Rzesza Niemiecka-Polska. Umowa o zniesieniu wspólnego zarządu państwowego zakładu wodociągowego na Górnym Śląsku. Katowice.1924.01.12.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.63.552

Akt utracił moc

Wersja od: 12 stycznia 1924 r.

UMOWA

między Polską a Niemcami o zniesieniu wspólnego zarządu państwowego zakładu wodociągowego na Górnym Śląsku, podpisana w Katowicach dnia 12 stycznia 1924 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 16 lutego 1927 r.-Dz. U. R. P. № 22, poz. 170).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwunastego stycznia tysiąc dziewięćset dwudziestego czwartego roku podpisana została w Katowicach pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej Umowa o zniesieniu wspólnego zarządu państwowego zakładu wodociągowego na Górnym Śląsku o następującem brzmieniu dosłownem:

Umowa

między Polską a Niemcami o zniesieniu wspólnego zarządu państwowego zakładu wodociągowego na Górnym Śląsku.

Rząd Polski i Rząd Niemiecki postanowiły-na zasadzie artykułu 343-go Konwencji polsko-niemieckiej, dotyczącej Górnego Śląska, podpisanej w Genewie dnia 15-go maja 1922 r.-przeprowadzić rokowania w sprawie natychmiastowego zniesienia wspólnego zarządu państwowego zakładu wodociągowego, istniejącego na podstawie wymienionego artykułu i zamianowały w tym celu swymi pełnomocnikami:

Rząd Polski: b. Wiceministra D-ra Zygmunta Seydę;

Rząd Niemiecki: Posła D-ra Paul Eckardt,

Prezydenta Policji D-ra Gottfried Schwendy.

Pełnomocnicy ci, po wzajemnem przedłożeniu sobie pełnomocnictw i po uznaniu ich za sporządzone w dobrej i należytej formie, ugodzili się co do następujących postanowień:

Artykuł  I.

Dotychczasowy wspólny zarząd państwowego zakładu wodociągowego uważa się za zniesiony z dniem 1-go stycznia 1924 r.

Artykuł  II.

§  1.

1) Przewidziane w § 1-ym artykułu 352-go Konwencji polsko-niemieckiej, dotyczącej Górnego Śląska, podpisanej w Genewie dnia 15-go maja 1922 r., ostateczne objęcie w posiadanie urządzeń, wymienionych w artykule 336-ym tejże Konwencji, nastąpi przez polskiego komisarza wodociągowego.

2) Państwo Polskie przejmuje na siebie zlecenia i umowy, które zawarł dotychczasowy zarząd zakładu wodociągowego, odnośnie do polskiego obszaru.

§  2.

1) O ileby Niemcy w chwili przewidzianego w powyższym § 1-ym oddania zarządu nie mogły w całej rozciągłości uczynić zadość zobowiązaniu, wynikającemu z § 3-go artykułu 352-go Konwencji, dotyczącej Górnego Śląska w sprawie wydania Polsce aktów i t. p., oddadzą Polsce na żądanie później brakujące dokumenty i załączniki.

2) Niemcy oświadczają gotowość udzielania także w przyszłości wyjaśnień, dotyczących państwowych wodociągów, położonych na terytorjum polskiem, o ile Polska wyjaśnień tych życzyć sobie będzie.

§  3.

1) Obustronne sieci rurociągów będą rozdzielone z wyjątkiem łącznicy, mającej być założoną na podstawie ustępu 2-go artykułu 341-go Konwencji, dotyczącej Górnego Śląska, w brzmieniu układu z dnia 11-go stycznia 1924 r. Przy rozdzielaniu bada wydane zarządzenia w tym kierunku, aby zaopatrywanie w wodę obu obszarów odbywało się nadal bez przeszkody.

2) Techniczne przeprowadzenie powyższych zarządzeń nastąpi na podstawie porozumienia się kierowników obu zakładów wodociągowych.

3) Polska zgadza się na to, by łącznicę, wymienioną w powyższym ustępie 1-ym, założono narazie na obszarze niemieckim. Do łącznicy tej stosować się będzie przepis ustępu 3-go artykułu 341-go Konwencji, dotyczącej Górnego Śląska, w brzmieniu układu z dnia 11-go stycznia 1924 r. Przełożenie łącznicy na obszar polski musi być uskutecznione na koszt Niemiec najpóźniej do dnia 1-go stycznia 1926 r.

§ 4. Polski zakład wodociągowy dostarczać będzie do dnia 31-go marca 1924 r. niemieckiej sieci rurociągów wody do łącznicy, przewidzianej w ustępie 3-im powyższego § 3-go, każdorazowo według potrzeby w maksymalnej dziennej ilości 3.000 metrów sześciennych po cenie 7 fenigów złotych (80 fenigów złotych równa się 1-mu frankowi złotemu) za 1 metr sześcienny. Zapłata za tę wodę nastąpi w ciągu jednego miesiąca po nadejściu rachunku w walucie polskiej po kursie giełdy warszawskiej w dniu poprzedzającym dzień wypłaty. W razie braku jednolitego kursu miarodajną jest średnia między notowaniem "płacą" i "żądają".

§  5.

1) Nakłady, które w czasie od dnia 1-go kwietnia 1923 r. aż do chwili przejęcia zarządu polskiego zakładu wodociągowego przez Polskę poczynił Pruski Fiskus Górniczy dla zakładu wodociągowego w Szybie Adolfa i dla należących do niego zakładów i rurociągów-z wyjątkiem wydatków na ogólne koszty administracyjne, zwróci Polska Pruskiej Dyrekcji Górniczej w Zabrzu (Hindenburg) w ciągu 8-miu tygodni po nadesłaniu zestawienia poczynionych nakładów.

2) Wydatki, poczynione przez Pruską Dyrekcją Górniczą, bada przeliczane według średniej kursu dewizowego dolara północno-amerykańskiego między notowaniem "płacą" i "żądają" na giełdzie w Berlinie w dniu uiszczenia. Do tego bada doliczane od sum wyłożonych procenty w wysokości 5% rocznie, począwszy od dnia 1-go stycznia 1924 r. Dla zwrotów, które Polska ma uskutecznić, miarodajny jest kurs giełdy berlińskiej w dniu, poprzedzającym dzień wpłaty. Wpłata nastąpi w markach niemieckich.

3) Ilości wody, które w czasie od dnia 1-go kwietnia 1923 r. aż do dnia przejęcia przez Polskę polskiego zakładu wodociągowego zostały dostarczone niemieckim odbiorcom z zakładu wodociągowego w Szybie Adolfa, a polskim odbiorcom z zakładu wodociągowego w Zawadzie, nie będą między oboma zakładami ani rozliczane, ani płacone.

4) Pruski Fiskus Górniczy odstępuje zarządowi polskiego zakładu wodociągowego swe pretensje z tytułu opłat za wodę, które są dłużni odbiorcy w Polsce za czas od dnia 1-go kwietnia 1923 r., jak również swe prawa do żądania zaliczek od odbiorców, mieszkających w Polsce, a to stosownie do § 2-go artykułu 348-go Konwencji, dotyczącej Górnego Śląska.

5) Każdy z obu zarządów zakładów wodociągowych ustala na swoim obszarze wysokość zaległych opłat za wodę.

6) Zarząd niemieckiego zakładu wodociągowego uprawniony jest do ściągnięcia opłat za wodę, dostarczoną z Szybu Adolfa, począwszy od dnia 1-go kwietnia 1923 r., odbiorcom w Niemczech; podobnie zarząd polskiego zakładu wodociągowego jest uprawniony do ściągnięcia od odbiorców w Polsce takich opłat za dostarczoną im wodę z Zawady.

7) W przeciągu 4-ch tygodni od dnia przejęcia przez Polskę zarządu polskiego zakładu wodociągowego poda niemiecki zakład wodociągowy zarządowi polskiego zakładu wodociągowego zużycie wody przez odbiorców w Polsce.

§  6.

1) Pruska Dyrekcja Górnicza w Zabrzu (Hindenburg) zobowiązuje się udzielać polskim urzędnikom wszelkiej pomocy przy zaznajamianiu się z administracją wodociągową. Zgadza się ona na to, aby dwaj polscy urzędnicy obznajomili się ze swojemi zadaniami w Pruskiej Dyrekcji Górniczej, i udzieli im na życzenie do dnia 1-go kwietnia 1924 r. odpowiedniego lokalu do pracy.

2) Za czas, w którym urzędnicy ci zaznajamiać się będą z administracją wodociągową, zapłaci Polska Pruskiej Dyrekcji Górniczej pełne uposażenie służbowe niemieckiego urzędnika państwowego grupy 9-ej i zwróci koszta dostarczonych do tego celu materjałów.

3) Pozostawia się uznaniu polskiego zarządu, jako też funkcjonarjuszów technicznych, zatrudnionych obecnie we wspólnym zarządzie zakładu wodociągowego, czy chcą zawrzeć umowę, mocą której funkcjonarjusze ci przejęci zostaną do służby w polskim zakładzie wodociągowym.

§ 7. Spory, powstałe z różnicy interpretacji i zastosowania powyższych postanowień, będzie rozstrzygał sąd rozjemczy, do którego każda Strona wyznaczy swego członka. O zamianowanie przewodniczącego będzie w razie potrzeby uproszony Prezydent Komisji Mieszanej dla Górnego Śląska.

Artykuł  III.

Niniejszy układ obowiązuje od dnia jego podpisania.

Na dowód powyższego pełnomocnicy układ ten podpisali i przyłożyli na nim swoje pieczęcie.

Spisano w Katowicach, dnia 12-go stycznia 1924 r., po dwa egzemplarze w języku polskim i niemieckim.

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 14 maja 1927 r.