Rzesza Niemiecka-Polska. Porozumienie polsko-niemieckie. Warszawa.1929.10.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.90.704

Akt utracił moc

Wersja od: 21 kwietnia 1931 r.

POROZUMIENIE

polsko-niemieckie, podpisane w Warszawie dn. 31-go października 1929 r.

Ratyfikowane zgodnie z ustawą z dn. 17 marca 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 229),

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia trzydziestego pierwszego października tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku podpisane zostało w Warszawie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej porozumienie polsko-niemieckie wraz z dołączonym do niego protokółem końcowym ad art. II porozumienia, które to porozumienie i protokół końcowy brzmią dosłownie jak następuje:

(teksty umowy i protokółu końcowego zawiera załącznik do niniejszego numeru)

Zaznajomiwszy się z powyższem porozumieniem i protokółem końcowym, uznaliśmy je za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 14 kwietnia 1931 r.

ZAŁĄCZNIK 

POROZUMIENIE

polsko-niemieckie, podpisane w Warszawie da. 31-go października 1929 r.

Przekład.

POROZUMIENIE POLSKO-NIEMIECKIE

z dnia 31 października 1929 r.

Ostatnie rozmowy, które zostały przeprowadzone między Ministrem Spraw Zagranicznych a Posłem Niemieckim, doprowadziły do następujących wyników:

I.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Rzeszy składają następujące deklaracje, które będą złożone Konferencji Haskiej i uzyskają moc obowiązującą równocześnie z wejściem w życie Planu Young'a.

II.

Rząd Niemiecki oświadcza, iż zrzeka się wszelkich roszczeń o charakterze finansowym lub dotyczących mienia, pozostających w związku z wojną, lub Traktatem Pokoju, bądź to Państwa, bądź to jego obywateli (osób fizycznych i prawnych), które zostały lub mogłyby być skierowane bezpośrednio lub pośrednio do Polski z powodu jakiejkolwiek czynności, dokonanej przed wprowadzeniem w życie Planu Young'a łącznie z roszczeniami, uznanemi przez specjalne umowy, odnoszące się do tych czynności.

Co do roszczeń o charakterze finansowym lub dotyczących mienia ze strony Polski bądź to Państwa, bądź to jego obywateli (osób fizycznych i prawnych), pozostających w związku z wojna lub Traktatem Pokoju, które zostały lub mogłyby być skierowane bezpośrednio lub pośrednio do Niemiec zł powodu jakiejkolwiek czynności, dokonanej przed wprowadzeniem w życie Planu Young'a w tej liczbie i do roszczeń uznanych przez specjalne umowy, odnoszące się do tych czynności, Rząd Polski uznaje postanowienia paragrafu 143, rozdział IX, Planu Young'a.

Bez ujmy dla postanowień art. V niniejszego porozumienia, niniejsze deklaracje stanowią zupełne ł ostateczne zrzeczenie się powyższych roszczeń bez względu na osoby zainteresowane.

III.

Rząd Polski oświadcza, iż zrzeka się wszelkiej likwidacji, którą Rząd Polski wykonał lub mógłby wykonać, powołując się lub stosując się do postanowień art. 92 i 297 b. Traktatu Pokoju w stosunku do majątków, praw i udziałów niemieckich w Polsce, znajdujących się jeszcze w rękach ich właścicieli lub dawnych właścicieli w dniu 1 września 1929 r.

Wszelkie zabezpieczenia, stosowane w związku z powyższą procedurą likwidacyjną, stracą swą skuteczność w chwili wprowadzenia w życie niniejszego porozumienia.

Majątki, o których mowa, będą wydane w stanie faktycznym i prawnym, w którym się znajdują, z prawami i korzyściami, które są z niemi związane i ciążącemi na nich ciężarami, lecz bez prawa zatrzymania w stosunku do tych majątków z powodu kosztów i wynagrodzeń z tytułu sekwestru likwidacyjnego.

IV.

Spory, które mogłyby powstać w sprawie interpretacji lub stosowania niniejszego układu i które nie mogłyby być załatwione w drodze dyplomatycznej, będą na żądanie jednej z Układających się Stron przedłożone Sądowi Rozjemczemu.

W tym celu każda Strona zamianuje jednego rozjemcę. Obydwaj rozjemcy wybiorą przewodniczącego neutralnego. W braku zgody co do osoby tego przewodniczącego neutralnego, Prezydent Konfederacji Szwajcarskiej będzie proszony o jego mianowanie.

V.

Obydwa Rządy porozumieją się natychmiast po podpisaniu niniejszego porozumienia celem ustalenia, jakie zarządzenia należy wydać co do dalszej działalności Mieszanego Trybunału Rozjemczego polsko - niemieckiego.

VI.

W wykonaniu art. I niniejsze porozumienie oraz jego protokół końcowy będą ratyfikowane i wprowadzone w życie przez obie Strony równocześnie z wprowadzeniem w życie Planu Young'a.

Sporządzono w Warszawie w dwóch egzemplarzach dnia trzydziestego pierwszego października tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku.

(-) AUGUST ZALESKI

(-) RAUSCHER

Protokół końcowy ad II porozumienia polsko - niemieckiego z 31 października 1929.

1) Deklaracja niemiecka zawarta w art. II powołanego porozumienia obejmuje również wszelkie pretensje obywateli niemieckich przeciwko Rządowi Polskiemu, oparte na artykułach 92 al. 4, 297 h. al. 2, 304 i 305 Traktatu Wersalskiego, zarówno te, które zostały już wniesione do Mieszanego Trybunału - Rozjemczego polsko-niemieckiego, jako też te, któreby mogły być wniesione i które wynikają z przeszłości.

2) Deklaracja polska zawarta w art. II porozumienia obejmuje również wszelkie pretensje obywateli polskich wniesione do tegoż Trybunału przeciwko Rządowi Niemieckiemu, oparte na artykułach 297, 298, 300, 302, 304 i 305 Traktatu Wersalskiego, zarówno te, które zostały już wniesione do tego Trybunału, jako też te, któreby mogły być wniesione i które wynikają z przeszłości.

3) Pretensje, wynikające z ustroju przejściowego, ustanowionego przez Konwencję Genewską z 15 maja 1922 r., co do których Trybunał Rozjemczy w Beuthen lub Komisja Mieszana w Katowicach są kompetentne, nie są objęte wzajemnem zrzeczeniem się.

4) Wzajemne deklaracje, zawarte w art. II powołanego porozumienia, obejmują nietylko roszczenia obywateli (osób fizycznych i prawnych) przeciwko odnośnym Rządom, lecz także roszczenia o charakterze finansowym jednego Rządu przeciwko drugiemu Rządowi na ich własny rachunek bez względu na podstawę prawną lub faktyczna.

Warszawa, 31 października 1929.