Art. 24. - Rumunia-Polska. Konwencja konsularna. Bukareszt.1929.12.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.60.482

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lipca 1931 r.

Artykuł  24.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpi w Warszawie w czasie możliwie najkrótszym. Wejdzie ona w życie w miesiąc po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

Konwencja niniejsza pozostanie w mocy tak długo, dopóki nie będzie wypowiedziana przez jedną z Wysokich Układających się Stron. Skutki tego wypowiedzenia nastąpią dopiero po upływie terminu sześciomiesięcznego.

NA DOWÓD CZEGO odnośni pełnomocnicy niniejszą konwencję podpisali i opatrzyli swemi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Bukareszcie, dnia siedemnastego grudnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

W chwili przystąpienia do podpisywania konwencji konsularnej pomiędzy Polską a Rumunją, niżej podpisani pełnomocnicy zgodzili się na postanowienie następujące:

1) Postanowienia przewidziane w art. 13, 14 i 15 niniejszej konwencji pozostaną w mocy aż do dnia wejścia w życie konwencji prawnej polsko-rumuńskiej normującej sprawę spadków, co do której rokowania rozpoczną się najpóźniej za trzy miesiące. Postanowienia konwencji, która zostanie zawarta, zastąpią z samego prawa postanowienia zawarte w wyżej wymienionych artykułach niniejszej konwencji.

2) Przyjęcie zasady największego uprzywilejowania w pierwszym ustępie artykułu 18-go niniejszej konwencji nie przeszkodzi dyskusji nad ewentualnem przyjęciem klauzuli narodowej odnośnie do sprawy będącej przedmiotem tegoż ustępu, w czasie zawarcia urnowy handlowej pomiędzy Polską a Rumunją.

Niniejszy końcowy protokół stanowi część integralną powyższej konwencji i zostanie ratyfikowany jednocześnie z nią.

NA DOWÓD CZEGO, pełnomocnicy podpisali go i opatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w Bukareszcie w dwóch egzemplarzach, dnia siedemnastego grudnia, tysiąc dziewięćset dwudziestego dziewiątego roku.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją i protokółem końcowym, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dn. 5-go maja 1931 r.