Rzesza Niemiecka-Polska. Konwencja o administracji odcinków rzek Noteci (Netze) i Głdy (Kuddow), stanowiących granicę, jak również o żegludze po tych odcinkach. Piła.1925.03.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.61.470

Akt utracił moc

Wersja od: 27 sierpnia 1929 r.

KONWENCJA

między Polską a Niemcami o administracji odcinków rzek Noteci (Netze) i Głdy (Küddow), stanowiących granicę, jak również o żegludze po tych odcinkach, podpisana w Pile, dnia 14-go marca 1925 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dn. 13 lutego 1929 r. - Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 212).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

Wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia czternastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku została podpisana w Pile pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Rzeszą Niemiecką Konwencja o administracji odcinków rzek Noteci (Netze) i Głdy (Küddow), stanowiących granicę, jak również o żegludze po tych odcinkach wraz z odnośnemi postanowieniami wykonawczemi i protokółem końcowym, o następującem brzmieniu dosłownem:

KONWENCJA

między Polską a Niemcami o administracji odcinków rzek Noteci (Netze) i Głdy (Küddow) stanowiących granicę jak również o żegludze po tych odcinkach

POLSKA

z jednej strony

a

NIEMCY

z drugiej strony

w celu uregulowania zarządu odcinka granicznego Noteci (Netze) i Głdy (Küddow) i dla wykonania postanowienia artykułu 74 Konwencji, podpisanej 21 kwietnia 1921 r. w sprawie wolności tranzytu pomiędzy Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec, postanowiły zawrzeć odpowiednią Konwencję. Mianowani w tym celu pełnomocnicy mianowicie:

za POLSKĘ:

Kierownik Komitetu Tranzytowego Ministerjum Spraw Zagranicznych p. JERZY BOGORYA - KURZENIECKI,

za NIEMCY:

Poseł p. Dr. PAUL ECKARDT,

zgodzili się po sprawdzeniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzonych we właściwej formie, na następujące postanowienia:

Rozdział  I.

Zarządzanie odcinkiem granicznym Noteci (Netze).

Artykuł  1.

1. Odcinek Noteci (Netze) od ujścia Głdy (Küddow) aż do punktu na południowy zachód od Neu-Bellitz, stanowiący granicę polsko - niemiecką (odcinek graniczny), zostaje dla celów zarządu, w km 142.57, podzielony na odcinek górny wschodni i dolny zachodni.

2. Polska obejmuje zarząd górnego odcinka, Niemcy - dolnego.

Artykuł  2.

1. Zarząd obejmuje utrzymanie i ruch na skanalizowanej drodze wodnej wraz z jej jazami, ślazami i pozostałemi budowlami wodnemi z wyjątkiem utrzymania brzegów nad i pod wodą, które każde Państwo ma utrzymywać samo, jako też wykonywanie policji wodnej, jednakże z wyjątkiem, przewidzianym w punkcie 2 artykułu 5, i wykonanie policji zdrowotnej.

2. Zarząd rozciąga się na drogę wodną pomiędzy linjami brzegu, określonemi przez zwykły stan wody, jak również na części urządzeń spiętrzających, leżących na terytorjum obcego Państwa, potrzebnych do utrzymania ruchu. Dokładne ich rozgraniczenie na miejscu ma być dokonane podczas pierwszych oględzin, które winno się odbyć po podpisaniu niniejszej Konwencji na podstawie § 3 dołączonych do niej przepisów wykonawczych.

3. Zarząd i utrzymanie podłużnych wałów, łączących się z urządzeniami spiętrzającemi, wraz ze znajdującemi się w nich budowlami, należy do tej Strony kontraktującej, na której terytorjum znajdują się te wały. Strony kontraktujące będą utrzymywały te wały w dobrym stanie i zabezpieczały je od wszelkiego uszkodzenia.

Artykuł  3.

Droga wodna ma być utrzymywana tak, aby, przy dostatecznym przepływie wody, spiętrzona woda miała głębokość przynajmniej 1,5 m i aby mogły po po niej pływać statki o 55 m długości i 8 m użytkowej szerokości.

Artykuł  4.

1. Stan wody odcinka granicznego ma być w okresie nawadniania, o ile rzeka prowadzi dostateczną ilość wody, utrzymywany przez odpowiednią obsługę urządzeń spiętrzających na wysokości, umożliwiającej nawadnianie łąk noteckich.

2. Nawadnianie odbywa się pod nadzorem właściwych władz Państwa, na którego terytorjum leży obszar, mający się nawadniać. Właściwa władza Państwa obcego powinna być zawiadomiona na trzy dni przed każdem spiętrzeniem lub spuszczeniem wody. Właściwe władze będą się wzajemnie zawiadamiały o zamierzonych nawadnianiach poza odcinkiem granicznym, mogących wpłynąć na przepływ wód odcinka granicznego albo terytorjum Państwa obcego.

Artykuł  5.

1. Dla wykonywania policji wodnej są miarodajne przepisy Państwa zarządzającego. Właściwe władze będą się porozumiewały co do zmian w istniejących przepisach lub ich wykonania.

2. Nadania i zezwolenia wodno - policyjne, w myśl obustronnych ustaw wodnych, będą wydawane przez właściwe władze Państwa, do którego terytorjum się odnoszą, w porozumieniu z właściwemi władzami drugiego Państwa; obustronne władze mają sobie przytem komunikować skierowane do nich podania i formalne zastrzeżenia.

3. Przepisy punktów 1 i 2 stosują się odpowiednio do utrzymania obszaru zalewowego.

Artykuł  6.

Materjały budowlane, służące do robót na jazach i śluzach, wymienionych w punkcie 1 artykułu 2, są przy przewożeniu ich na terytorjum obcego Państwa wolne od wszelkich opłat, jak cła wwozowe i opłaty wywozowe. Wwóz i wywóz dokonywa się po ogłoszeniu we właściwym urzędzie celnym na podstawie zaświadczenia, wystawionego przez zarządzający urząd budowlany. To samo stosuje się do potrzebnych narzędzi budowlanych, instrumentów i zwierząt, pod warunkiem przewiezienia zpowrotem.

Rozdział  II.

Żegluga i spław na granicznym odcinku Noteci (Netze).

Artykuł  7.

Prywatne statki i tratwy wszelkiego rodzaju wraz ze znajdującemi się na nich osobami i ładunkami bez różnicy przynależności państwowej korzystają na odcinku granicznym Noteci (Netze) z pełnej swobody żeglugi.

Artykuł  8.

1. Statki i tratwy wraz ze znajdującemi się na nich osobami i ładunkami są zwolnione na odcinku granicznym od wszelkich formalności celnych i paszportowych, o ile nie wchodzą w kontakt z brzegiem. Nie wyklucza to dokonywania odprawy celnej i rewizji paszportowej w odpowiedniem miejscu odcinka granicznego, bez utrudniania żeglugi.

2. Statki i tratwy, wymienione w punkcie 1, mogą wchodzić w kontakt z brzegami nie inaczej, jak stosując się do przepisów celnych i policyjnych Państwa nadbrzeżnego.

Artykuł  9.

O ileby powstała potrzeba nowego uregulowania istniejących przepisów policyjno - żeglugowych dla żeglugi po granicznym odcinku, kompetentne władze porozumieją się co do równoczesnego wydania rozporządzeń, uzgodnionych co do treści.

Artykuł  10.

1. Każda ze Stron kontraktujących może pobierać opłaty żeglugowe na odcinku, podlegającym jej zarządowi.

2. Taryfy tych opłat muszą być jednakowe dla statków obu Stron. Wolno pobierać wyłącznie opłaty, przeznaczone na pokrycie w odpowiednim rozmiarze kosztów utrzymania i ulepszenia drogi wodnej i dostępów do niej w stanie żeglownym, albo jako udział w kosztach inwestycyj, poczynionych w interesie żeglugi.

3. Właściwe władze będą ogłaszały taryfy i komunikowały je sobie nawzajem.

Rozdział  III.

Zarządzanie granicznym odcinkiem Głdy (Küddow).

Artykuł  11.

1. Odcinek Głdy (Küddow), stanowiący granicę od punktu na południe od majątku Küddowthal aż do ujścia do Noteci (Netze), zostaje dla celów administracji podzielony linją środkową drogi, prowadzącej od granicy aż do majątku Byszki (Byschke), na część górną północną i dolną południową.

2. Polska obejmuje administrację części dolnej, Niemcy - górnej.

Artykuł  12.

Postanowienia: Rozdziału I, z wyjątkiem artykułów 3 i 4, stosują się odpowiednio do odcinka granicznego Głdy (Küddow).

Rozdział  IV.

Postanowienia ogólne i końcowe.

Artykuł  13.

Koszty powstałe z tytułu administracji odcinków granicznych, wymienionych w niniejszej Konwencji, włączając w nie koszty utrzymania, ponosi Strona zarządzająca; Stronie tej przypadają również odpowiednie wpływy z odcinków granicznych.

Artykuł  14.

O ileby istniały zobowiązania łącznego utrzymywania odcinków granicznych, lub poszczególnych budowli, Strony kontraktujące zapewniają sobie wzajemnie pomoc dla wykonania tych zobowiązań.

Artykuł  15.

1. W celu wykonania niniejszej Konwencji dołączone są do niej postanowienia wykonawcze; poza tem władze kompetentne ustalą we wzajemnem porozumieniu jednolite zasady, których zachowanie będzie troską obu Stron kontraktujących.

2. W wypadku konieczności rozbudowy odcinków granicznych Noteci (Netze) albo Głdy (Küddow), zastrzega się specjalne porozumienie co do tego władz kompetentnych.

3. O postępowaniu w sprawie utrzymywania brzegów obustronne odnośne władze winny się porozumiewać ze sobą od wypadku do wypadku.

Artykuł  16.

Sprawy sporne, wynikające bądź z interpretacji, bądź z wykonania niniejszej Konwencji, rozstrzyga Prezes niemiecko - polsko - gdańskiego Sądu Rozjemczego do spraw ruchu tranzytowego w Gdańsku, o ile się na to zgodzi. W przeciwnym razie Strony kontraktujące porozumieją się co do wyboru innej osoby.

Artykuł  17.

Niniejsza Konwencja, sporządzona w polskim i niemieckim oryginale, ma być ratyfikowana łącznie z postanowieniami wykonawczemi i protokółem końcowym. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych ma nastąpić w Warszawie. Konwencja wejdzie w życie 14-go dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Jest ona zawarta na czas nieokreślony, jednakże może być przez każde z obu Państw wymówiona przed końcem roku kalendarzowego na koniec roku następnego.

NA DOWÓD CZEGO obustronni Pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i zaopatrzyli ją swemi pieczęciami.

Działo się w Pile, dnia czternastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

(-) Jerzy Bogorya - Kurzeniecki

L. S.

(-) Paul Eckardt

L. S.

POSTANOWIENIA WYKONAWCZE

do Konwencji polsko - niemieckiej o administracji odcinków rzek Noteci (Netze) i Głdy (Küddow), stanowiących granicę.

Do rozdziału I Konwencji.

§ 1.

Na podstawie doświadczeń i materjałów, zebranych przez oba Państwa, obustronne kompetentne władze sporządzą w terminie pięcioletnim po wejściu w życie polsko-niemieckiej konwencji o administracji odcinków Noteci (Netze) i Głdy (Küddow), stanowiących granicę, plan nawadniania obszarów meljoracyjnych, leżących po obu stronach odcinka granicznego Noteci (Netze); obie Strony podejmą kroki w celu wykonania tego planu. Powyższe postanowienie ma także dalej obowiązywać, choćby Konwencja utraciła swą ważność.

§ 2.

1. W sprawach technicznych mogą obustronne Zarządy Wodne porozumiewać się bezpośrednio ze sobą przez swe władze miejscowe.

2. W celu przygotowywania, wykonywania i sprawdzania robót, na odcinkach przekazanych w myśl artykułu 1 Konwencji, wolno właściwym urzędnikom i innym osobom, zatrudnionym w urzędach jednej ze Stron kontraktujących, lub też przedsiębiorcom, działającym z polecenia kompetentnej władzy, po zameldowaniu się na trzy dni naprzód w urzędzie celnym drugiego Państwa przybijać statkami do brzegu tego Państwa i wysiadać na ląd poza urzędowo dozwolonemi miejscami przekraczania granicy. W wypadkach nagłego niebezpieczeństwa nie obowiązuje trzydniowy termin do zameldowania się. Osoba, mająca sobie powierzony nadzór nad robotami, jest obowiązana na żądanie kompetentnej władzy drugiej Strony okazywać legitymację służbową i dowód osobisty jak również przedkładać listę imienną zatrudnionych robotników.

3. Każda ze Stron kontraktujących jest uprawniona dla celów administracji i utrzymania własnego brzegu przejeżdżać odcinek podległy administracji drugiego Państwa statkami i sprzętami i przewozić ludzi, zwierzęta i narzędzia.

4. Statki, cytowane w punktach 2 i 3, muszą nosić odznaki, które sobie wzajemnie zakomunikują obustronne kompetentne władze.

§ 3.

W celu wyznaczania robót, potrzebnych do utrzymania odcinka granicznego, będą się odbywały co roku w miarę potrzeby, po porozumieniu obustronnych Urzędów Wodnych, wspólne oględziny odcinka granicznego przez osoby, wyznaczone przez obustronne kompetentne władze.

Do rozdziału II Konwencji.

§ 4.

Statki władz policyjnych i celnych każdej ze Stron kontraktujących mają prawo pływać po odcinku granicznym, oddanym w administrację drugiej Strony; wolno im jednak tylko za zgodą tej Strony przybijać do cudzego brzegu.

Do rozdziału III Konwencji.

§ 5.

Do odcinka granicznego Głdy (Küddow) stosują się odpowiednie przepisy Rozdziału I Konwencji.

Do rozdziału IV Konwencji.

§ 6.

Oba Rządy będą sobie wzajemnie komunikowały władze, kompetentne w myśl Konwencji.

§ 7.

Każda ze stron kontraktujących będzie dostarczała na żądanie drugiej Strony, za zwrotem kosztów, dane o stanie wody i stosunkach lodowych, jak również rezultaty pomiarów objętościowych wody i sondowań, mających znaczenie dla zapobieżenia niebezpieczeństwom powodzi i pochodu lodów, dla przygotowania planów rozbudowy, dla wykonywania robót, związanych z utrzymaniem rzeki, jak również dla regulowania żeglugi i nawadniania łąk noteckich.

§ 8.

Powyższe postanowienia wykonawcze stanowią część składową Konwencji. Jednak na życzenie jednej ze Stron kontraktujących ma być zbadana sprawa, w jakim stopniu przepisy te wymagają zmiany. Co się tyczy zmiany, stosują się postanowienia artykułu 113 konwencji z 21 kwietnia 1921 o wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec.

Działo się w Pile, dnia czternastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

(-) Jerzy Bogorya - Kurzeniecki

(-) Paul Eckardt

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Przy podpisywaniu polsko - niemieckiej Konwencji o administracji odcinków granicznych rzek Noteci (Netze) i Głdy (Küddow) uzgodnili obustronni Pełnomocnicy następujące punkty:

I. Śluzy, jazy i inne budowle wodne, administrowane w chwili wejścia w życie niniejszej Konwencji przez jedną ze Stron kontraktujących na mocy tymczasowej Umowy z 27 września 1921, uważa się za ostatecznie przekazane do administracji.

II. Przez budowle wodne w rozumieniu artykułu 2 punktu 1 Konwencji nie należy rozumieć mostów, z wyjątkiem mostu koło Czarnkowa (Czarnikau). Zastrzega się porozumienie obustronnych kompetentnych władz w sprawie utrzymania mostu pod Czarnkowem (Czarnikau).

III. W chwili podpisywania Konwencji stosują się w sprawach policji wodnej zwłaszcza:

a) po stronie Polski;

artykuł 45, ustęp 1, punkty 1-8, artykuły 114, 119, 129 i 190 Ustawy Wodnej z 19 września 1922;

b) po stronie Niemiec:

§§ 21, 22, § 46, Nr. 1 - 4, §§ 284, 285, 287, 333 i 342 pruskiej Ustawy Wodnej z 7 kwietnia 1913.

IV. Zastrzega się porozumienie specjalne Rządów obu Stron kontraktujących co do tego, w jakim stopniu statki inne, jak wyliczone w niniejszej Konwencji i w przepisach wykonawczych, mają mieć prawo pływania po Noteci (Netze). Aż do porozumienia się oba Państwa kontraktujące będą się nadal trzymały postanowień tymczasowej Umowy z dnia 21 września 1921. Do tej chwili jednak żadne z nich nie dopuści ruchu takich statków na odcinku granicznym, bez porozumienia się z drugiem.

V. Niniejsza Konwencja nie narusza prawa obustronnych władz policyjnych i celnych ewentualnego jeżdżenia statkami służbowemi po granicznym odcinku Głdy (Küddow).

VI. Postanowienia Konwencji nie mogą przeprzeszkadzać innemu regulowaniu sprawy przez inne międzynarodowe porozumienia.

Działo się w Pile, dnia czternastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku.

(-) Jerzy Bogorya - Kurzeniecki

(-) Paul Eckardt

Zaznajomiwszy się z powyższą Konwencją, postanowieniami wykonawczemi i protokółem końcowym, uznaliśmy i uznajemy je za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 5 czerwca 1929 r.