Skarbowość gmin wiejskich.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.14.150

Akt utracił moc
Wersja od: 8 lutego 1919 r.

DEKRET
w przedmiocie skarbowości gmin wiejskich.

Do czasu wydania przez Sejm ogólnej ustawy o skarbowości związków komunalnych zarządza się co następuje:

Dla wypełnienia zadań, włożonych na miasta przez Tymczasową Ustawę o Samorządzie Miejskim, korzystają gminy miejskie na obszarach b. zaboru rosyjskiego z następujących źródeł dochodowych:

a)
majątek własny;
b)
przedsiębiorstwa miejskie;
c)
zapomogi ze strony państwa, oznaczone w specjalnych ustawach i rozporządzeniach;
d)
opłaty zwyczajne;
e)
opłaty szczególne, pobierane na założenie i utrzymywanie urządzeń i zakładów dobra powszechnego od tych właścicieli nieruchomości tudzież przemysłowców i handlujących, którzy z zaprowadzonych urządzeń i zakładów ciągną specjalne korzyści;
f)
podarki bezpośrednie i pośrednie, pobierane na podstawie osobnych statutów podatkowych bądź w postaci dodatków do istniejących podatków państwowych, bądź w postaci samodzielnych podatków gminnych;
g)
monopole handlowe, o ile nie dotyczą przedmiotów, należących do monopolu państwowego lub obłożonych państwowym podatkiem pośrednim;
h)
pożyczki, darowizny, zapisy oraz wpływy jednorazowe ze sprzedaży lub zamiany części majątku miejskiego.

Źródła dochodowe powyżej wymienione winny być stosowane w kolei ich wyliczenia.

Wszystkie dotychczasowe pobory miejskie pozostają nadal w swojej mocy.

Każda uchwała gmin miejskich, wydzielonych z powiatu, dotycząca źródeł dochodowych, wymienionych pod literami d, e, f, h, art. 1-go wymaga zatwierdzenia Ministra Spraw Wewnętrznych po porozumieniu z Ministrem Skarbu, zaś źródeł, wymienionych pod literą g art. 1-go,- zatwierdzenia Ministra Spraw Wewnętrznych po porozumieniu z Ministrem Skarbu oraz Ministrem Handlu i Przemysłu względnie o ile chodzi o zmonopolizowanie sprzedaży artykułów pierwszej potrzeby - z Ministrem Aprowizacji.

Odnośne uchwały gmin miejskich, niewydzielonych z powiatów, wymagają zatwierdzenia Wydziałów Powiatowych, kierujących się w tym względzie przepisami wykonawczemi, wydanemi przez Ministra Spraw Wewnętrznych po porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Wykonanie dekretu poleca się Ministrowi Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Dan w Warszawie, dnia 7 lutego 1919 r.