnie od odprawy.
4.
Jeżeli koniec służby przygotowawczej przypada na okres ciąży lub ustawowej przerwy w pracy po porodzie, okres służby przygotowawczej można przedłużyć, nie dłużej jednak niż o 6 miesięcy od dnia zakończenia przerwy w pracy po porodzie.
1.
Funkcjonariuszowi stałemu zwolnionemu ze służby, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 65 ust. 1 pkt 2 i 4 i ust. 2 pkt 3 i 6, oraz uprawnionym członkom jego rodziny przysługuje prawo bezpłatnego korzystania przez okres jednego roku od dnia zwolnienia ze służby ze świadczeń służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a po upływie tego okresu - z pomocy leczniczej zakładów społecznych służby zdrowia w zakresie i na warunkach przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.
2.
Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby w okresie służby przygotowawczej oraz funkcjonariuszowi stałemu zwolnionemu ze służby z przyczyn określonych w art. 65 ust. 1 pkt 2 i 4 i ust. 2 pkt 3, 4 i 6, jak również członkom ich rodzin przysługuje prawo do pomocy leczniczej z zakładów społecznych służby zdrowia na warunkach i w zakresie przewidzianych dla pracowników, z którymi stosunek pracy został rozwiązany.
3.
Uprawnienia przewidziane w ust. 1 przysługują również członkom rodziny pozostałym po zmarłych funkcjonariuszach stałych.

Funkcjonariusz zwolniony ze służby zachowuje prawo do przydzielonego mieszkania służbowego lub do mieszkania zastępczego według norm powszechnie obowiązujących.

1.
Funkcjonariusz, który podejmie zatrudnienie w ciągu jednego roku od dnia zwolnienia ze służby, a jeśli pełnił służbę przygotowawczą - w ciągu trzech miesięcy od tego dnia, zachowuje ciągłość pracy, a okres służby w Milicji Obywatelskiej zalicza się mu do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem.
2.
Jeżeli funkcjonariusz nie może podjąć zatrudnienia w terminie określonym w ust. 1 ze względu na chorobę powodującą niezdolność do pracy lub inwalidztwo, zachowuje on uprawnienia określone w ust. 1 w razie podjęcia zatrudnienia w ciągu trzech miesięcy od dnia ustania niezdolności do pracy lub inwalidztwa.
3.
Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do funkcjonariuszy zwolnionych ze służby w razie ukarania karą dyscyplinarną wydalenia z tej służby albo skazania prawomocnym wyrokiem sądu.
1.
Funkcjonariuszy zwolnionych ze służby, którzy nie ukończyli: mężczyźni - 55 lat życia, kobiety - 50 lat życia i nie zostali zaliczeni do jednej z grup inwalidów, kieruje się na ich wniosek do pracy w uspołecznionych zakładach pracy.
2.
Prezes Rady Ministrów określa zasady i tryb kierowania do pracy funkcjonariuszy zwolnionych ze służby oraz właściwość organów w tych sprawach.
8 Art. 65 ust. 2 zmieniony przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 marca 1983 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz.U.83.16.79) z dniem 1 stycznia 1983 r.