Samoistny podatek wyrównawczy dla gmin wiejskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.16.104

Akt utracił moc

Wersja od: 15 kwietnia 1945 r.

USTAWA

z dnia 27 lutego 1937 r.

o samoistnym podatku wyrównawczym dla gmin wiejskich. ^*

Art. 1. 1 Gminom wiejskim służy prawo pobierania samoistnego podatku wyrównawczego od płatników:

a) państwowego podatku gruntowego,

b) państwowego podatku od nieruchomości,

c) wykupujących świadectwa przemysłowe lub karty rejestracyjne od zakładów, przedsiębiorstw i zajęć.

Art.  2.

(1) Ogólna suma podatku wyrównawczego nie może przewyższać niedoboru, wynikającego z zestawienia dochodów i wydatków zwyczajnych gminy pomimo wykorzystania w pełni wszystkich źródeł dochodowych, przewidzianych w ustawie z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U R. P. z 1936 r. Nr 62. poz. 454), ani nie może być wyższa od sumy złotych, równej ilości hektarów gruntów, opodatkowanych w danej gminie, pomnożonej: 1) na obszarze województwa poznańskiego - przez 0,25, 2) na obszarze województw: pomorskiego, krakowskiego, lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego - przez 0.50, 3) na obszarze województwa nowogródzkiego, poleskiego, wileńskiego i wołyńskiego - przez 1,5, 4) na obszarze woj. warszawskiego, kieleckiego, lubelskiego, łódzkiego i białostockiego - przez 2.

(2) Podatek ten będzie pobierany w równych ratach półrocznych, odpowiadających terminom płatności podatku gruntowego.

Art.  3.

(1) Gminy wiejskie, które pomimo wyczerpania wszystkich źródeł dochodowych łącznie z wpływami z podatku wyrównawczego, obliczonego według zasad art. 2, nie są w stanie pokryć wydatków budżetowych - mają prawo podwyższyć wymiar podatku wyrównawczego przez powiększenie mnożnika, wskazanego w art. 2 ust. (1), a mianowicie: dla województw, wymienionych w art. 2 ust. (1) pkt 1) i 2) - o 0,50, a w pkt 3) i 4) - o 0,25.

(2) Podwyższenie wymiaru może nastąpić na podstawie uchwały rady gminnej, zatwierdzonej przez wydział powiatowy oraz wojewodę po wysłuchaniu opinii wydziału wojewódzkiego z głosem decydującym.

(3) Podwyższony w myśl ust. (2) wymiar nie może być brany za podstawę rozliczenia z byłymi jednostkami administracyjnymi samorządu terytorialnego, które uległy likwidacji na mocy ustawy z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego (Dz. U. R. P. Nr 35, poz. 294).

Art.  4.

Poszczególne gminy dokonywają rozkładu podatku wyrównawczego na podstawie odpowiedniego statutu, który podlega zatwierdzeniu władzy nadzorczej, wskazanej w art. 36 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1936 r. Nr 62, poz. 454) przy odpowiednim zastosowaniu art. 38-41 tejże ustawy.

Art.  5.

(1) 2 Ogólna suma podatku wyrównawczego podlega w każdej gminie podziałowi pomiędzy poszczególnych płatników tego podatku w stosunku do przypadających na każdego z nich podatków, które w myśl art. 1 stanowią podstawę wymiaru podatku wyrównawczego, przy czym za podstawę wymiaru tegoż podatku przyjmuje się: w stosunku do płatników państwowego podatku gruntowego - podatek przypadający według przepisów dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 4 listopada 1936 r. o zmianie przepisów o państwowym podatku gruntowym (Dz. U. R. P. Nr 85, poz. 593), jednak bez oddzielnego dodatku i ulg, przewidzianych w art. 7 i 8 tegoż dekretu, w stosunku zaś do płatników wykupujących świadectwa przemysłowe lub karty rejestracyjne - ceny świadectw przemysłowych i kart rejestracyjnych, w stosunku do płatników podatku od nieruchomości - podatek od nieruchomości.

(2) Grunty, zwolnione od państwowego podatku gruntowego, a opłacające dodatki do tego podatku na. rzecz związków samorządu terytorialnego na podstawie art. 2 dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 4 listopada 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr 85, poz. 593) - podlegają podatkowi wyrównawczemu.

(3) 3 Podstawą wymiaru podatku wyrównawczego na rok 1940/1941 w stosunku do płatników państwowego podatku przemysłowego będą ceny świadectw przemysłowych i kart rejestracyjnych, obowiązujące w roku 1939. Jeżeli wykonanie przedsiębiorstwa zarobkowego lub zajęcia rozpoczęto, albo też oddzielny zakład lub skład utworzono w roku 1940 - podstawę wymiaru podatku wyrównawczego dla tych przedsiębiorstw, zajęć, zakładów i składów stanowić będą ceny kart rejestracyjnych, przewidziane w załączniku do art. 7 ustawy z dnia 25 kwietnia 1938 r. o opłatach rejestracyjnych od przedsiębiorstw i zajęć (Dz. U. R. P. Nr 34, poz. 293), pomnożone:

a) w stosunku do zakładów i przedsiębiorstw, wymienionych w działach I lit. a) i II lit. a) części III tegoż załącznika, jeżeli zatrudniają ponad sto pracowników - przez cyfrę 4;

b) w stosunku do pozostałych przedsiębiorstw i zajęć - przez cyfrę 2.

Art.  6.

Do wymiaru i poboru podatku wyrównawczego stosuje się przepisy części V i VI ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1936 r. Nr 62, poz. 454).

Art.  7.

Z dniem wejścia w życie ustawy niniejszej traci moc obowiązującą ustawa z dnia 20 marca 1931 r. o samoistnym podatku wyrównawczym dla gmin wiejskich (Dz. U. R. P. Nr 27, poz. 172) wraz z późniejszymi zmianami.

Art.  8.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych W porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art.  9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1937 r. i traci moc obowiązującą dnia 31 marca 1939 r.

^* Z dniem 15 kwietnia 1945 r. zawiesza się moc obowiązującą przepisów nin. ustawy do dnia 31 grudnia 1945 r., zgodnie z art. 10 pkt 10 dekretu z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego (Dz.U.45.13.73).

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 marca 1939 r. (Dz.U.39.21.132) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 kwietnia 1939 r.

² Art. 5 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 marca 1939 r. (Dz.U.39.21.132) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 kwietnia 1939 r.

³ Art. 5 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 marca 1939 r. (Dz.U.39.21.132) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 kwietnia 1939 r.