Art. 13. - Singapur-Polska. Umowa o ochronie i popieraniu inwestycji. Warszawa.1993.06.03.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.57.237

Akt obowiązujący

Wersja od: 29 grudnia 1993 r.

Artykuł  13

Spory inwestycyjne

1. Każdy spór między inwestorem jednej Umawiającej się Strony a drugą Umawiającą się Stroną związany z inwestycją dokonaną na obszarze drugiej Umawiającej się Strony będzie rozstrzygany w miarę możliwości polubownie w drodze negocjacji między stronami sporu. Strona pragnąca rozstrzygnąć taki spór w drodze negocjacji poinformuje o swoich intencjach drugą stronę.

2. Jeżeli spór nie może być rozstrzygnięty zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu w ciągu 6 miesięcy od daty powiadomienia drugiej strony, to Umawiająca się Strona i zainteresowany inwestor przekażą spór do rozstrzygnięcia w drodze koncyliacji zgodnie z Regulaminem w sprawie koncyliacji, opracowanym w roku 1980 przez Komisję Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego, lub w drodze arbitrażu zgodnie z Regulaminem arbitrażowym z roku 1976 opracowanym przez Komisję Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego, z zastosowaniem następujących postanowień:

a) w postępowaniu koncyliacyjnym będzie brało udział dwóch koncyliatorów, każdy z nich mianowany przez odnośną stronę sporu;

b) w postępowaniu arbitrażowym będą miały zastosowanie następujące zasady:

(i) Trybunał arbitrażowy składa się z trzech arbitrów. Każda strona mianuje jednego arbitra. Ci dwaj arbitrzy dokonają w drodze wzajemnego porozumienia wyboru przewodniczącego, będącego obywatelem trzeciego państwa, które posiada stosunki dyplomatyczne z rządami stron będących w sporze. Arbitrzy będą mianowani w ciągu dwóch miesięcy od dnia, w którym jedna ze stron w sporze poinformuje drugą stronę o jej zamiarze przedłożenia sporu do arbitrażu po upływie sześciu miesięcy, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu.

(ii) Wyrok arbitrażowy będzie wydany na podstawie postanowień niniejszej umowy, odpowiednich ustaw krajowych, w tym norm prawa kolizyjnego obowiązującego na terytorium Umawiającej się Strony, na którym powstał spór, jak również na podstawie powszechnie uznanych norm prawa międzynarodowego.

(iii) Jeżeli niezbędne nominacje nie zostaną dokonane w terminach określonych w ustępie 2 litera b) pkt (i), to każda z Umawiających się Stron, jeżeli nie zostanie osiągnięte między nimi inne porozumienie, może poprosić o dokonanie niezbędnych nominacji Sekretarza Generalnego Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych.

(iv) Trybunał podejmuje decyzje większością głosów.

(v) Decyzje trybunału arbitrażowego są ostateczne i wiążące, a strony zobowiązane są uznać i zastosować się do postanowień jego wyroku.

(vi) Trybunał arbitrażowy określa podstawy jego wyroku i na żądanie jednej ze stron podaje jego uzasadnienie,

(vii) Każda strona ponosi koszty własnego arbitra i jej udziału w postępowaniu arbitrażowym. Koszt przewodniczącego z tytułu jego funkcji arbitrażowej i pozostałe koszty trybunału ponoszą w równych częściach zainteresowane strony. Trybunał może jednak postanowić, że jedna ze stron poniesie wyższe koszty i ta decyzja będzie wiążąca dla obydwu stron.

3. Zamiast postępowania arbitrażowego zgodnie z Regulaminem arbitrażowym z roku 1976 Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego strony mogą wybrać postępowanie zgodnie z Regulaminem arbitrażowym Międzynarodowego Centrum Arbitrażowego Singapuru.

4. Postępowanie koncyliacyjne lub arbitrażowe będzie przeprowadzone w miarę możliwości w Singapurze.

5. Postanowienia tego artykułu nie naruszają prawa Umawiających się Stron do zastosowania postępowania określonego w artykule 14, jeżeli spór dotyczy interpretacji lub stosowania niniejszej umowy.