Rzesza Niemiecka-Polska. Ułatwienia w komunikacji kolejowej między Prusami Wschodniemi a trzeciemi Państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i resztę Niemiec oraz w komunikacji kolejowej między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i Prusy Wschodnie. Berlin.1930.11.21.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.46.353

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 1933 r.

UMOWA

między Rzecząpospolitą Polską a Rzeszą Niemiecką o ułatwieniach w komunikacji kolejowej między Prusami Wschodniemi a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i resztę Niemiec oraz w komunikacji kolejowej między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i Prusy Wschodnie, podpisana w Berlinie dnia 21 listopada 1930 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 18 lutego 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 18, poz. 184).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu dwudziestym pierwszym listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego roku podpisana została w Berlinie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej umowa wraz z protokółem końcowym o ułatwieniach w komunikacji kolejowej między Prusami Wschodniemi a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i resztę Niemiec oraz w komunikacji kolejowej między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar Wolnego Miasta Gdańska i Prusy Wschodnie, o następującem brzmieniu dosłownem:

UMOWA

o ułatwieniach w komunikacji kolejowej miedzy Prusami Wschodniemi a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M. Gdańska i resztę Niemiec oraz w komunikacji kolejowej między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M. Gdańska i Prusy Wschodnie.

Ożywione pragnieniem ułatwienia komunikacji kolejowej między Prusami Wschodniemi a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M. Gdańska i resztę Niemiec oraz między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M. Gdańska i Prusy Wschodnie, mianowały swymi pełnomocnikami:

Polska:

Pana Franciszka MOSKWĘ, Dyrektora Departamentu w Ministerstwie Komunikacji, działającego w myśl ustępu 6 art. 104 Traktatu Wersalskiego z dnia 28 czerwca 1919 r. także za W. M, Gdańsk, o ile ono wchodzi w rachubę jako Umawiająca się Strona;

Niemcy:

Patia Dr. Oskara TRAUTMANNA, Dyrektora Ministerjalnego w Urzędzie dla Spraw Zagranicznych, i

Pana Karola SCHOLZA, Tajnego Radcę Rządu i Dyrektora Kolei Żelaznych Rzeszy.

Pełnomocnicy po zbadaniu i wymianie pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie, zgodzili się na postanowienia następujące:

Artykuł  1.

Ułatwienia, przewidziane w umowie niniejszej, mają zastosowanie do komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek ekspresowych i przesyłek specjalnie przyśpieszonych między Prusami Wschodniemi a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M, Gdańska i resztę Niemiec oraz między resztą Niemiec a trzeciemi państwami w tranzycie przez Polskę, obszar W. M. Gdańska i Prusy Wschodnie. Ułatwienia powyższe mają zastosowanie na linjach polskich lub pozostających pod zarządem Polski w pociągach lub w częściach pociągów tranzytowej komunikacji uprzywilejowanej, tak jak ona została uregulowaną w Konwencji Paryskiej z dnia 21 kwietnia 1921 r., zawartej między Polską i W. M, Gdańskiem z jednej strony a Niemcami z drugiej w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec.

Pozatem powinny postanowienia powyższej Konwencji Paryskiej być odpowiednio stosowane do komunikacji, określonej w pierwszem zdaniu, o ile w niniejszej umowie nie postanowiono inaczej.

Artykuł  2.

1. Podróżni mogą swobodnie korzystać w komunikacji kolejowej przewidzianej umową niniejszą W obu kierunkach z pociągów lub z części pociągów (patrz art. 1), przeznaczonych do uprzywilejowanej komunikacji tranzytowej, wraz ze swym bagażem, z wyjątkiem wypadków, w którychby popełnili w kraju tranzytowym zbrodnię lub występek podczas pobytu tamże. Podróżni będą w tej komunikacji kolejowej wolni od wszelkich formalności paszportowych i celnych oraz wolni od wszelkich opłat celnych i tym podobnych. Zwolnienie to stosuje się również do bagażu, przesyłek ekspresowych i przesyłek specjalnie przyśpieszonych; nie stosuje się natomiast do wydatków rzeczywistych, w razie gdyby je zarząd kolejowy poniósł.

2. Podróżnym nie wolno w kraju tranzytowym ani wysiadać, ani otwierać drzwi wagonów, ani też przyjmować lub wydawać jakichkolwiek przedmiotów. Jeżeliby podróżni zmuszeni byli wysiąść z pociągu z przyczyn technicznych, wynikających z ruchu kolejowego, lub z powodu wypadku kolejowego, będą pozostawali wraz z bagażem pod nadzorem celnym, aż do chwili podjęcia dalszej podróży.

Artykuł  3.

Zwolnienie z formalności paszportowych, określone w artykule 2 ust. 1, może zostać ograniczone jedynie w okolicznościach i warunkach przewidzianych w artykule 98 Konwencji Paryskiej z dnia 21 kwietnia 1921 r.

Artykuł  4.

O ile umowa niniejsza nie zawiera postanowień odmiennych, komunikacja przez nią przewidziana podlega w kraju tranzytowym ustawom w nim obowiązującym, stosownie do przepisów, jakie w komunikacji uprzywilejowanej obowiązują według Konwencji Paryskiej z dnia 21 kwietnia 1921 r.

Artykuł  5.

Funkcjonariusze konwojujący będą w kraju tranzytowym czuwali nad tem, aby podróżni stosowali się do postanowień umowy niniejszej; funkcjonarjusze ci będą nosili widoczne odznaki służbowe i legitymację, stwierdzającą ich czynność służbową.

Artykuł  6.

Do komunikacji osobowej, bagażowej, przesyłek ekspresowych i przesyłek specjalnie przyśpieszonych mają zastosowanie taryfy i umowy właściwe dla danej komunikacji.

Artykuł  7.

Spory, które mogłyby wyniknąć z wykładni lub zastosowania umowy niniejszej, z protokółu końcowego lub z umów dodatkowych w razie ich zawarcia, będą przedstawione do rozstrzygnięcia sądowi rozjemczemu, przewidzianemu w artykule 11 Konwencji Paryskiej z dnia 21 kwietnia 1921 r.

Artykuł  8.

Umowa niniejsza podlega ratyfikacji. Dokumenty ratyfikacyjne wymienione zostaną w Warszawie w czasie możliwie najkrótszym. Umowa wejdzie w życie 15-go dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Umowa może być wypowiedziana po upływie jednego roku przez Polskę w imieniu własnem, jako też w imieniu W. M. Gdańska, o ile ono wchodzi w rachubę jako Umawiająca się Strona, i przez Niemcy, na sześć miesięcy naprzód.

To samo stosuje się do prawa żądania w każdym czasie rewizji postanowień umowy niniejszej.

Na dowód czego Pełnomocnicy umowę niniejszą podpisali i wycisnęli na niej swoje pieczęcie.

Działo się w Berlinie, dnia dwudziestego pierwszego listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego roku.

Sporządzono w trzech egzemplarzach, każdy w języku polskim i niemieckim, z których to egzemplarzy każda Umawiająca się Strona otrzymuje po jednym. Tekst polski i niemiecki są zgodne pod względem treści i jednakowo obowiązujące.

F. Moskwa

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przy podpisaniu umowy niniejszej nastąpiło porozumienie co do postanowień następujących:

I.

Do artykułu 1-go.

Umowa niniejsza nie narusza stanu prawnego, jaki wynika z konwencji z dnia 21 kwietnia 1921 roku między Polską i W. M. Gdańskiem a Niemcami o wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec. Podpisanie umowy niniejszej nie może być tak tłumaczone, jakoby ono przesądzało dla jednej z Umawiających się Stron wykładnię konwencji z dnia 21 kwietnia 1921 r. W taki sam sposób pozostaje nienaruszona Umowa Warszawska z dnia 26 marca 1927 r. między Polską a Niemcami, o ułatwieniach międzynarodowej komunikacji kolejowej.

II.

Do artykułu 5-go.

Istnieje zgoda co do tego, że Polskie Koleje Państwowe muszą współdziałać w Związkach taryfowych, odnoszących się do komunikacji przewidzianej w umowie niniejszej, jako zarząd uczestniczący, jak również co do tego, że w komunikacji tej stosowane będą stawki taryfy dla komunikacji między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec i że Polskie Koleje Państwowe będą otrzymywały udziały taryfowe za przewóz linjami tranzytowemi tak, jak w komunikacji między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec.

Na dowód czego Pełnomocnicy podpisali niniejszy protokół końcowy.

Działo się w Berlinie dnia dwudziestego pierwszego listopada tysiąc dziewięćset trzydziestego roku.

Sporządzono w trzech egzemplarzach, każdy w języku polskim i niemieckim, z których to egzemplarzy każda Umawiająca się Strona otrzymuje po jednym. Tekst polski i niemiecki są zgodne pod względem treści i jednakowo obowiązujące.

F. Moskwa

Zaznajomiwszy się z powyższą umową i dołączonym do niej protokółem końcowym uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są one przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 8 kwietnia 1932 r.