Rzesza Niemiecka-Polska. Układ Polsko-Niemiecki w sprawie uregulowania stosunków prawnych Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu. Berlin.1928.12.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.19.110

Akt utracił moc

Wersja od: 7 marca 1931 r.

UKŁAD

Polsko-Niemiecki

w sprawie uregulowania stosunków prawnych Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu,

podpisany w Berlinie dn. 14 grudnia 1928 roku.

(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dnia 3-go lutego 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 55).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia czternastego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku podpisany został w Berlinie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej układ w sprawie uregulowania stosunków prawnych Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu wraz z protokółem końcowym i protokółem obrad końcowych o następującem brzmieniu dosłownem:

POLSKO - NIEMIECKI UKŁAD

w sprawie uregulowania stosunków prawnych Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu.

Rzeczpospolita Polska i Rzesza Niemiecka porozumiały się, że należy uregulować stosunki prawne Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu, którego okrąg działalności przecięty został granicą.

W tym celu zamianowali swymi Pełnomocnikami:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

D-ra Witolda PRĄDZYŃSKIEGO, Radcę Zwyczajnego Rady Prawniczej i Członka Komisji Kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskiej,

Prezydent Rzeszy Niemieckiej:

Posła Dr. Paul ECKARDT'A,

Leo QUASSOWSKIEGO, Radcę Ministerialnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Rzeszy Niemieckiej,

KTÓRZY po przedłożeniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia, które mają być miarodajne przy dochodzeniu roszczeń prywatno-prawnych przed władzami krajowemi:

Artykuł  1.

Niewygasłe jeszcze hipoteki, zapisane na rzecz Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu na nieruchomościach w Rzeczypospolitej Polskiej i inne prawa wraz z zabezpieczonemi przez nie osobistemi wierzytelnościami, jak również wszelki inny w Rzeczypospolitej Polskiej znajdujący się przez wspomniany Zakład nabyty ruchomy i nieruchomy aktywny majątek, uważa się za przeszły na Komunalny Związek Kredytowy (Komunalny Bank Kredytowy) Poznań ze skutecznością prawną od 27 czerwca 1923 r. Do skuteczności przejścia praw nie potrzeba ani wydania listów hipotecznych ani wpisu w księgę wieczystą ani żadnego innego aktu prawnego.

Do oznaczonego w ustępie 1 terminu uważa się Niemiecki Zakład Listów Zastawnych w Poznaniu, bez uszczerbku dla zarządzeń wydanych przez zarządcę przymusowego ustanowionego przez stronę polską, za uprawniony do rozporządzania wyszczególnionym w ustępie 1 majątkiem.

Hipoteki i osobiste wierzytelności przeszłe w myśl ustępu 1 na Komunalny Związek Kredytowy (Komunalny Bank Kredytowy) Poznań podlegają przerachowaniu według przepisów polskiego ustawodawstwa waloryzacyjnego.

Artykuł  2.

Tytułem odprawy za majątek wyszczególniony w artykule 1 zapłaci Komunalny Związek Kredytowy (Komunalny Bank Kredytowy) Poznań Niemieckiemu Zakładowi Listów Zastawnych w Poznaniu z siedzibą w Berlinie zł 960.000 w czterech równych po sobie następujących ratach rocznych. Pierwsza rata zapłacona zostanie z wejściem w życie niniejszego układu, następne trzy raty będą płatne co rocznie 2 stycznia w latach następujących bezpośrednio po wejściu w życie niniejszego układu.

Artykuł  3.

Za zobowiązania Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu powstałe przed 27 czerwca 1923 r. w szczególności za wydane przezeń listy zastawne odpowiada, bez względu na skutki prawne spowodowane przecięciem granicą, wyłącznie Niemiecki Zakład Listów Zastawnych w Poznaniu z siedzibą w Berlinie. Za zobowiązania, powstałe po 27 czerwca 1923 r. odpowiada Niemiecki Zakład Listów Zastawnych w Poznaniu z siedzibą w Berlinie tylko o tyle, o ile je sam zaciągnął.

Oznaczona w artykule drugim odprawa zostanie przez Niemiecki Zakład Listów Zastawnych w Poznaniu z siedzibą w Berlinie zużyta w celu zaspokojenia roszczeń posiadaczy listów zastawnych.

Waloryzacji listów zastawnych dokonywuje się według niemieckich przepisów. Polskich posiadaczy listów zastawnych traktuje się przytem narówni z niemieckimi posiadaczami listów zastawnych.

Artykuł  4.

Niniejszy układ będzie możliwie jaknajprędzej ratyfikowany. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie.

Układ wchodzi w życie z upływem miesiąca po dniu wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

NA DOWÓD TEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszy układ w dwóch oryginałach w języku polskim i niemieckim i zaopatrzyli go swemi pieczęciami.

W Berlinie, dnia 14 grudnia 1928 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Rząd Polski oświadcza, że zarząd przymusowy ustanowiony przezeń swojego czasu dla Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu już nie istnieje oraz że nie podnosi żadnych roszczeń do majątku tego Zakładu położonego poza obrębem Rzeczypospolitej Polskiej.

Rząd Niemiecki oświadcza, że w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej i Komunalnego Związku Kredytowego (Komunalnego Banku Kredytowego) Poznań uważa stosunki prawne Niemieckiego Zakładu Listów Zastawnych w Poznaniu za definitywnie uregulowane.

W Berlinie, dnia 14 grudnia 1928 r.

PROTOKÓŁ OBRAD KOŃCOWYCH.

Oba Rządy oświadczają, że, bez uszczerbku dla poglądu prawnego wyrażonego w § 11 protokółu obrad końcowych nad układem waloryzacyjnym, zgodziły się na podpisanie niniejszego układu w tym celu, aby rokowania od długiego czasu prowadzone na zasadach, przyjętych w niniejszym układzie, zakończyć w interesie posiadaczy listów zastawnych.

Rząd Niemiecki oświadcza, że Niemiecki Zakład Listów Zastawnych w Poznaniu z siedzibą w Berlinie, zostanie po zaspokojeniu posiadaczy listów zastawnych rozwiązany.

W Berlinie, dnia 14 grudnia 1928 r.

Zaznajomiwszy się z powyższym układem oraz dołączonemi doń protokółem końcowym i protokółem obrad końcowych, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 10 lutego 1931 r.