Art. 1. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ dotyczący wprowadzenia pewnych zmian w rozdziale I-ym działu I-go tytułu V-go części V-ej polsko-niemieckiej Konwencji o Górnym Śląsku, podpisanej w Genewie dnia 15-go maja 1922 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.63.554

Akt jednorazowy

Wersja od: 11 stycznia 1924 r.

Artykuł  I.

Rozdział I działu I tytułu V części V Konwencji polsko-niemieckiej dotyczącej Górnego Śląska, podpisanej w Genewie dnia 15 maja 1922 r., ulega następującym zmianom:

1.

W § 1 artykułu 338 skreśla się w ustępie 1 słowa "i wieżę ciśnień w Chebziu (Morgenroth)", tudzież ustęp 2.

2.

W § 1 artykułu 338 wstawia się, jako nowy ustęp drugi, następujące postanowienie:

(2) Polska przyznaje Niemcom na ten sam okres czasu prawo używania rurociągu służącego do zaopatrywania kopalni Delbrücka, o ile rurociąg ten znajduje się na obszarze polskim.

3.

§ 2 artykułu 339 zastępuje się następującem postanowieniem:

1) Na czas trwania uprawnień wyszczególnionych w artykule 338, zobowiązuje się każda z Układających się Stron udzielać osobom drugiej Strony, obowiązanym do utrzymywania i naprawy urządzeń wyszczególnionych w artykule 338, pomocy i opieki przy wykonywaniu ich czynności.

2) Urzędnicy, funkcjonarjusze i robotnicy, zatrudnieni w zarządzie zakładów wodociągowych w Szybie Adolfa i w Zawadzie lub wyznaczeni do nadzoru, obsługi i utrzymywania części urządzeń wymienionych w artykule 338, którzy według Konwencji Górnośląskiej nie mieliby prawa do otrzymywania karty cyrkulacyjnej, mimo to, w celu wykonywania swych czynności kartę tę otrzymają na zasadzie analogicznego stosowania postanowień artykułu 270. Karty te będą im wydawane na zasadzie specjalnych zaświadczeń, wystawionych wspólnie przez zarządy obu zakładów wodociągowych.

3) Osoby wymienione w ustępie poprzednim będą mogły otrzymywać ponadto do celów powyższych zezwolenie na przekraczanie granicy poza miejscami zwykłego przekraczania, tak w dzień jak i w nocy. Na kartach cyrkulacyjnych będzie zaznaczone to zezwolenie, jak również wskazane będą specjalne miejsca przejścia granicy.

4) Przepisy celne Układających się Stron nie mogą być z tego powodu naruszone. Zezwala się jednakże na przewożenie z obszaru jednej Układającej się Strony do obszaru drugiej Strony bez uiszczania cła i jakichkolwiek opłat-narzędzi, przyrządów oraz materjałów potrzebnych do naprawy wraz z niezbędnemi środkami przewozowemi, o ile przedmioty te są potrzebne do obsługi i utrzymania urządzeń wymienionych w artykule 338, położonych na obszarze drugiej Strony. Udzielanie zwolnień od cła i opłat od narzędzi, przyrządów oraz środków przewozowych będzie uzależnione od powrotnego ich wywiezienia. Powrotny wywóz będzie również wolny od cła i opłat, a złożenie kaucji nie może być wymagane. Jako dowód, że przewożone przedmioty służą do powyższych celów, winno w zasadzie wystarczyć pisemne poświadczenie zarządu zakładu wodociągowego.

4.

W ustępie l § 2 artykułu 340 zastępuje się słowa: "do Rudzkiej Kuźni (Rudahammer), oraz do kolonji Glückauf" słowami "do Rudzkiej Kuźni, do kolonji Glückauf oraz do Makoszowów".

5.

§ 4 artykułu 340 zastępuje się następującem postanowieniem:

(1) Ilości wody, dostarczane przez zakład wodociągowy jednego Państwa odbiorcom drugiego Państwa, będą ustalone z końcem każdego miesiąca przez zarząd zakładu wodociągowego, który je dostarczył. Zarząd wodociągowy drugiej Strony będzie mógł, na żądanie, wziąć udział w powyższem ustalaniu. Wynik ustalenia winien być w każdym razie zakomunikowany drugiemu zarządowi przed 16-ym następnego miesiąca.

(2) Wyznaczenie należności za wodę, której ilość ustalono zgodnie z ustępem 1, oraz pobranie tej należności należy do zarządu zakładu wodociągowego tej Strony, na której obszarze wodę zużyto.

(3) Zarządy obu zakładów wodociągowych obliczają i porównywają co miesiąc ilości wody dostarczane odbiorcom Państwa drugiego i o ile po jednej stronie stwierdzona zostanie nadwyżka, zobowiązana jest druga administracja do jej zapłacenia. Zapłacenie nadwyżki winno nastąpić w razie braku specjalnych umów po takich samych cenach i na takich samych warunkach płatności, jakie zarząd stosuje do odbiorców na swym własnym obszarze. Rachunki i zapłata dokonane będą w walucie obowiązującej w Państwie, do którego należy zarząd będący wierzycielem. Należność winna być uiszczana najpóźniej w ciągu jednego miesiąca po otrzymaniu rachunku. Przy uiszczaniu uwzględniać się będzie ewentualną różnicę między dniem otrzymania rachunku i dniem poprzedzającym dzień wypłaty w kursie franka złotego na giełdzie w Warszawie, o ile należność mają uiścić Niemcy, zaś w kursie dewizowym dolara na giełdzie w Berlinie, o ile należność ma uiścić Polska. W razie braku kursu jednolitego miarodajną jest średnia między notowaniem "płacą" i "żądają".

(4) Dostawa wody nie będzie obciążana żadnemi opłatami celnemi.

6.

Artykuł 341 zastępuje się następującem postanowieniem:

(1) Co miesiąc obliczać się będzie, czy Niemcy dostarczyły odbiorcom polskim więcej wody, jak Polska odbiorcom niemieckim, oraz w danym wypadku, jaką ilość wody Niemcy dostarczyły nadwyżkowo. Na tej podstawie obliczona zostanie przeciętna dzienna nadwyżka. Na wypadek stwierdzenia nadwyżki zobowiązuje się Polska dostarczać Niemcom na ich żądanie codziennie wody z rurociągów z Szybu Adolfa w ilości dochodzącej do przeciętnej dziennej nadwyżki poprzedniego miesiąca.

(2) W tym celu założy się na koszt Niemiec łącznicę między obustronnemi sieciami wodociągowemi oraz wodomierz na obszarze polskim pomiędzy Chebziem a Hindenburg. Szczegóły ustalone zostaną w drodze porozumienia między zarządami obu zakładów wodociągowych.

(3) Odczytywania wymienionego wodomierza dokonywać będą wspólnie osoby wyznaczone do tego przez oba zarządy zakładów wodociągowych, na podstawie specjalnego porozumienia się obu zarządów w tym przedmiocie. Obu zarządom przysługiwać będzie prawo umieszczania na wodomierzu plomb na czas między dokonywaniem odczytywań, bądź też zarządzenia innych środków ostrożności, które im się wydawać będą wskazane.

7.

Po artykule 342 dodaje się następujący artykuł 342-bis:

Na przeciąg lat piętnastu od dnia zmiany suwerenności zezwala się, by z jednego Państwa do drugiego przewożono bez uiszczania ceł i jakichkolwiek innych opłat maszyny, ich części i materjały do naprawy, potrzebne tak dla ruchu i utrzymywania zakładów wodociągowych, jak również dla zamierzonej przez oba Rządy rozbudowy zakładów wodociągowych Szybu Adolfa i Zawady.