Rozdział 6 - Świadczenia żeglugi morskiej. - Rzeczowe świadczenia wojenne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.95.859

Akt utracił moc
Wersja od: 29 października 1934 r.

Rozdział  VI.

Świadczenia żeglugi morskiej.

Minister Spraw Wojskowych może już w czasie pokoju w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu nakładać na właścicieli lub posiadaczy, lub też na zarządy (zarządców) objektów pływających żeglugi morskiej obowiązek:

1)
stawiania na żądanie władzy wojskowej prywatnych statków morskich do przeglądu w miejscu i czasie, oznaczonym przez właściwe władne wciskowe w porozumieniu z właściwemi władzami administracji ogólnej;
2)
prowadzenia okrętowych zeszytów ewidencyjnych przeglądu wedle wzoru, ustalonego rozporządzeniem Ministra Spraw Wójtowych, wydanem w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.
(1)
Jeżeli przedmiotem świadczenia rzeczowego jest objekt pływający żeglugi morskiej- niezależnie od tego, jaka, siłą jest poruszany, - nakaz i dowód wykonania świadczenia należy doręczyć w razie nieobecności na miejscu osób, wymienionych to art. 20 ust. 2, kapitanowi, szyprowi albo kierownikowi danego objektu pływającego.
(2)
Jeżeli wymienione osoby są nieobecne, albo niewiadome, stosuje się odpowiednio przepisy art. 21 ust. 2.
(1)
W warunkach, przewidzianych w art. 1, pozbycie objektów pływających żeglugi morskiej - niezależnie od tego, jaką siłą są poruszane, - a stanowiących własność obywateli polskich lub osób prawnych, mających siedzibę prawną na obszarze Rzeczypospolitej, tudzież umowy ograniczające prawo rozporządzenia przez wymienione osoby temi objektami na rzecz cudzoziemców (osób fizycznych lub prawnych) są nieważne z mocy samego prawa, jeżeli nastąpią bez zezwolenia właściwej władzy.
(2)
Rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu, wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych, oznaczy władze, upoważnione do wydawania tych zezwoleń, oraz objekty pływające żeglugi morskiej, które można pozbywać bez zezwolenia.
(1)
Ładunek, znajdujący się na objekcie pływającym, podlegającym świadczeniom na mocy rozporządzenia niniejszego, jeżeli nie jest również przedmiotem świadczenia, pozostaje w rozporządzeniu właściciela lub innej osoby uprawnionej.
(2)
Usunięcie ładunku powinno nastąpić w terminie oznaczonym przez władzę, która wydała nakaz świadczenia. Obowiązek usunięcia ciąży na osobie, rozporządzającej ładunkiem.
(3)
W razie nieusunięcia ładunku w oznaczonym terminie, zostanie on usunięty w trybie administracyjnym na koszt rozporządzającego ładunkiem; za mogące wyniknąć z tego powodu straty lub szkody Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności.
(4)
Przechowanie i ochrona usuniętego ładunku odbywa się na koszt rozporządzającego ładunkiem.
(5)
W razie braku odpowiednich składów i magazynów w miejscowości, gdzie nastąpiło wyładowanie, władza udziela rozporządzającemu ładunkiem do przechowania i ochraniania tegoż - w miarę możności - pomocy przez czas, nieprzekraczający dwóch tygodni od daty wyładowania.

Przepisy rozdziału III, dotyczące świadczeń przemysłu oraz uprawnień Ministra Przemysłu i Handlu w stosunku do przedsiębiorstw, wymienionych w art. 34, stosują się odpowiednio do przedsiębiorstw i objektów żeglugi morskiej.

(1)
W warunkach, przewidzianych w art. 1 ust. 1, Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrami: Przemysłu i Handlu oraz Komunikacji może w interesie obrony Państwa normować cały ruch żeglugi morskiej i organizować transporty.
(2)
Na obszarze objętym stanem wojennym prawa powyższe przysługują Naczelnemu Wodzowi.