§ 8. - Składniki majątkowe uznawane za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasady i stawki ich amortyzacji oraz tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.104.508 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 10 października 1994 r.

§  8. 

1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu rocznych stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia, zwanym dalej "wykazem".

2. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne podwyższać:

1) dla budynków i budowli użytkowanych w warunkach:

a) pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,

b) złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,

2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu użytkowanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej (np. pod ziemią, w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, przy pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym) - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4,

3) dla:

a) rurociągów podsadzkowych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 7,0,

b) odwiertów ropy naftowej i gazu ziemnego - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 5,0,

c) pomp tłoczących ciecze z zawiesinami, wodą morską, materiałami ściernymi, solanką i innymi żrącymi, wentylatorów, urządzeń wentylacyjnych i klimatyzacyjnych, dmuchaw i ssaw - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 4,0,

d) silników powietrznych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,5,

e) wykopów górniczych, sztolni, wyrobisk upadowych, szybów i szybików - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0,

f) rurociągów przemysłowych i rozdzielczych solanki - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0,

g) maszyn i urządzeń grupy 4 do 6 poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Warunki uzasadniające stosowanie podwyższonych stawek amortyzacyjnych oraz sposób ich ustalania określają objaśnienia do wykazu.

3. Jednostki ustalają stawki amortyzacyjne dla środków trwałych nowo wprowadzonych do użytkowania: używanych, zmodernizowanych lub o przewidywanym okresie użytkowania krótszym od okresu przyjętego za podstawę stawki amortyzacyjnej ustalonej w wykazie, w sposób określony w objaśnieniach do wykazu.

4. (skreślony).

5. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne maszyn, urządzeń i środków transportu użytkowanych w warunkach lepszych od przeciętnych obniżać w tym okresie przy zastosowaniu współczynników nie niższych niż 0,66.

6. Jednostki mogą podane w wykazie stawki amortyzacyjne dla maszyn i urządzeń o charakterze produkcyjnym (grupy 3-6 i 8) oraz środków transportu (z wyjątkiem samochodów osobowych) przyjętych do użytkowania po dniu 1 stycznia 1991 r. podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2, a w przypadku ich użytkowania w gminach o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym, których wykaz ustala Rada Ministrów - nie wyższych niż 3. Tak ustalone stawki amortyzacyjne stosuje się do wartości brutto środków trwałych w pierwszym roku ich użytkowania, a w następnych latach do ich wartości brutto, pomniejszonej o dotychczasowe umorzenie, ustalonej na początek kolejnych lat ich użytkowania. Począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło zrównanie rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu zasad przewidzianych w ust. 1 i w § 6 ust. 1 oraz zasady, o której mowa w niniejszym ustępie, jednostki dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w ust. 1 i w § 6 ust. 1.

7. W wypadku podwyższania lub obniżania podanych w wykazie stawek amortyzacyjnych za pomocą współczynników określonych w ust. 2, 5 i 6 należy stosować jeden współczynnik dla poszczególnych środków trwałych.

8. Jednostki dokonujące wyłącznie odpisów umorzeniowych do wyliczenia umorzenia, o którym mowa w § 5 ust. 1, nie stosują przepisów ust. 6.