Art. 47. - Rzesza Niemiecka-Polska. Ubezpieczenie społeczne. Berlin.1931.06.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.65.487

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1938 r.

Artykuł  47.

(1) Różnice zdań, wynikające przy wykładni lub stosowaniu niniejszej umowy, polsko-niemieckiego układu dotyczącego górnośląskiej Spółki brackiej z dnia 26 sierpnia 1922 r. działu II konwencji w sprawie polskich robotników rolnych z dnia 24 listopada 1927 r. oraz artykułów 171 do 206 polsko-niemieckiej konwencji górnośląskiej z dnia 15 maja 1922 r., będą na wniosek jednego z obydwóch Państw rozstrzygane wspólnie przez zwierzchnie władze administracyjne obydwóch Państw. O ile nie będzie można w ten sposób uzyskać załatwieniu danej kwestji, to na żądanie chociażby jednego z obydwóch Państw kwestja sporna zostanie przedłożona Sądowi Rozjemczemu.

(2) Sąd Rozjemczy rozstrzyga sprawy sporne według postanowień niniejszej umowy a w razie potrzeby, w ich uzupełnieniu, według ogólnych zasad prawa i słuszności.

(3) Sąd Rozjemczy tworzy się od wypadku do wypadku. Składa się on z dwóch członków, mianowanych po jednym przez Rzeczpospolitą Polską i Rzeszę Niemiecką, jako też z przewodniczącego, który nie może posiadać obywatelstwa żadnego z obydwóch Państw.

(4) Przewodniczącego wyznaczą wspólnie obydwa Państwa. O ile w tej mierze nie dojdzie do porozumienia, zwrócą się obydwa Państwa z prośbą o zamianowanie go do Prezydenta Związkowego Konfederacji Szwajcarskiej.

(5) Każde z Państw wyznaczy zastępcę mianowanego przez siebie członka Sądu Rozjemczego.

(6) Zastępca przewodniczącego będzie mianowany w ten sam sposób jak przewodniczący.

(7) Sąd Rozjemczy ustali swój tryb postępowania. Przytem zostaną w miarę możności uwzględnione postanowienia haskiej konwencji z dnia 18 października 1907 r. w sprawie pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych.

(8) Decyzje, zapadłe na mocy niniejszego artykułu, są ostateczne i wiążące dla instytucyj, władz i sądów ubezpieczenia społecznego obydwóch Państw jak również dla zainteresowanych.

(9) Dopóki w myśl ust. 1 toczy się postępowanie przed wyższą władzą administracyjną jednego z obydwóch Państw lub przed Sądem Rozjemczym, winno być wstrzymane wszelkie inne toczące się postępowanie. O ile rozstrzygniecie, wydane w postępowaniu wewnętrzno-państwowem, odbiega od decyzji, wydanej na mocy niniejszego artykułu, to postępowanie winno być na wniosek wznowione.

(10) Każde Państwo ponosi koszty wynagrodzenia za czynności mianowanego przez siebie członka Sądu Rozjemczego oraz jego zastępcy, jako też połowę kosztów wynagrodzenia za czynności przewodniczącego i jego zastępcy. Inne koszty postępowania ponoszą obydwa Państwa po połowie.