Art. 12. - Rzesza Niemiecka-Polska. Polsko-niemiecka umowa amnestyjna z dnia 1 października 1919 r. Berlin.1919.10.01.
Dz.U.1922.11.85
Akt utracił mocNiniejsza umowa ma być ratyfikowana, a dokumenty ratyfikacyjne wymienione jaknajrychlej w Berlinie.
Umowa wchodzi w życie z dniem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.
W dowód czego pełnomocnicy podpisali te. umowę i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.
Wygotowano w dwóch egzemplarzach w Berlinie, dnia 1 października 1919 roku.
gez. v. Haniel Dr. Wróblewski
v. Simson Herman Diamand
Hugo Graf Lerchenfeld-Köfering Wojciech Korfanty
W związku z powyższą umową miała miejsce między pełnomocnikami obu Rządów wymian następujących not:
Urząd dla SprawBerlin, 1 października 1919 r.
Zagranicznych
F. P. 2424.
Powołując się na dzisiejsze porozumienie z powodu dzisiaj zawartej polsko-niemieckiej Umowy w sprawie wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar, podpisany ma zaszczyt z polecenia swego Rządu potwierdzić Przewodniczącemu Polskiej Delegacji dla polsko - niemieckich rokowań Panu Podsekretarzowi Stanu, Wróblewskiemu, iż przy podpisaniu wspomnianej Umowy nastąpiło porozumienie co do następujących punktów.
Podpisany korzysta ze sposobności by oświadczyć ponownie Przewodniczącemu Polskiej Delegacji wyrazy swego wysokiego szacunku.
(-) von Haniel
W odpowiedzi na notę dzisiejszą, niżej podpisany ma zaszczyt potwierdzić w imieniu swego Rządu Panu Haniel von Haimhausen, Podsekretarzowi Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Przewodniczącemu Delegacji Niemieckiej w rokowaniach polsko-niemieckich, że w chwili podpisania umowy polsko-niemieckiej dotyczącej wypuszczania na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar, nastąpiło porozumienie do punktów następujących:
1. Wykonanie przewidzianego w artykułach 1 do 5 niniejszej Umowy wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych rozpoczętem zostanie przez obie strony natychmiast bez wyczekiwania na określony w art. 12 czasokres wzrośnięcia umowy w moc prawną. W tym celu wysadzone zostaną bezzwłocznie zgodnie z art. 11 komisje mieszane.
2. W wypadku jeżeli ze strony niemieckiej wy rażonem zostanie życzenie ustanowienia w Poznaniu lub innem miejscu, na terytorjum po za linją demarkacyjną, określenie którego pozostawia się porozumieniu z Rządem polskim, przed podjęciem stosunków dyplomatycznych i konsularnych, specjalnych przedstawicieli dla pośredniczenia w komunikacji między Niemcami i Polską (Biuro paszportowe), jako też dla obrony interesów tam zamieszkałych obywateli niemieckich, zostaną oni przez stronę polską dopuszczeni i działalności ich jakoteż komunikacji z przełożonemi władzami ojczystemi nie będą stawiane żadne przeszkody. Wybór wspomnianych przedstawicieli nastąpi w porozumieniu z Rządem polskim.
3. Ze strony niemieckiej nie będą stawiane żadne trudności przedstawicielom polskiego Czerwonego Krzyża przy wykonaniu ich filantropijnej działalności, w szczególności przy wypłacie zasiłków rodzinnych.
Podpisany korzysta ze sposobności by oświadczyć ponownie Panu Przewodniczącemu Niemieckiej Delegacji wyrazy swego wysokiego szacunku.
Berlin, 1 października 1919.
Wróblewski
(Stempel)
Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych rzeczonej umowy nastąpiła w Berlinie dnia 23 października 1919 roku.
Minister Spraw Zagranicznych:
Skirmunt
Polsko-niemiecka Umowa dodatkowa
do Umowy z dnia I października 1919 roku w sprawie wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar, podpisana w Berlinie 12 lutego 1921 roku.
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO
JÓZEF PIŁSUDSKI
Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:
W dn. 12 lutego 1921 r. podpisaną została między Polską z jednej strony a Niemcami z drugie) Umowa dodatkowa do Umowy z dn. 1 października 1919 w sprawie wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar o następującem brzmieniu:
Umowa dodatkowa
do polsko- niemieckiej Umowy Amnestyjnej z dnia 1 października 1919 roku w sprawie wypuszczenia na wolność osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar (Polsko-Niemiecka Umowa Amnestyjna).
Rząd Polski i Rząd Niemiecki, powodowane życzeniem dalszego wyrównania istniejących przeciwieństw, zgodziły się na to, aby zawrzeć układ, wychodzący zarówno pod względem czasowym jak i rzeczowym poza ramy umowy z dnia 1 października 1919 roku, dotyczący wypuszczenia osób przytrzymanych i przyznania wolności od kar, i mianowały w tym celu swymi pełnomocnikami:
Rząd Polski:
Pana Dr. Alfreda Wysockiego, Charge d'Affaires Rzeczypospolitej Polskiej, Radcę legacyjnego, i Rotmistrza Pana Kazimierza Stanisława Szczepanika,
Rząd Niemiecki:
Dyrektora w Urzędzie dla Spraw Zewnętrznych Pana Gustawa Behrendta i Referenta pomocniczego w Urzędzie dla Spraw Zewnętrznych Pana Ernsta Schmidta.
Pełnomocnicy zgodzili się po wymianie wzajemnych pełnomocnictw i uznaniu ich za wystawione w należytej i właściwej formie na następujące postanowienia: