Art. 3. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ polsko-niemiecki w przedmiocie zawisłych sądowych spraw depozytowych górnośląskiego obszaru plebiscytowego. Drezno.1923.02.24.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.39.268

Akt utracił moc
Wersja od: 1 marca 1923 r.
Art.  3.
§  1.
Gotówkę. (§§ 1, 6 i § 8 ust. 2 pruskiej ustawy depozytowej) należy oddać stosownie do tego, czy ją złożono w walucie polskiej czy niemieckiej, urzędowi depozytowemu drugiego państwa w tej samej walucie. To samo stosuje się przy wydaniu depozytu uprawnionemu do odbioru. Nienaruszonemi pozostają postanowienia artykułu 306 i nast. polsko-niemieckiej Konwencji Górnośląskiej zawartej w Genewie dnia 15 maja 1922 r.
§  2.
(1)
Polskie i niemieckie władze wymiaru sprawiedliwości winny we wszystkich sprawach, objętych niniejszym układem, udzielać sobie wzajemnie bezpośredniej pomocy prawnej w jaknajszerszym zakresie.
(2)
Akta i załączniki, prowadzone dla spraw depozytowych, należy pozostawić właściwemu odtąd po myśli artykułu 1 § 2, 3 i § 6 urzędowi depozytowemu.
§  3.
(1)
Za oddanie depozytu na podstawie artykułu 1 § 4 oraz za udzielenie pomocy prawnej na podstawie artykułu 3 § 2 nie będzie pobierać się żadnych należytości, stempli i wydatków.
(2)
Jeżeli wedle postanowień niniejszego układu depozyt przechodzi do urzędu depozytowego drugiego państwa lub tam ma być oddany, nie policzą się za czas aż do przejęcia lub oddania depozytu żadnych należytości, stempli i wydatków.
§  4.
Przy oddaniu depozytów urzędom depozytowym drugiego państwa nie należy stosować wydanych lub w przyszłości wydać się mogących przez Państwa, zawierające niniejszy układ, przepisów, ograniczających wywóz kapitałów, zakazujących wypłat za zagranicą lub obkładających wywóz kapitałów podatkami.
§  5.
W zrozumieniu niniejszego układu uważa się za czas przejścia wymiaru sprawiedliwości dzień, w którym podpisano protokuł zdawczy sądu (urzędu depozytowego).