Art. 3. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ o wydaniu akt. Berlin.1926.12.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.96.850

Akt utracił moc
Wersja od: 17 grudnia 1938 r.
Artykuł  III.

Jeżeli powstaną różnice zdań, nie dające się pogodzić, winno każde Państwo wyznaczyć narazie jednego przedstawiciela dla poszczególnego wypadku spornego. Przedstawiciele ci starać się będą załatwić spór drogą obopólnego porozumienia. Gdyby się to nie powiodło, może każde państwo zaproponować zwołanie komisji z trzech osób. Komisja ta ma w sposób, który uzna za właściwy, załagodzić wypadek sporny, w przeciwnym razie - rozstrzygać.

Komisja składa się z zastępców po jednym z każdego Państwa i z przewodniczącego, o którego wyznaczenie ma być uproszony w każdym poszczególnym wypadku Prezydent Konfederacji Szwajcarskiej. Czas i miejsce zebrania się komisji oznacza przewodniczący.

Przed rozstrzygnięciem sprawy przewodnictwa obaj zastępcy porozumieją się co do tego, czy i ewentualnie jakie zasadnicze kwestje wymagają rozstrzygnięcia. Jeżeli nie dojdzie w tym względzie do porozumienia, to ewentualne rozstrzygnięcie komisji nie będzie posiadało znaczenia prejudycjalnego dla przyszłych wypadków spornych podobnego rodzaju.

Uchwały komisji zapadają większością głosów. Przedmiotem rozstrzygnięcia mogą być tylko te wnioski, które przed rozstrzygnięciem sprawy przewodnictwa zostały doręczone zastępcy drugiego Państwa.

Każde Państwo ponosi koszty członka przez siebie ustanowionego. Pozostałe koszty maja być pokryte po połowie.

W każdem z obu Państw należy udzielić komisji pomocy urzędowej.

Oba układające się Państwa zobowiązują się niezwłocznie wydać zarządzenia potrzebne do wykonania rozstrzygnięcia komisji.